Ειρηνική διαμαρτυρία με το τοπίο να βρωμάει μπαρούτι (και δακρυγόνο)

«Πιστεύω πως κάποια μέρα οι νέοι χωρίς μέλλον θα πάρουν τα όπλα…»

Ο κόσμος άρχισε σιγά-σιγά μετά τις 18.15 να μαζεύεται στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθεί για τη οικονομική πολιτική που οδήγησε στην αυτοκτονία τον 77χρονου συνταξιούχου Δημήτρη Χριστούλα  ο οποίος προτίμησε να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα παρά να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια του «ψάχνοντας για φαγητό στα σκουπίδια» όπως χαρακτηριστικά έγραψε στο συγκλονιστικό σημείωμα του.  Το κλίμα ήταν πιο ήρεμο από την οργή που κυριαρχούσε τις πρώτες μέρες του Συντάγματος ενώ τα κάγκελα γύρω από τη βουλή των τελευταίων κινητοποιήσεων είχαν απομακρυνθεί.

Και ενώ μέχρι τις 19.30 μόνο μερικές εκατοντάδες είχαν συγκεντρωθεί, η πλατεία άρχισε ξανά να γεμίζει από κόσμο. Δεν ήταν κυρίως κόσμος που ξαφνικά «είδε το κάλεσμα στο facebook».   Η προσωπική πρόσκληση και η δύναμη της μεθόδου επικοινωνίας  που λέγεται «στόμα με στόμα» παραμένει αναντικατάστατη.

Και έπειτα ήρθαν οι μέλισσες. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που παρατάχτηκαν εκτός από τη βουλή κοντά στη Μεγάλη Βρετανία.  Η ένταση ξεκίνησε λίγο πριν από τις 8:00 μ.μ, όταν ολιγομελής ομάδα νεαρών ατόμων πλησίασε τη Βουλή.

Οι αστυνομικές δυνάμεις κινήθηκαν για να τους απωθήσουν προς την πλατεία κάνοντας χρήση χημικών με προφανή σκοπό να διαλύσουν το ειρηνικό πλήθος που δεν είχε καμία σχέση με τα επεισόδεια χωρίς επιτυχία.  Ύστερα από αρκετή ώρα το σκηνικό επαναλήφτηκε μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη με τη ρίψη μολότωφ, χειροβομβίδων κρότου-λάμψης και ασφυξιογόνων χημικών.

Οι αστυνομικοί εμπόδισαν τους δημοσιογράφους να κάνουν τη δουλειά τους χτύπησαν πολύ άσχημα έναν συνάδελφο ενώ χωρίς καμία αιτία χτύπησαν και πέταξαν στο οδόστρωμα τη δημοσιογράφο Ρένα Μανιού με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στον αυχένα και να μεταφερθεί σε κατάσταση-σοκ στο νοσοκομείου.

Το θέατρο με τον πετροπόλεμο και την αλόγιστη χρήση βίας και χημικών από τους ασυτνομικούς συνεχίστηκε μέχρι να καταφέρουν να αδειάσουν την πλατεία. Αυτό που δεν κατάφεραν ωστόσο είναι να σταματήσουν τον κόσμο από το να κατέβει ξανά στους δρόμους. Δεν κατάφεραν να μετατοπίσουν την προεκλογική πολιτική ατζέντα από την οικονομία στην αστυνόμευση, τη σύγκρουση «ακροκινούμενων ομάδων» και τη μετανάστευση.  Να πείσουν ότι για τα λουκέτα οφείλονται οι διαδηλώσεις, για την ανεργία κυρίως οι ξένοι και για τους χαμηλούς μισθούς η αριστερά.