Γ. Σταμάτης: δεν αρκεί η έξοδος από την ΕΕ και την ευρωζώνη
Κακώς, κάκιστα μπήκαμε στην ΕΕ και στην ευρωζώνη, λέει ο οικονομολόγος Γιώργος Σταμάτης σε συνέντευξή του στον «Ιό» της Εφημερίδας των Συντακτών (3-4/5). «Να βγούμε από την ΕΕ και την ευρωζώνη; Ναι! Όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο συμβάλλουν στη λύση του προβλήματός μας», υποστηρίζει και εξηγεί το γιατί. «Η απεμπλοκή από το Μνημόνιο, η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και η αποπομπή της τρόικας», καταλήγει, «προϋποθέτουν την επεξεργασία μιας πολιτικής πρότασης εξόδου από την ύφεση και την ανεργία και αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους. Η Αριστερά δεν έχει διατυπώσει μέχρι σήμερα καμία τέτοια πρόταση».
Ο Γ. Σταμάτης, που διετέλεσε καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Πάντειο και έχει γράψει πολλά βιβλία και άρθρα, πάντα από τη σκοπιά της Αριστεράς, δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις ούτε εμφανίζεται στην τηλεόραση και, επομένως, ο λόγος του έχει σήμερα σημασία κι ενδιαφέρον. Στη συνέντευξή του αυτή περιγράφει την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας τρία χρόνια μετά την υπαγωγή της στον λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης», στέκεται ιδιαίτερα στο πρόβλημα του δημόσιου χρέους, αναπτύσσει τις συνέπειες από μια επιστροφή στη δραχμή σήμερα και τους όρους με τους οποίους θα ήταν ευεργετική η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αναφέρεται στο ζήτημα της Κύπρου, ενώ ζοφερή η πρόβλεψή του για το μέλλον:
«Τι θα συμβεί στο μέλλον αν δεν συμβεί κάτι; Ο,τι συνέβη μέχρι σήμερα. Το ΑΕΠ θα συνεχίσει να μειούται και το δημόσιο χρέος να εξυπηρετείται όπως όπως μέχρι να μην μπορεί πλέον να εξυπηρετηθεί, οπότε και η τρόικα ύστερα από δυο-τρία ακόμη κουρέματα θ’ αναγκαστεί να το ξεχάσει προσωρινά. Μέχρι τότε, όμως, θα έχει επιτύχει τους σκοπούς της: τη μείωση μισθών και συντάξεων και την αύξηση των κερδών, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής ασφάλισης, την εκχώρηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και την εκποίηση της περιουσίας του Δημοσίου στους καπιταλιστές, τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και, τέλος, την πειθάρχηση των εργαζομένων και των πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεών τους». (Η υπογράμμιση δική μας και ας ελπίσουμε ότι αυτό το «κάτι», που θα διαψεύσει την πρόβλεψη, θα συμβεί.)