Υπάρχει σήμερα Αριστερά;

«Η βάση της συμμαχίας απευθύνεται […] ανεξαρτήτως των σημερινών πολιτικών πεποιθήσεων, με κριτήριο σε ποια τάξη ανήκουν, σε ποιο κοινωνικό στρώμα, κι όχι με κριτήρια που χρησιμοποιούν άλλες δυνάμεις για να μπερδεύουν, όπως από δω οι «δεξιοί» από κει οι «αριστεροί», από δω οι «μνημονιακοί», από κει οι «αντιμνημονιακοί» και άλλα τέτοια.» Δ. Κουτσούμπας

Την πρώτη του δημόσια ομιλία μετά την εκλογή του στη θέση του γενικού γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, έδωσε τη Δευτέρα ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στην οποία εστίασε την κριτική του στα κόμματα της Αριστεράς ή «αριστεράς» όπως γράφεται πλέον στο Ριζοσπάστη.

Η ίδια η λέξη «αριστερά» χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα στη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου του ΚΚΕ και μόνο με υποτιμητικό, περιφρονητικό περιεχόμενο, δηλαδή για να υπογραμμιστεί η αυταπάτη της «αριστερής κυβέρνησης». Η πρακτική αυτή να μπαίνει η αριστερά χωρίς το κεφαλαίο που υποδηλώνει πολιτικό χώρο και σε εισαγωγικά έχει την πηγή της στην παλαιότερη πρακτική  (διαβάστε σχετικά) μικρών κομμουνιστικών ή αριστερίστικων οργανώσεων να τοποθετείται το πρώτο Κ απ’το αρκτικόλεξο ΚΚΕ (κομμουνιστικό) εντός παρενθέσεων. Δηλώνεται έτσι και οπτικά η αμφισβήτηση για το χαρακτήρα του. 

Έτσι σήμερα για το ΚΚΕ ο κόσμος της Αριστεράς απλώς δεν υπάρχει, παρά μόνο σαν παραπλανημένο κοπάδι που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Το τραγικό είναι ότι αυτή η «εξαφάνιση» της Αριστεράς συντελείται στην περίοδο της κρίσης, αφενός στην εποχή της κατάρρευσης των εργασιακών δικαιωμάτων και αφετέρου στην εποχή της ανόδου της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Στη ρητορική του ΚΚΕ, τη θέση του κόσμου της Αριστεράς έχει πάρει η «λαϊκή συμμαχία», με κορμό και άξονα το ίδιο το κόμμα.

Όπως γράφτηκε πρόσφατα σε εφημερίδα της Αριστεράς:

Iστορική αλλά με αρνητική φόρτιση έχει μείνει η ρήση της Μάργκαρετ Θάτσερ ότι «η κοινωνία δεν υπάρχει» («there is not such a thing as society»). Όταν το ΚΚΕ μιλά και δρα σαν να μην υπήρχε Αριστερά πέραν των τειχών του Περισσού, ο κερδισμένος δεν είναι ούτε το κυβερνητικό όραμα του Τσίπρα ούτε η προοπτική της «λαϊκής συμμαχίας», αλλά η υπάρχουσα καταθλιπτική τάξη πραγμάτων.

Η ακτινοβολία, η επίδραση της αριστερής ιδεολογίας και πράξης υπερβαίνει τα κομματικά σύνορα. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις ηρωικές παραδόσεις του χθες, αλλά στις μεγάλες υποσχέσεις και δυνατότητες του σήμερα. Σε μια εποχή που ο «καπιταλισμός μάς χαμογελά με σάπια αλλά ακόμα κοφτερά δόντια», είναι προκαταβολική κατάθεση των όπλων οι χωριστές πορείες, η άρνηση διαλόγου και κοινών αγώνων με τον κόσμο της Αριστεράς και όχι απλώς με τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ ή του Αλαβάνου ή του Λαφαζάνη ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και ο «κόσμος της Αριστεράς» υπάρχει, δεν βρίσκεται εν υπνώσει ούτε είναι περιχαρακωμένος σε ταμπέλες. Υπάρχει και ας μη διαβάζει το Ριζοσπάστη, την Αυγή ή το Πριν. Υπάρχει και γεννιέται -τον γεννούν τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.

Δυστυχώς για την Αριστερά (και όχι απλώς για το ΚΚΕ) πολλοί θεωρούν ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα με αρχές μεν, εκτός καιρού δε. Ένα κόμμα που «φυλάττει Θερμοπύλας», όχι όμως για να μην περάσουν οι βάρβαροι από την Ασία, αλλά κυρίως για να μη συγχρωτιστεί το ίδιο με τους βάρβαρους «οπορτουνιστές».