Σύμφωνο συμβίωσης: “Ανεξαρτήτα από το φύλο τους”

του Γιώργου Λαουτάρη*

Η άμεση κατάργηση των διακρίσεων στο σύμφωνο «καταχωρημένης συμβίωσης» έστω και καθυστερημένα συνιστά μια σημαντική κοινωνική κατάκτηση

Η φράση “ανεξάρτητα από το φύλο τους” στο πρώτο άρθρο του νομοσχεδίου που κατέθεσε το υπουργείο Δικαιοσύνης προς δημόσια διαβούλευση συνιστά και την σημαντικότερη έμπρακτη αναγνώριση από μεριάς του ελληνικού κράτους στα δικαιώματα ατόμων του ίδιου φύλου που επιθυμούν να συμβιώνουν.

Στην πράξη, το ελληνικό Σύμφωνο Συμβίωσης πλέον “συμμορφώνεται” με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και η τροποποίησή του αποτελεί μια ανειλημμένη εδώ και αρκετά χρόνια υποχρέωση, η αναβολή της οποίας από πολλές κυβερνήσεις στο παρελθόν οδηγούσε στη συστηματική καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επί της ουσίας όμως, η πρόβλεψη να μπορούν να συνάψουν άτομα του ίδιου φύλου Σύμφωνο Συμβίωσης σταματά τις αναχρονιστικές διακρίσεις της ελληνικής νομοθεσίας που αποτελούσαν σοβαρό εμπόδιο στην προσωπική ζωή χιλιάδων πολιτών. “Είναι μια ιστορική στιγμή για την LGBTQI+ Κοινότητα στην Ελλάδα, καθώς η χώρα μας φαίνεται να κάνει ένα σημαντικό βήμα προόδου προς την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, όπως χαρακτηριστικά ανακοίνωσαν 27 οργανώσεις και συλλογικότητες της κοινότητας.

Σε σχετική συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, δήλωσε πως “τα άτομα που συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης θα αποκτούν καθεστώς παρόμοιο με αυτό των έγγαμων και πρόσβαση σε πλήθος δικαιωμάτων, δηλαδή ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, δικαίωμα διατροφής κ.λπ.”. Η κυβέρνηση δεν προχώρησε πάντως στο επόμενο βήμα, που αφορά φυσικά το δικαίωμα τέλεσης πολιτικού γάμου μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου και το δικαίωμα στην υιοθεσία παιδιών. Ο υπουργός δεν έκλεισε όμως την πόρτα στην προοπτική αυτή, παραπέμποντάς την στο μέλλον.

Οι αντιδράσεις και αντιρρήσεις που καταγράφονται αυτές τις ημέρες στην ιστοσελίδα της διαβούλευσης αποκαλύπτουν και τη λογική που επικρατούσε μέχρι σήμερα σε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αλλά και στις ελληνικές αρχές: Απόκλιση από το φυσιολογικό, αντίθεση με τη θεία γραφή και συνωμοσιολογική αναφορά στη νέα τάξη, είναι ο κανόνας των σχολίων. Μια αντιδραστική και οπισθοδρομική φιλοσοφία ενάντια στο διαφωτισμό, που μέχρι σήμερα αποτυπωνόταν στη νομοθεσία του ελληνικού κράτους και πλέον εξοβελίζεται, τουλάχιστον κατά ένα μέρος.

Φυσικά η συζήτηση περί ατομικών δικαιωμάτων έχει σχέση αλλά δεν ταυτίζεται με την (αναγκαία) συζήτηση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Η ελευθερία του ατόμου είναι αίτημα του φιλελευθερισμού, που η ελληνική ιδιομορφία κρατά για πολλές δεκαετίες ακόμη ανεκπλήρωτο, αναπαράγοντας στις νέες γενιές μεσαιωνικού τύπου ιδεοληψίες. Ωστόσο, η πλήρης ελευθερία του ατόμου δεν μπορεί να νοηθεί έξω από την απελευθέρωση ολόκληρης της κοινωνίας από τα δεσμά της, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν

Απάντηση