Μπακλαβάδες ποτισμένοι στο αίμα
Eκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, ίσως και πάνω από ένα εκατομμύριο, έβλεπαν πριν λίγα χρόνια στο Mega το τουρκικό σίριαλ «Τα σύνορα της αγάπης», με θέμα τον φλογερό έρωτα μιας Τουρκοπούλας, της Ναζλί, κι ενός Ελληνόπουλου, του Νίκου, γόνου μιας εφοπλιστικής οικογένειας. Πολλά επεισόδια της σειράς ήταν γυρισμένα στην Γκαζιαντέπ, την 6η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, που φημίζεται για τους μπακλαβάδες της με πράσινο φιστίκι, σαν το δικό μας της Αιγίνης. Μάλιστα, το επώνυμο του πατέρα της νύφης ήταν Μπακλαβατζίογλου (ή Μπακλαβατζόγλου) και ήταν ο βασιλιάς του μπακλαβά στο Γκαζιαντέπ.
Τώρα για το σίριαλ τι να πούμε, περιχυμένο με σιρόπι ήτανε, όπως οι μπακλαβάδες, όμως αυτή την εβδομάδα οι δρόμοι του Γκαζιαντέπ ποτίστηκαν με αίμα: τέσσερις ήταν οι νεκροί και δεκάδες οι τραυματίες διαδηλωτές που ζητούσαν να δοθεί βοήθεια στο Κομπάνι και να τους δοθεί η άδεια να πάνε να πολεμήσουν στην πολιορκημένη πόλη. Οι επιτιθέμενοι ήταν παρακρατικές ομάδες, Γκρίζοι Λύκοι και τα παρόμοια, οπλισμένοι με πυροβόλα όπλα και ρόπαλα…
Το σίριαλ αυτό, το πρώτο τουρκικό που είχε αρχίσει να προβάλλεται σε ιδιωτικό κανάλι πανεθνικής εμβέλειας άρχισε να προβάλλεται το φθινόπωρο το 2004 και η προβολή του συνεχίστηκε για τρεις σεζόν. Μέχρι και ο παππούς της Ναζλί ερωτεύθηκε την Ελληνίδα γιαγιά του Νίκου! Ελληνοτουρκική φιλία με επιχειρηματικό και τουριστικό φόντο. Στη σειρά αυτή εμφανίζονταν σε δεύτερους ρόλους μερικοί από τους καλύτερους ηθοποιούς της Τουρκίας, που έχουν δώσει εξαιρετικές ερμηνείες στον κινηματογράφο και στο θέατρο.
Το Γκαζιαντέπ, μια από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο, βρίσκεται πολύ κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα και απέχει μόλις 100 χλμ. από το Χαλέπι. Όπως όμως συμβαίνει στα περισσότερα σίριαλ, έτσι και στα «Σύνορα της αγάπης» ο τηλεθεατής ούτε που υποψιάζεται ότι εκτός από τα αισθήματα, υπάρχει η καταπίεση, υπάρχει και ο πόλεμος.
Πάντως, αν ο Νίκος και η Ναζλί βρίσκονταν αυτές τις μέρες στο Γκαζιαντέπ, μάλλον θα υποστήριζαν τη γραμμή Ερντογάν και θα ζητούσαν την ανατροπή του Άσαντ.
Επί τη ευκαιρία: Ναζλί, όπως διαβάζουμε στο Περιμένοντας τον άγγελο, τη βιογραφία του Γιώργου Σεφέρη που έγραψε ο Ρόντερικ Μπίκον, λεγόταν η γιαγιά του Έλληνα ποιητή που ήταν Τουρκάλα. Μια λεπτομέρεια που συνήθως αποσιωπάται μια που δεν είναι δυνατόν στις φλέβες του νομπελίστα ποιητή να τρέχει, έστω και σε ένα μικρό ποσοστό, τουρκικό αίμα!