Ιδεολογική διαπάλη Σταθάκη – Δραγασάκη για το φορολογικό στον ΣΥΡΙΖΑ

Διχογνωμία σε ένα από τα πιο κεντρικά ζητήματα της οικονομικής πολιτικής, τη φορολογία των εισοδημάτων, καταγράφεται στις δημόσιες παρεμβάσεις των δύο ισχυρών ανδρών του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργου Σταθάκη και Γιάννη Δραγασάκη.

Δεν πέρασε απαρατήρητη την προηγούμενη εβδομάδα η συμμετοχή του Γιώργου Σταθάκη, υπεύθυνου του τομέα Ανάπτυξης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΣΥΡΙΖΑ, στην εκδήλωση που διοργάνωσε το …think tank της ΔΗΜΑΡ, το «Κέντρο Πολιτικού Προβληματισμού Μιχ. Παπαγιαννάκης», την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου, για το φορολογικό σύστημα. Δεν είναι ασφαλώς η συμμετοχή καθ’ εαυτήν το πρόβλημα όσο, το ίδιο το περιεχόμενο της ομιλίας του βουλευτή: Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε αργότερα το γραφείο Τύπου της ΔΗΜΑΡ και δεν διαψεύστηκε, μεταξύ άλλων «ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης είπε ότι το φορολογικό σύστημα πρέπει να καταργηθεί και να ξαναστηθεί από την αρχή. Είπε ότι η Ελλάδα πρέπει να βρεθεί στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ό,τι αφορά την κατανομή των φόρων ανά πηγή εισοδήματος … Τάχθηκε υπέρ της επιστροφής του αφορολόγητου, της επιβολής συντελεστών στο μέσο όρο της Ευρώπης και της καθιέρωσης ενιαίου και καθολικού φόρου για τα φυσικά πρόσωπα«.

Προφανώς, ο Γ. Σταθάκης μιλά για τον λεγόμενο flat tax, τον ενιαίο συντελεστή φορολόγησης, που αποτελεί πρόταση των νεοφιλελεύθερων όπως η Ντόρα Μπακογιάννη (αυτό πρότεινε για παράδειγμα στην ομιλία της στη Βουλή τον Δεκέμβριο του 2012 για το φορολογικό, συντελεστή 20% για όλους). Αν εφαρμοζόταν κάτι τέτοιο, θα σήμαινε ότι είτε παίρνει κανείς 500 ευρώ τον μήνα είτε 8.000 ευρώ τον μήνα, θα φορολογείται με το ίδιο ποσοστό.

Στον αντίποδα πάντως κινείται η λογική του Γιάννη Δραγασάκη, όπως διαβάζουμε τουλάχιστον στο βιβλίο που εξέδωσε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις; (εκδόσεις Ταξιδευτής). Εκεί στο παράρτημα για τα «ενδεικτικά μέτρα» μιας «δίκαιης και βιώσιμης δημοσιονομικής προσαρμογής», ο Γιάννης Δραγασάκης προτείνει: «Αλλαγή των φορολογικών συντελεστών και της κλίμακας των εισοδημάτων φυσικών και νομικών προσώπων (στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα) ώστε να επιτευχθεί αύξηση των εσόδων με ελάφρυνση στων φτωχότερων και επιβάρυνση των πλουσιότερων». Προφανώς, δεν πρόκειται για κάποιο δραστικό μέτρο αναδιανομής πλούτου, ωστόσο γίνεται η ουσιώδης διάκριση μεταξύ πλούσιων και φτωχών.

Ποιο από τα δύο ισχύει άραγε ως επίσημη θέση;