Άλλο σύντροφοι και άλλο …σύν-τρολ-οι

Εντάξει, όλοι παραδέχονται ότι πλέον ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει ανέβει στις μέρες μας, αλλά λίγοι φαντάζονταν ότι μια συζήτηση πολιτικών αρχηγών στη Βουλή θα επικεντρωνόταν στο τουίτερ.

Κι όμως τα κομματικά και κυβερνητικά “τρολ”, όπως ονομάζονται καταχρηστικά οι ανώνυμοι πολλαπλοί συνήθως λογαριασμοί στο τουίτερ που προβοκάρουν αντιπάλους και προμοτάρουν “ημέτερους” πολιτικούς παράγοντες, έγιναν αντικείμενο κριτικής του Σταύρου Θεοδωράκη προς την κυβέρνηση.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού έκανε λόγο μάλιστα για “παρακράτος” και “υπόγεια της Κουμουνδούρου”, αναφερόμενος μεταξύ άλλων και σε έναν δημοφιλή στη μικρο-κοινότητα του ελληνικού πολιτικού διαδικτύου χρήστη με το ψευδώνυμο “Γαλαξιάρχης”, ο οποίος όπως αποκαλύφθηκε μετά τον πρόσφατο θάνατό του σε τροχαίο ατύχημα, εργαζόταν πλέον στο πολιτικό γραφείο της κυβερνητικής εκπροσώπου, έχοντας πάντως σταματήσει τους τελευταίους μήνες να σχολιάζει στο μπλογκ του ή στο τουίτερ.

Το θέμα είναι η πρακτική της @olgagerovasili – όχι τα πρόσωπα. Έχουν προσλάβει μία στρατιά ανθρώπων για bullying σε πολιτικά πρόσωπα. #troll

— Stavros Theodorakis (@St_Theodorakis) 11 Οκτωβρίου 2016

Είναι αλήθεια ότι όπως οι έφηβοι και οι μεγαλύτεροι κυνηγούν τα λάικ και τη διαδικτυακή αναγνώριση, έτσι και οι πολιτικοί αναζητούν επιβεβαίωση και εδραίωση στα κοινωνικά δίκτυα.

Η διαφορά είναι ότι πλέον για τα μεγάλα κόμματα, και βασικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό ένας άτυπος διαγκωνισμός για την …κατάκτηση του κυβερνοχώρου. Μόνο που σε αυτό τον πόλεμο οι “στρατιώτες” είναι εικονικοί.

Εργαζόμενοι σε γραφεία τύπου και υπάλληλοι διαφημιστικών εταιρειών αναλαμβάνουν έναντι κρατικού μισθού οι μεν και αδράς αμοιβής οι δε, να χειρίζονται δεκάδες ή και εκατοντάδες λογαριασμούς εικονικών χρηστών και να στήνουν διαδικτυακές περσόνες, που αναλαμβάνουν να τροφοδοτούν τους υπόλοιπους πραγματικούς χρήστες είτε με έμμεση διαφήμιση για τους εργοδότες τους είτε με λοιδορίες και κακίες για τους αντιπάλους.

Το κίνητρο γύρω από αυτή τη δραστηριότητα είναι να δοθεί η ψευδαίσθηση της πολιτικής επιρροής προσώπων και ιδεών στα κοινωνικά δίκτυα και ειδικότερα στο τουίτερ. Πρόκειται για ένα μέσο που έχει χαμηλή πραγματική διείσδυση στους χρήστες του διαδικτύου στην Ελλάδα, όμως έχει την ίδια στιγμή αυξημένο ειδικό βάρος ως μέσο έκφρασης για διασημότητες και γνωστές πολιτικές προσωπικότητες.

Δεν είναι τυχαίο ότι δηλώσεις πολιτικών στο τουίτερ μεταδίδονται πλέον στα δελτία ειδήσεων με την ίδια αίγλη που παλιότερα μεταφέρονταν δηλώσεις “από το περιστύλιο της Βουλής”. Ούτε είναι τυχαίο ότι υπουργοί, βουλευτές και ευρωβουλευτές στέλνουν στους πολιτικούς συντάκτες εν είδει ανακοινώσεων το περιεχόμενο των …τουίτ που έγραψαν.

Μάστιγα κάθε μέρα τα ηλίθια χάσταγκ, στρατοί από μποτ και τρολ όχι ιδιαίτερα ταλαντούχων επικοινωνιολόγων πρήζουν παπάρια.

— Mpaountolino (@mpaountolino) 29 Σεπτεμβρίου 2016

Το μεμπτό σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μόνο το γεγονός ότι μετακλητοί υπάλληλοι που μισθοδοτούνται από το Δημόσιο αξιοποιούνται σε αυτή την άθλια επικοινωνιακή εκστρατεία δημιουργίας εντυπώσεων.

Είναι και ότι σε αρκετές περιπτώσεις η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας εξαγοράζουν τρόπον τινά κοφτερές πένες για να εξουδετερώσουν τη διαδικτυακή κριτική και να ενισχύσουν την επικοινωνιακή τους ομάδα.

Κι όλα αυτά, σε ένα τοπίο όπου η κρίση των ΜΜΕ έχει επηρεάσει αναπόδραστα και όλα τα εναλλακτικά ενημερωτικά εγχειρήματα που είδαν το φως μετά την επιβολή του Μνημονίου και υποσχέθηκαν μια διαφορετική δημοσιογραφία.

Οι σύντροφοι υποχωρούν, οι …σύν-τρολ-οι επελαύνουν.