Και ρατσίστρια και λογοκλόπος η κυρία Στέλλα
Αποτροπιασμό και αηδία δημιουργεί σε κάθε άνθρωπο που δεν έχει πλήρως αποκτηνωθεί, κείμενο που δημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες σε ιστοσελίδα της Ρόδου με τίτλο «Μπορείς τουλάχιστον να μην υποφέρεις μέσα στα μούτρα μου» κάποιας φαρμακόψυχης κυρίας Στέλλας Καρατζίκη. Το κείμενο στην αρχή νομίζεις ότι είναι ειρωνικό και δεν θέλεις να πιστέψεις ότι μπορεί να υπάρχουν στον κόσμο αποβλακωμένα κτήνη που σκέπτονται με τέτοιο τρόπο… «Πήγαινε ψόφα παραπέρα» λοιπόν είναι η βασική ιδέα που διαπνέει το εμετικό κείμενο της Καρατζίκη και δυστυχώς το κείμενο δεν είναι ειρωνικό. Όπως αποκαλύπτει ο old boy αυτή η γυναίκα αποδεικνύεται ότι δεν έχει καμία δυνατότητα για κριτική σκέψη καθώς το κείμενο αποτελεί στυγνή αντιγραφή παλιότερης -ειρωνικής- ανάρτησης του ίδιου με την κύρια διαφορά ότι η κυρία Καρατζίκη άλλαξε μερικές λέξεις και αυτά που λέει τα εννοεί. Τρία σε ένα λοιπόν. Και ρατσίστρια και λογοκλόπος και ηλίθια παρατηρεί ο συντάκτης.
Αυτό δηλαδή που ο Old Boy κοροϊδεύει αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα για έναν κυνικό πολιτισμό που δείχνει να τρέφεται από τη δυστυχία των άλλων.
Πιο θλιβερή ακόμα είναι η ιστοσελίδα Rodos-press που αναπαράγει το φασιστικό λίβελο (δεν ξέρουμε αν ανήκει στην ίδια τη λογοκλόπο) η οποία αν και κατέβασε την ανάρτηση είχε το θράσος να εκδώσει ανακοίνωση στην οποία το υπερασπίζεται! Να υπερασπιστεί ένα μείγμα μίσους και ηλιθιότητας το οποίο ακόμα και η φιλοναζιστική Χρυσή Αυγή θα καταδίκαζε.
Αναλυτικά το κείμενο του Old Boy:
O Mεγάλος Ηλίθιος
Πριν δυο χρόνια είχα γράψει αυτό εδώ το κείμενο,
το οποίο σήμερα γνώρισε μια ανέλπιστη νέα ζωή, καθώς
το αντέγραψαν σχεδόν κατά λέξη εδώ
(είναι ολόιδιο, με την εξαίρεση της αρχής των δύο κειμένων και μιας – δυο ακόμη λέξεων στη συνέχεια), με τη μόνη διαφορά πως τώρα είναι γραμμένο στο εντελώς αντίθετο κόντεξτ: τα εννοεί δηλαδή μέχρι κεραίας αυτά που λέει.
Σκέφτομαι πως η αντιγραφέας πέτυχε με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια αποδεικνύοντας πως είναι ταυτόχρονα και ρατσίστρια και λογοκλόπος και ηλίθια.
Αλλά μετά δεν μπορώ να αναρωτηθώ μήπως ο Μεγάλος Ηλίθιος της υπόθεσης είμαι εγώ και η εκτεταμένη χρήση της ειρωνείας που έκανα τα προηγούμενα χρόνια, αδυνατώντας να καταλάβω ότι το ίντερνετ είναι πολύ περίεργο πράγμα, είναι μια τεράστια χοάνη που μέσα της το κόντεξτ εξαφανίζεται πανεύκολα, με ένα απλό copy paste ή share.
Από την άλλη, κείμενα σαν το κλεμμένο δεν ήταν ακριβώς ειρωνικά. Λειτουργούσαν περισσότερο σαν καθρέφτης της πιο σκοτεινής πλευράς που έχουμε, προσπαθούσαν να μπουν στη θέση μεγάλης -πολύ μεγάλης- μερίδας συμπολιτών μας και να διαβάσουν τον τρόπο σκέψης τους.
Και το γεγονός πως -όπως εν τέλει αποδεικνύεται- τη διαβάζουν τόσο αυθεντικά, πιθανώς να σημαίνει κάτι πιο δυσοίωνο από την ηλιθιότητά μου, πιθανώς να σημαίνει πως για να καθρεφτίζεται ο άλλος στον δικό σου οχετό, πάει να πει πως κουβαλάς λίγο από τον οχετό μέσα σου, πάει δηλαδή να πει πως αυτό που γράφεις ως ξόρκι, είναι ένα ξόρκι σκέψεων και συναισθημάτων που είναι ίσως και δικά σου, αλλά τα απωθείς ή -πολύ πιο βολικά- τα προβάλλεις στους άλλους, που σπεύδουν δυο χρόνια μετά να τα οικειοποιηθούν.