Ζωή Μαυρουδή: «Ερείπιο είναι το σύστημα υγείας της χώρας μας»

(στη φωτογραφία: Δώρα Οικονομίδου, Ζωή Μαυρουδή)

Η Ζωή Μαυρουδή, δημιουργός του ντοκιμαντέρ «Ruins – To χρονικό μιας διαπόμπευσης», μιλά στην  «Εφημερίδα των Συντακτών»  και την Αφροδίτη Τζιαντζή για τις διώξεις και την ποινικοποίηση των οροθετικών γυναικών και επισημαίνει ότι το κοινό, βλέποντας το ντοκιμαντέρ, συνειδητοποίησε ότι στην Ελλάδα συντελέστηκε ένα έγκλημα.

«Ruins» στα αγγλικά θα πει ερείπια. Παραπέμπει όμως και στα αρχαία μνημεία, για τα οποία η Ελλάδα τόσο καυχιέται. Το ντοκιμαντέρ της Ζωής Μαυρουδή «Ruins – To χρονικό μιας διαπόμπευσης», για τις διώξεις των οροθετικών γυναικών λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2011, συνεχίζει να προβάλλεται στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα ταξιδεύει στο εξωτερικό, με προβολές στην Αγγλία, την Ιρλανδία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία. «Το πρώτο πράγμα που ρώταγε το κοινό στο Λονδίνο ήταν “Μα αλήθεια συνέβη κάτι τέτοιο σε ευρωπαϊκή χώρα;”. Δυσκολεύονται να το πιστέψουν», μας λέει η σκηνοθέτις Ζωή Μαυρουδή.

Επιχειρήσεις-σκούπα

Oχι μόνο συνέβη, αλλά εξακολουθεί να συμβαίνει, καθώς η υγειονομική διάταξη Λοβέρδου, που ποινικοποιεί την ασθένεια, επανήλθε από τον Αδωνι Γεωργιάδη, ενώ οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του κυνηγιού οροθετικών μαγισσών παραμένουν ατιμώρητοι. Σε επιχειρήσεις-σκούπα της αστυνομίας με τη συμμετοχή του ΚΕΕΛΠΝΟ, εκατοντάδες γυναίκες προσήχθησαν και υποβλήθηκαν αναγκαστικά σε τεστ HIV.

Τριάντα δύο διαγνώστηκαν οροθετικές, προφυλακίστηκαν για κακούργημα και διαπομπεύτηκαν στο πανελλήνιο. Οι φωτογραφίες και τα στοιχεία των περισσότερων παραμένουν αναρτημένα σε εκατοντάδες ιστοσελίδες, μολονότι η ΕΛ.ΑΣ. αναγκάστηκε να τα αποσύρει μετά τις συνεχείς διαμαρτυρίες.

Οι περισσότερες δεν γνώριζαν ότι είναι οροθετικές. Με την εξαίρεση της πρώτης κοπέλας, που βρέθηκε σε οίκο ανοχής, και αποδείχθηκε ότι ήταν θύμα trafficking, oι υπόλοιπες συνελήφθησαν ενώ τριγυρνούσαν σε πιάτσες τοξικομανών, χωρίς να διαπιστωθεί κάποια συναλλαγή. Κρατήθηκαν ώς και δέκα μήνες στις φυλακές Κορυδαλλού, σε άθλιες συνθήκες, ενώ οι βαριές κατηγορίες κατέπεσαν πανηγυρικά και όσες δικάστηκαν αθωώθηκαν.

Τις διώξεις οροθετικών ακολούθησαν οι «σκούπες» σε μετανάστες, άστεγους, τοξικομανείς, τρανσέξουαλ, σε αστυνομικές επιχειρήσεις με αρχαιοελληνικά ονόματα, συχνά με τη συμμετοχή υγειονομικού προσωπικού που υπέβαλλε τους προσαχθέντες σε ιατρικές εξετάσεις χωρίς τη συγκατάθεσή τους.

