Μαλούχος: Ο Σαμαράς έκανε ότι δεν τόλμησε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης
Σε σημερινό άρθρο στην ηλεκτρονική σελίδα του Βήματος ο συντάκτης Γιώργος Μαλούχος ισχυρίζεται ότι ο Σαμαράς, η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη πέτυχαν εκεί που απέτυχε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (Γερμανία: 1919 – 1933) : «να δώσουν στο τέρας του ολοκληρωτισμού, και μάλιστα του ναζιστικού, το αποφασιστικό χτύπημα. Πρέπει να είναι κανείς τυφλός να μην το βλέπει». «Ο Σαμαράς έγραψε ιστορία» λέγεται το κείμενο και ο Τσίπρας και η αριστερά όπως γράφει πρέπει να υποκλιθεί και να το αναγνωρίσει.
Σύμφωνα με μια επέκταση της λογική του λοιπόν αυτό που έλειπε από τη Βαϊμάρη είναι ένας Σαμαράς ο φασιστοκτόνος για να… αποφευχθεί ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Ο συντάκτης του Βήματος δείχνει να βιάστηκε λίγο καθώς τα κορυφαία ηγετικά στελέχη Κασιδιάρης, Παναγιώταρος και Μίχος δεν έκατσαν στο κρατητήρια παρά μόλις λίγα 24ωρα σε αντίθεση με τον Κώστα Σακκά που ήταν προφυλακισμένος 2 ½ χρόνια «κατηγορούμενος για…αναρχία» όπως έγραψε η ΝΔ στην ανακοίνωση της. Και ενώ ήδη έχουμε παρομοιώσεις με τις δίκες της Νυρεμβέργης το κατηγορητήριο, όπως είναι διατυπωμένο χαρακτηρίζεται από φιλελεύθερους νομικούς κύκλους ως πρόχειρο και σε πολλά σημεία αδύνατο και εκφράζονται ανησυχίες πως με νομικά κριτήρια θα υπάρχουν δυσκολίες να τεκμηριωθεί η διεύθυνση συγκεκριμένης εγκληματικής δραστηριότητας από το Ν. Μιχαλολιάκο παρά την απόφαση προφυλάκισης του.
«Τις ρίζες του (φασισμού) το σύστημα αγκαλιάζουν» λένε οι στίχοι του Φώντα Λαδή (και όχι του Μπρεχτ) και μπορεί σύμφωνα με το κείμενο «το να μην αναγνωρίζεις τα θετικά του αντιπάλου σου είναι μία μόνιμη παθογένεια της ελληνικής αντίληψης» αλλά το να κολακεύεις τόσο ξεδιάντροπα την εξουσία μάλλον είναι οικουμενικό. Πως ο Σαμαράς έγραψε ιστορία λοιπόν, όταν χρειάστηκαν τόσα χρόνια ακροδεξιάς τρομοκρατίας με ξυλοδαρμούς, γενικευμένα πογκρόμ , φασιστικές πολιτοφυλακές, μαχαιρώματα και δολοφονίες για να γίνει το αυτονόητο και να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες; Όταν το πρωθυπουργικό περιβάλλον μέσω του Φαήλου Κρανιδιώτη αθώωνε τόσο καιρό τη νεοναζιστική οργάνωση, κρατώντας τις «σφαίρες» του για την Αριστερά λέγοντας επί λέξει: « Η Χρυσή Αυγή, στη χειρότερη περίπτωση, κάνει αντιποίηση αρχής, ενίοτε πέφτει και καμιά ψιλή, ήτοι έργω εξύβριση και σωματικές βλάβες. Οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της «προοδευτικιάς» δημοσιογραφίας και στις παρεμβάσεις της Κλάραμπελ και λοιπών φωταδιστών κοινοβουλευτικών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ / Βίλα Αμαλία»
Ολόκληρο το κείμενο του Βήματος: «Ο Σαμαράς έγραψε ιστορία, ο Τσίπρας οφείλει να το αναγνωρίσει»
Το να μην αναγνωρίζεις τα θετικά του αντιπάλου σου είναι μία μόνιμη παθογένεια όχι απλώς του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αλλά της ευρύτερης ελληνικής αντίληψης του πώς πρέπει να λειτουργεί ένα κράτος και μία κοινωνία – κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει γενικά στο δυτικό, τουλάχιστον, κόσμο.
Λοιπόν: τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα. Ο Σαμαράς, η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη, έκαναν εκείνο που δεν κατάφερε να κάνει η Δημοκρατία της Βαιμάρης: να δώσουν στο τέρας του ολοκληρωτισμού, και μάλιστα του ναζιστικού, το αποφασιστικό χτύπημα. Πρέπει να είναι κανείς τυφλός να μην το βλέπει.
Με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, ο Σαμαράς έγραψε ιστορία, όπως και ο Δένδιας που έφερε εις πέρας το πολύπλοκο επιχειρησιακό σκέλος με μία αστυνομία προδήλως διαβρωμένη, όπως και η Δικαιοσύνη που έκανε ταχύτατα και άψογα το χρέος της προς τη δημοκρατία και τους νόμους.
Το να αναγνωρίσει κανείς αυτή την αυτονόητη πραγματικότητα δεν αποτελεί ούτε άρση των όποιων αντιρρήσεων μπορεί να έχει έναντι της ευρύτερης κυβερνητικής πολιτικής, όσο ισχυρές κι αν είναι αυτές, ούτε, πολύ περισσότερο, ήττα εκείνου που το αναγνωρίζει. Αποτελεί χρέος προς την ιστορική αλήθεια, προς το πολίτευμα, προς τη χώρα.
Στον πολιτικό σχεδιασμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλουν να αντιληφθούν ότι το νέο ήθος που επαγγέλλονται δεν είναι νέο αν δεν περιλαμβάνει και αυτό το θεμελιώδες στοιχείο, το να μπορείς να συγχαρείς τον αντίπαλό σου όταν προσφέρει κάτι τόσο σημαντικό στον τόπο, την ώρα που τον χτυπάς όσο πιστεύεις σε ότι πιστεύεις ότι πρέπει να τον χτυπήσεις. Η επιλογή της απαξίωσης μιας τέτοιας επιτυχίας είναι λανθασμένη και το μόνο που κάνει είναι να στερεί αξιοπιστία από εκείνους που την κάνουν.
Ακόμα περισσότερο λανθασμένο βέβαια και επιβλαβές γι αυτό το εξαιρετικής σημασίας επίτευγμα της κυβέρνησης, είναι όταν μέσα από το ίδιο το πρωθυπουργικό περιβάλλον εμφανίζονται φωνές που «κλωτσάνε την καρδάρα με το γάλα» και κάθε άλλο παρά συμβάλλουν τόσο στην αναγνώριση αυτής της επιτυχίας, όσο και στις ανάγκες της χώρας. Οι θέσεις που ανέπτυξε χθες ο πρωθυπουργικός φίλος Φαήλος Κρανιδιώτης, όσο κι αν εν μέρει στη συνέχεια τις ανασκεύασε, κάθε άλλο παρά τιμούν αυτό που πέτυχε ο πρωθυπουργός. Καλύτερα να μην είχαν γίνει και πολύ καλύτερα να μην ξαναγίνουν.
Υπάρχουν πλήθος πεδία αντιπαράθεσης. Πολύ περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε και αντέχουμε. Όμως, εν προκειμένω, ο Σαμαράς έγραψε ιστορία και ο Τσίπρας πρέπει να το αναγνωρίσει. Δεν θα τον βλάψει, ενώ, ταυτόχρονα, θα ωφελήσει ουσιωδώς τη χώρα.