Ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θέλει θλιμμένους στη γιορτή του»;

«Μας τη βιδώνει που δεν τρως το παραμύθι μας

Μας ενοχλεί η αισθητή σου παρουσία

Είσαι σαν μύγα που κάθισε στη μύτη μας

και ακτινοβολεί απελπισία.»

(Τρύπες)

Η Αριστερά τα τελευταία χρόνια δεν ήταν «ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή». Δυστυχώς, περισσότερο ήταν από επέτειο σε επέτειο και από κηδεία στην κηδεία… Ωστόσο από την εποχή του ενιαίου Συνασπισμού ίσως δεν έχει υπάρξει ξανά τέτοια αισιοδοξία, πάθος και ενθουσιασμός σε συνδιάσκεψη πολιτικού κόμματος –και δη Αριστερού.

Η προοπτική της άμεσης κατάκτησης της εξουσίας –τουλάχιστον της κυβέρνησης- είναι βιάγκρα στο βαλτωμένο τοπίο της Αριστεράς. κάτι που φάνηκε από το πανηγυρικό κλίμα του ΣΕΦ.  Οδύνες τοκετού από τη μετατροπή ενός κόμματος διαμαρτυρίας σε ένα κόμμα εξουσίας υπάρχουν ακόμα αλλά καλύπτονται από τη χαρά για τον ερχομό… του μωρού (όχι της Ρόζμαρι).

Ωστόσο, κύριο συγκολλητικό στοιχείο του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προοπτική της κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας. Οι περισσότερες διαφωνίες καλύφτηκαν πίσω από αυτό.

Οι «μιζεραμπιλιστικές» (sic), όπως θα έλεγαν κάποιες νεοφιλελεύθερες φαρμακόγλωσσες σαν την κυρία Σώτη, συνδιασκέψεις άλλων ετών με κάθε παρέμβαση να αποτελεί ξεχωριστή πολιτική πρόταση φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν. Ο κίνδυνος απογοήτευσης και αποσυσπείρωσης είναι υπαρκτός μόνο στην περίπτωση που το αστικό μπλοκ είναι ικανό να στήσει κάποιο ανταγωνιστικό μπλοκ ικανό να κόψει τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που μοιάζει εξαιρετικά απίθανο με τα σημερινά δεδομένα.  Όταν όμως το «πάμε να γίνουμε κυβέρνηση» ακούγεται πιο δυνατά από το «πάμε να γκρεμίσουμε μνημόνια, παλάτια και θρόνους», έχεις λόγους να είσαι επιφυλακτικός.

«Θα `νιωθες όμορφα αν βάζαμε τα κλάματα

όμως, αγόρι μου, σε έχουμε γραμμένο».

«Βουρ για την κυβέρνηση!» Στις λέξεις αυτές φαίνεται να συνοψίζεται το μήνυμα της Συνδιάσκεψης. Όμως ακούγοντας την ομιλία του Αλέξη, αισθανόταν κανείς μερικές φορές την ανάγκη να πει «κόψε κάτι», π.χ., όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε: «Ο Διαφωτισμός θα νικήσει και θα διαδεχθεί το Μεσαίωνα». Μα ο Διαφωτισμός δεν γεννήθηκε μέσα από τις κάλπες και τους πανηγυρικούς, είχε πίσω του δουλειά πολλή, διωγμούς πολλούς και μάχες τεράστιες…

Βέβαια, σωστά ο Αλ. Τσίπρας επισημαίνει ότι το σύστημα επιβάλλει μια βάρβαρη πολιτική μόνο με ξόρκια και εκβιασμούς, όμως… «εμείς αντιμετωπίζουμε την κρίση με τον ορθό λόγο και την ανάλυση. Είμαστε σαν τους επιστήμονες τον Μεσαίωνα. Λέμε πράγματα αυτονόητα και μας δικάζουν ως ιεροεξεταστές στα δελτία των ειδήσεων της διαπλοκής».

Θριαμβευτικό, καθησυχαστικό τόνο είχε η ομιλία του Αλέξη, όμως συχνά έμπαινε στα χωράφια της… αερολογίας, ενώ ελάχιστες ήταν οι αναφορές του στους εργατικούς αγώνες των τελευταίων δυόμισι χρόνων.

Πάντως, όπως θα έλεγε ο Καβάφης, η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και ποιητική και οι αντιπρόσωποι δέχονταν με χαρά τις ενέσεις αισιοδοξίας του αρχηγού: «Η μοίρα κι ο καιρός το ‘χουν ορίσει… Μας καλεί η Ιστορία» και άλλα ηχηρά.

Όλα πήγαιναν καλά αλλά τη φιέστα τους φαίνεται να χάλασε λίγο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και το Αριστερό Ρεύμα που επέμειναν στην αυτόνομη κάθοδο του Αριστερού Ρεύματος στην εκλογική διαδικασία της Συνδιάσκεψης με ξεχωριστή λίστα…. Τι το ήθελε; Μόλις ο Π. Λαφαζάνης βρέθηκε στο βήμα και έκανε την ανακοίνωση, ξέσπασαν αποδοκιμασίες και γιουχαϊσματα από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.  Μάλιστα σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ορισμένων ιστοσελίδων δημιουργήθηκε ένταση και χρειάστηκε παρέμβαση του προέδρου Αλέξη Τσίπρα για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.

Δείτε το βίντεο από την ομιλία του Παναγιώτη Λαφαζάνη από το ιστολόγιο ΕΟΣ