Απεργία καθηγητών στη Βρετανία: ίδιο παντού το θράσος της εξουσίας

Σε απεργία κατεβαίνουν σήμερα χιλιάδες Βρετανοί εκπαιδευτικοί, διαμαρτυρόμενοι για τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στη στοιχειώδη και τη μέση εκπαίδευση τις οποίες προωθεί η βρετανική κυβέρνηση. Αν περάσουν τα νέα μέτρα, οι εκπαιδευτικοί θα συνταξιοδοτούνται στα… 68 (φανταστείτε έναν ηλικιωμένο δάσκαλο σε μια τάξη με εξάχρονα παιδιά!), ενώ οι μισθός τους θα καθορίζεται από τις επιδόσεις των μαθητών τους και την αξιολόγηση του διευθυντή της σχολικής μονάδας. Το κυνικό επιχείρημα είναι ότι έτσι κάθε σχολείο «θα μπορεί να προσλαμβάνει τους καλύτερους». Επίσης έτσι οι φτωχές πόλεις και συνοικίες θα έχουν τους πιο κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς καθώς οι επιδόσεις των μαθητών δεν εξαρτώνται μόνο από τον δάσκαλο αλλά και το εισόδημα της οικογένειας. Η κυβέρνηση του Κάμερον επίσης σχεδιάζει να παρατείνει τις ώρες διδασκαλίας και να περιορίσει τη διάρκεια των σχολικών διακοπών.

«Εμπόδιο στην πρόοδο», χαρακτηρίζει ο Βρετανός υπουργός Παιδείας τους απεργούς εκπαιδευτικούς οι οποίοι «θέτουν την ιδεολογία τους πάνω από τα συμφέροντα των μαθητών».

Κάτι ανάλογο, αλλά σε πολύ πιο κυνικό ύφος, είχε πει και ο Σαμαράς στην ομιλία του στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ στις αρχές αυτού του μήνα, όταν υποστήριξε ότι οι εκπαιδευτικοί απεργούν για να προκαλέσουν… λαϊκή εξέγερση:

“Κάποιοι, για μιαν ακόμα φορά προανήγγειλαν «εξέγερση» τον Σεπτέμβρη-Οκτώβρη. Μας έλεγαν δημόσια ότι η κυβέρνηση θα πέσει από το λαό που θα βγει στους δρόμους να τη ρίξει! Κι επειδή ο λαός δεν έδειχνε τη σημασία που έπρεπε κατά αυτούς, δεν τους έδινε δηλαδή σημασία, προσπάθησαν να ανακηρύξουν την εξέγερσή τους στα σχολεία! Και μάλιστα την πρώτη μέρα του αγιασμού στα σχολεία.

Βέβαια, «εξέγερση» δεν έγινε, ούτε αυτή τη φορά! Όπως δεν έγινε ούτε τον περασμένο Ιούνιο, ούτε την άνοιξη, όπου πάλι την είχαν προαναγγείλει και πάλι…”

Δηλαδή ο πρωθυπουργός προσβάλλει και συκοφαντεί τους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς όλης της χώρας που απήργησαν υπερασπιζόμενοι τα στοιχειώδη εργασιακά τους δικαιώματα και την ίδια τη δημόσια παιδεία –ασχέτως με το πόσο κράτησε αυτή η απεργία. Αν αυτό δεν είναι «στρατηγική της έντασης», τότε τι είναι;

«Οι μαθητές έχουν πάντα την ίδια ηλικία, μόνο οι δάσκαλοι γερνούν (γερνούν πάρα πολύ!», γράφει ένας Βρετανός εκπαιδευτικός (Pupils stay the same age, teachers only get older (much older!).