Ποιοι είναι τα «ερείπια», ρωτάμε τη σκηνοθέτιδα, λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα του «Ruins» σε Τορόντο και Νέα Υόρκη. «Σίγουρα ερείπια δεν είναι οι γυναίκες αυτές. Νοσούν και όπως κάθε άνθρωπος που νοσεί, τα σημάδια της νόσου φαίνονται στο σώμα τους. Θα μπορούσες να πεις ερείπιο το σύστημα υγείας της χώρας μας. Είναι ένα κτίριο που σιγά σιγά ερειπώνεται». Πώς αντιδρά το κοινό στην Ελλάδα; «Με συγκίνηση και οργή. Πολλοί, βλέποντας το ντοκιμαντέρ, συνειδητοποίησαν ότι στην Ελλάδα συντελέστηκε ένα έγκλημα, μαθαίνοντας τι πραγματικά συνέβη πέρα από τη σκανδαλοθηρική και τρομολαγνική κάλυψη των ΜΜΕ. Με δικαιώνουν αντιδράσεις ανθρώπων από τον ιατρικό χώρο και από τον χώρο των εξαρτήσεων, όπως οι “Συλλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης” του 18 ΑΝΩ, που πρόβαλαν πρόσφατα την ταινία στο αμφιθέατρο του “9,84”. Δομές όπως το 18 ΑΝΩ βάλλονται. Η αλληλεγγύη είναι η μόνη μας διέξοδος, είναι πράξη αντίστασης. Γι’ αυτό θέλουν να την πατάξουν».

Τρομολαγνικές δηλώσεις

Στο ντοκιμαντέρ οι τρομολαγνικές δηλώσεις πολιτικών όπως ο Λοβέρδος και ο Χρυσοχοΐδης, για «ανθρώπινα σκουπίδια» και για «εκδιδόμενες μετανάστριες που απειλούν την ελληνική οικογένεια», αντιπαραβάλλονται με τα επιχειρήματα αλληλέγγυων, νομικών, γιατρών, δημοσιογράφου, πανεπιστημιακού, για το πώς η εκστρατεία στοχοποίησης των οροθετικών ήταν, εκτός από παράνομη, απάνθρωπη και παράλογη.

Το πιο βαρύ χαστούκι στους εμπνευστές των διώξεων το δίνουν οι ίδιες οι οροθετικές γυναίκες με τις μαρτυρίες τους. Η κάμερα δεν δείχνει τα πρόσωπά τους, αλλά τα σφιγμένα χέρια τους. «Εγώ θα είχα το κουράγιο να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους ρωτήσω γιατί το έκαναν. Αυτοί το έχουν;» αναρωτιέται μια γυναίκα για τους πολιτικούς. Ο Λοβέρδος, ο Χρυσοχοΐδης, το ΚΕΕΛΠΝΟ αρνήθηκαν να μιλήσουν με τη σκηνοθέτιδα και μέχρι σήμερα δεν έχουν σχολιάσει το ντοκιμαντέρ.

Στα πλάνα του «Ruins» αποτυπώνονται οι δρόμοι της πόλης, με έντονα παντού τα σημάδια της κρίσης. «Το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει ένα σημείο όπου συναντιούνται όλα τα ζητήματα της κρίσης και της πολιτικής σκηνής. Το πρώτο βήμα για τον έλεγχό του είναι η εκδίωξη αυτών που ο Λοβέρδος είχε αποκαλέσει “σκουπίδια”. Πρέπει να φύγουν για να καθρεφτίσει το κέντρο την πλαστή εικόνα που φαντασιώνονται οι πολιτικοί. Αν ήθελαν πραγματικά να αλλάξουν το κέντρο, θα έλυναν τα προβλήματα των ανθρώπων που κατοικούν και κινούνται σε αυτό. Στα πλάνα του ντοκιμαντέρ φαίνονται ξεκάθαρα η εγκατάλειψη και η υποβάθμιση. Το πρόβλημα υπάρχει αμείωτο και κανείς δεν έχει βελτιώσει ουσιαστικά τα σημεία αυτά, δεν έχουν καθαρίσει καν τα αγάλματα από τα γκραφίτι. Εδιωξαν τους τοξικομανείς από την Τοσίτσα, αλλά το άγαλμα παραμένει μουντζουρωμένο».

Οι επόμενες προβολές του «Ruins» στην Ελλάδα:

3/11 Ρόδος, Δημοτικό Θέατρο Ρόδου 19.30

4/11 Χανιά, Θέατρο «Δημήτρης Βλησίδης» 19.30

5/11 Ρέθυμνο – Σπίτι του Πολιτισμού – Παλιά Πόλη, 20.00

Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε με την οικονομική στήριξη του βρετανικού συνδικάτου Unison και χορηγούς επικοινωνίας τo περιοδικό UNFOLLOW και το Omnia TV. Περισσότερα: ruins-documentary.com