Ζωή μες στο κουτί

Mια εικόνα από τον καταυλισμό της Ειδομένης. Ενα μωρό μέσα σ’ ένα χαρτόκουτο. Η φωτογραφία αναρτήθηκε στον ιστότοπο μιας ισπανικής ΜΚΟ, της Fotomovimiento, και έγινε πασίγνωστη μέσω Twitter και Facebook.

της Μαριάννας Τζιαντζή*

Αυτοί λοιπόν είναι οι «απαιτητικοί και αγνώμονες» πρόσφυγες που, σύμφωνα με τον αρθρογράφο μιας καθημερινής εφημερίδας, φτάνουν στο λιμάνι του Πειραιά «χωρίς κανένα αίσθημα ευγνωμοσύνης απέναντι στους οικοδεσπότες τους» αλλά «απαιτούν νερό και τροφή και φωνάζουν γιατί δεν τους τα παρέχουν αμέσως».

Αρκετοί από τους σχολιαστές του άρθρου, πιθανόν εμπνευσμένοι και από τα επιχειρήματα του συντάκτη του, ίσως να μη βλέπουν σ’ αυτή τη φωτογραφία ένα άστεγο μωρό, αλλά κάτι άλλο. Αποκρούοντας κάθε ίχνος συμπόνιας για τα παιδιά των προσφύγων, κάποιος γράφει:

Εσείς βλέπετε μωρά και παιδιά, εγώ βλέπω τα ίδια αυτά άτομα 20 χρόνια μετά, αναφομοίωτα, εχθρικά προς κάθε τι το Δυτικό (εκτός, ίσως, απ’ τα κοινωνικά επιδόματα, που αποτελούν “ανθρώπινο δικαίωμα” – αρκεί να τα πληρώνουν άλλοι), ειδικά δε οι νεαροί άνδρες σεξουαλικά πεινασμένοι και επιθετικοί, έτοιμα δε όλα αυτά τα άτομα να ολοκληρώσουν την ισλαμική άλωσι της Ευρώπης με σφαίρες και βόμβες – με θύματα εμάς και τα δικά μας παιδιά, τα νυν (που θάχουν κι αυτά μεγαλώσει) και τα τότε

Κι ένα άλλος σχολιαστής συμπληρώνει:

Τα μωρά δεν μπορούν τώρα να πυροβολήσουν, πριν γίνη (sic) η σχετική εκπαίδευση και κατήχηση, αλλά πρέπει να περιμένετε περίπου μια δεκαετία

Ο Xάινριχ Χίμλερ ζει, αυτός τους οδηγεί. Τον Οκτώβριο του 1943 ο αρχηγός των Ες Ες, στην περιβόητη ομιλία του στο Πόζναν, εξέθεσε με ανατριχιαστική διαύγεια την Τελική Λύση για την πλήρη εξόντωση των Εβραίων:

Αντιμετωπίσαμε το ερώτημα του τι θα κάνουμε με τις γυναίκες και τα παιδιά. Στην περίπτωση αυτήν, αποφάσισα να βρω μια απλή λύση. Δεν θεώρησα επαρκές το να εξολοθρεύσουμε –με άλλα λόγια να σκοτώσουμε ή να δώσουμε εντολή να τους σκοτώσουν– τους άντρες και να επιτρέψουμε στα παιδιά να μεγαλώσουν και να πάρουν την εκδίκησή τους από τους γιους και τα εγγόνια μας. Επρεπε να πάρουμε τη δύσκολη απόφαση να εξαφανίσουμε αυτή τη φυλή από προσώπου γης

Η ομιλία αυτή, που χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο στη δίκη της Νυρεμβέργης, συμπυκνώνει τη ναζιστική βαρβαρότητα, η οποία όμως αναβιώνει, σε ελληνική έκδοση, στο ψηφιακό βήμα που απλόχερα παρέχουν κάποιες έγκριτες εφημερίδες σε επώνυμους ή ανώνυμους υμνητές του φασισμού.

(Μήπως κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για κάτι που λέγεται moderator ή διαχειριστής;) Τέτοιες απόψεις δεν μονοπωλούνται, δεν εκπορεύονται μόνο από οργανωμένα μέλη της Χρυσής Αυγής, αλλά, στις σημερινές συνθήκες κρίσης και φόβου, εύκολα μπορούν να υιοθετηθούν και από τον καλό νοικοκύρη της διπλανής πόρτας.

Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα μωρό να κρατά ένα συσκευασμένο κρουασάν σαν να ’ταν κουδουνίστρα, καθώς τα μικρά του δάχτυλα δεν έχουν την επιδεξιότητα και τη δύναμη να σχίσουν το περιτύλιγμα. Αλλοι όμως βλέπουν έναν μέλλοντα βιαστή ή βομβιστή ή κουκουλοφόρο δήμιο να κρατά ένα γιαταγάνι. Η σκιά του Χίμλερ πέφτει βαριά και στα δικά μας χώματα.

*Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντατκών