Tι ψηφίζει ο Τζάμπας;

Μέχρι χθες κανείς δεν ήξερε ποια ήταν τα πολιτικά φρονήματα του Τζάμπα, του πρωταγωνιστή των τηλεοπτικών διαφημίσεων της Media Markt. Όμως ο Φώτης Γεωργελές, διευθυντής του Athens Voice, το βρήκε. Ο Τζάμπας είναι αριστερός! Έτσι εξηγείται η γλοιώδης συμπεριφορά του.

«Όταν είχα δει τη διαφήμιση με τον Τζάμπα είχα νιώσει ναυτία. Φαίνεται ότι ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν οι διαφημιστές. Είναι η επίσημη ιδεολογία της χώρας. Της αριστερής χώρας φυσικά».

Η εκτίμηση αυτή  παρατίθεται στο τέλος ενός άρθρου, που δημοσιεύθηκε στην «Athens Voice» στις 4 Δεκεμβρίου και στο οποίο σχολιάζεται η άποψη περί «διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του (ελληνικού) χρέους».  Μια άποψη που, κατά τον αρθρογράφο, παραπέμπει κατευθείαν στον γλοιώδη και κουτοπόνηρο Τζάμπα.

Εδώ δεν μπορείς να απαντήσεις «όχι, ο Τζάμπας ΔΕΝ είναι αριστερός» ή «είναι γιαλαντζί αριστερός» ή «δεν είναι γνήσιος αριστερός» χωρίς τον κίνδυνο να γίνεις κι εσύ γελοίος. Αξίζει όμως να   ανατρέξουμε στο «Unfollow» του Φεβρουαρίου του 2012,  σε ένα πολύ πετυχημένο κείμενο του μπλόγκερ Old Boy με τίτλο «Ολλανδοί συνταξιούχοι & Σουηδοί σιδηροδρομικοί». Εδώ παρατίθεται ένα κείμενο (Ύμνος στο Χρηματιστήριο) του Φ. Γεωργελέ, γραμμένο το 1999 για το «Κλικ».

Διαβάζοντάς το ίσως καταλάβουμε γιατί σήμερα κάποιοι μπορεί να βλέπουν την Αριστερά στο πρόσωπο του αηδιαστικού Τζάμπα και της μαμάς του (η οποία πάντως μάλλον ψηφίζει ΝΔ όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των ηλικιωμένων ομοϊδεατών του Γεωργελέ)

Τα bold στο κείμενο του Φ. Γεωργελέ δικά μας:

«Ζούμε στις μέρες μας αυτό που κάποτε θα ονομαστεί η “εποποιία της ελληνικής οικονομίας των χρόνων του ’90”, ή αλλιώς τη μεγαλύτερη αναδιανομή εθνικού εισοδήματος από το 1981 και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ξανά σήμερα, το παιχνίδι μοιράζεται. Η δύναμη φεύγει από την παραοικονομία και πάει στη “λευκή” οικονομία. Φεύγει από τους “ραντιέρηδες”, που δάνειζαν τοκογλυφικά το δημόσιο, και πάει στους επενδυτές του χρηματιστηρίου. Αυτή η αλλαγή δεν οφείλεται μόνο στην αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας και την επακόλουθη παγκοσμιοποίηση στην Ενωμένη Ευρώπη και την κοινή αγορά, στην κατάρρευση του “κρατισμού” παγκοσμίως. Οφείλεται και στην τεράστια δύναμη αυτής της χώρας, η οποία αφού αποφάσισε να απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος “εκρήγνυται” θεαματικά και καλύπτει σε δυο-τρία χρόνια τη διαδρομή για την οποία άλλες χώρες της Δύσης χρειάστηκαν δεκαετίες.

Αυτή η οικονομική αλλαγή, που ίσως ο κυριότερος μοχλός της είναι το χρηματιστήριο, θα αλλάξει όλους τους συσχετισμούς δυνάμεων σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η Ελλάδα, σε λίγα χρόνια, θα είναι πολύ διαφορετική απ’ ό,τι ξέρουμε. Αν κάποιοι νοσταλγούν το “ηρωικό” παρελθόν των προηγούμενων χρόνων και θρηνούν για τα “κακά της παγκοσμιοποίησης” και τον “τζόγο της Σοφοκλέους”, εγώ δεν είμαι απ’ αυτούς.

Οι εφημερίδες που μήνες τώρα στηλίτευαν την υπερβολική άνοδο του χρηματιστηρίου, στην πρώτη διορθωσούλα του 10% μετά από άνοδο 300%, θρηνούσαν “χάθηκαν τρισεκατομμύρια”! Ναι, τα ’χαμε και χθες.

Ακόμα και αυτή η ενασχόληση με την οικονομία και τις μετοχές, που τόσο κατηγορούν κάποιοι (τι ρατσισμό φανερώνουν τα λόγια τους) θετική είναι. Φτιάχνει ώριμους πολίτες, που διαβάζουν, πληροφορούνται, καταλαβαίνουν τη σημασία του πληθωρισμού, των τιμών, του κέρδους, των αυξήσεων, καταλαβαίνουν δηλαδή την πραγματική ζωή και απομακρύνονται από τα ιδεολογήματα. Στην πρόσφατη χρηματιστηριακή κρίση, οι επενδυτές, παραδόξως, ήταν οι μόνοι ψύχραιμοι. Αυτοί που θρηνούσαν ήταν οι πολιτικοί, οι λαϊκιστές των media και οι “επαγγελματίες” που προτιμούν την αποθέρμανση να την κάνουν μόνοι τους με φήμες, παρά ο ιδιοκτήτης της κεντρικής τράπεζας. Μόνο αυτοί έλεγαν “τι κάνει το κράτος”. Οι επενδυτές, το 1,5 εκατομμύριο κωδικοί, ένα μεγάλο σύνολο δηλαδή του ενεργού πληθυσμού, είχε άλλα στο μυαλό του. Ακόμη κι αυτή η περιβόητη στροφή του στη “μικρή και μεσαία κεφαλαιοποίηση”, κι αυτή έχει σημασία. Δείχνει ότι η “κοινή γνώμη” ασκεί πολιτική.

Γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτή τη φορά η “κοινή γνώμη” έχει δίκιο, ότι ξέρει τι κάνει; Όσοι βλέπουν μόνο την επιφάνεια, το φολκλόρ των πραγμάτων, δεν μπορούν να καταλάβουν τις βαθύτερες διεργασίες. Τον τελευταίο καιρό, σε όλες τις περιπτώσεις, η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας δηλώνει ότι δεν είναι διατεθειμένη να μείνει έξω από ανακατανομές που συμβαίνουν μια φορά κάθε 20 χρόνια. Και γι’ αυτό γελάει ειρωνικά με όλους αυτούς που προσπαθούν να τη “σώσουν” για το “καλό της”».

Τώρα (Δεκέμβρης 2012) να δείτε πώς γελάει η «κοινή γνώμη»…