19ο Συνέδριο ΚΚΕ: Πειθαρχία και αναπάντητα ερωτήματα
Αν κάτι χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές, είναι η πειθαρχία. Την ώρα που είχε οριστεί ακριβώς, στις 10πμ, χωρίς ούτε μισό λεπτό καθυστέρηση, ξεκίνησαν την Πέμπτη 11 Απριλίου το πρωί οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Του Παναγιώτη Φραντζή από το Unfollow
Η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του Περισσού ήταν ολόφωτη, γεμάτη από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των κομματικών οργανώσεων, τους προσκεκλημένους, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες, ανθρώπους των γραμμάτων, ξένους πρέσβεις και πολιτικά πρόσωπα –αν όχι τόσα πολλά από άλλες παρατάξεις: εκεί ήταν ο Πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο Δήμαρχος Πειραιά Βασίλης Μιχαλολιάκος– αλλά και τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους.
Στην αρχή προβλήθηκε βίντεο διάρκειας 20 λεπτών, ιστορικού πολιτικού περιεχομένου, στο οποίο τονιζόταν η επαναστατική κληρονομιά που μεταφέρει στο σήμερα το ΚΚΕ. Η βασική θέση: εξακολουθούμε, παρά τα πισωγυρίσματα, να διανύουμε εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.
Αμέσως μετά στο βήμα ανέβηκε η γενική γραμματέας Αλέκα Παπαρήγα για να παρουσιάσει την εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής. Οι πολιτικές αιχμές ήταν οι αναμενόμενες, απέναντι σε Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, καθαρή η διαφοροποίηση στο θέμα του ευρώ και της Ε.Ε. και από το «Σχέδιο Β’», ενώ αισθητά υποβαθμισμένη ήταν η αναφορά στην τρικομματική κυβέρνηση. Απαντώντας στην κριτική που δέχθηκαν οι θέσεις της ΚΕ από μερίδα μελών και φίλων του ΚΚΕ, η εισήγηση συνέδεσε το κεκτημένο του 15ου συνεδρίου με τις θέσεις του 19ου.
Ειδικά για το θέμα της κυβέρνησης, που συγκέντρωσε την προσοχή στον προσυνεδριακό διάλογο, η εισήγηση λέει: «Πολύ καθαρά γινόταν λόγος (σ.σ. στο πρόγραμμα που ψήφισε το 15ο συνέδριο) όχι για επιδίωξη του ΚΚΕ και πολιτικό στόχο, αλλά για ενδεχόμενο (…). Γινόταν λόγος για κυβέρνηση αντιμονοπωλιακών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, δεν αναφερόταν η συμμετοχή του ΚΚΕ, ούτε η δέσμευση του ΚΚΕ απέναντί της».
Η εισήγηση αφήνει ανοικτό το θέμα των μορφών που θα πάρει η λαϊκή συμμαχία, καθώς «θα επέρχονται αναδιατάξεις στο εσωτερικό της και κάτω από την επίδραση της γενικότερης αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, που δεν είναι δυνατό σήμερα να προκαθοριστούν», ενώ για το θέμα της εξουσίας η λαϊκή συμμαχία «έχει οριοθετημένη πρόταση διακυβέρνησης-εξουσίας από την αστική διακυβέρνηση ή την κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, δηλαδή από την πολιτική εξουσία των μονοπωλίων, με την έννοια ότι κατευθύνει τη δράση της στην αλλαγή τάξης, κοινωνικών δυνάμεων στο επίπεδο της εξουσίας».
Ψηλά στη συζήτηση και στην εισήγηση βρίσκεται το ενδεχόμενο ενεργητικής εμπλοκής της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η ετοιμότητα είναι το βασικό ζητούμενο από τις δυνάμεις του κόμματος και σταθερή η πεποίθηση ότι η αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης είναι που θωρακίζει το λαό από κάθε μορφή επίθεσης.
Λίγο μετά τις 11:30 η παρουσίαση των θέσεων είχε ολοκληρωθεί και από την αίθουσα αποχώρησαν δημοσιογράφοι και προσκεκλημένοι. Το τι θα ειπωθεί κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, θα φανεί στο κείμενο της απόφασης. Διορθώσεις και περισσότερες αποσαφηνίσεις είναι στο πρόγραμμα, κάτι που φάνηκε από πρόσφατες τοποθετήσεις στελεχών του ΠΓ και της ίδιας της Αλέκας Παπαρήγα. Στο επίκεντρο της συζήτησης φαίνεται ότι είναι η πολιτική γραμμή της ίδιας της συμμαχίας, ενώ για το θέμα της εξουσίας το ΚΚΕ έχει σαφή θέση. Εδώ η εισήγηση δεν ήταν πολύ αναλυτική, περιέγραφε όμως ένα «συμβιβασμό» ανάμεσα στα αντικειμενικά συμφέροντα και στις επιδιώξεις των κοινωνικών ταξικών συνιστωσών της συμμαχίας.
Για όποιον αναζητά πίσω από τις γραμμές των κειμένων τις λεπτές αποχρώσεις και τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, η διαδικασία είναι βασανιστική. Οι πληροφορίες που επικεντρώνονται στα πρόσωπα και κυκλοφορούν δεξιά-αριστερά είναι τουλάχιστον αναξιόπιστες. Το μόνο βέβαιο και αξιόπιστο στοιχείο είναι ο ίδιος ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος που ήταν έντονος και πλούσιος. Το πού θα οδηγήσει το ΚΚΕ η επόμενη μέρα είναι ανοικτό ερώτημα. Γιατί, ενώ με το θέμα των κυβερνήσεων τα πράγματα είναι εν πολλοίς ξεκαθαρισμένα, η ζωή έχει αποδείξει ότι συχνά θέτει αρκετά σύνθετα προβλήματα προς επίλυση. Είπαμε: αυτό που χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές είναι η πειθαρχία. Φτάνει όμως αυτό;
Πηγή: Unfollow