Κρίμα, καπετάνιοι! Παλιά μέλη του Ρήγα Φεραίου ψηφίζουν ΝΑΙ

Κείμενο υπεράσπισης του ναι υπογράφουν περίπου 250 παλιά μέλη του Ρήγα Φεραίου και του Δημοκρατικού Αγώνα, που δηλώνουν τη ριζική τους αντίθεση με τις «σημερινές επιλογές» που μας απομονώνουν από την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Εκφράζουν επίσης την ανησυχία τους για τις «παρεκκλίσεις από τις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις της πολιτείας στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).

Είναι θλιβερό το να επικαλείται κανείς τα παλιά του ιδανικά, τις παλιές του επιλογές, για να δικαιολογήσει τη σημερινή του υποταγή.

Προφανώς οι 250 (ή 300) δεν βλέπουν, δεν ανησυχούν για τις παρεκκλίσεις των ιδιωτικών καναλιών από τις αρχές της αντικειμενικότητας ούτε βλέπουν στο μιντιακό ιερατείο κάποιες προσπάθειες παρέμβασης στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι.

Εδώ ταιριάζει διάνα η λαϊκή ρήση «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» ή το «κρίμα, καπετάνιοι» ή μάλλον κρίμα ναυτόπουλα, κρίμα μούτσοι που σφουγγαρίζετε το κατάστρωμα του καραβιού της εξουσίας. Ποια σχέση μπορεί να έχει, π.χ., ο Γρηγόρης Ψαριανός του σήμερα με τους νέους της δεκαετίας του ’70 που ήθελαν, κουβαλώντας κι αυτοί τόσες αυταπάτες, να αλλάξουν τον κόσμο; Πώς γίνεται άνθρωποι που πέρασαν από την Αριστερά να συνυπογράφουν (σε άλλο κείμενο είναι αλήθεια) με τον εκπρόσωπο του καρβελο-πολιτισμού, τον Σάκη Ρουβά;

Δεν είναι αυτή η κληρονομιά του Ρήγα, όπως δε θα ήταν αυτή η κληρονομιά της ΚΝΕ αν κυκλοφορούσε ένα κείμενο με υπογραφές 300 πρώην κνιτών και κνιτισσών ή ένα κείμενο με υπογραφές 300 επιζώντων Μακρονησιωτών. Για την ακρίβεια, δεν είναι αυτή η ΜΟΝΗ κληρονομιά του Ρήγα γιατί δεν είναι «όλοι» οι πρώην αγωνιστές του ξεπουλημένοι. Τουλάχιστον κάποιοι έχουν τη σεμνότητα και την αυτογνωσία να σωπαίνουν και να μην το θεωρούν τιμή και υποχρέωσή τους να υπογράφουν πλάι σε άτομα που έχουν συνδέσει το όνομά τους με κάποιες όχι και τόσο φωτεινές σελίδες της πολιτικής ή της δημοσιογραφίας. Και στη θέση κάθε «επώνυμου» χθεσινού αγωνιστή  που τελικά τάχηκε με το μέρος της εξουσίας (π.χ., Μαρία Δαμανάκη, Παύλος Τσίμας, Όλγα Τρέμη, Γιώργος Κύρτσος και πάμπολλοι άλλοι) υπάρχουν εκατοντάδες «ανώνυμοι» που εξακολουθούν να αγωνίζονται.
250 πρώην Ρηγάδες συνιστούν ΝΑΙ. Ε και;
Η μόνη πραγματική κληρονομιά του Ρήγα και των νεολαιίστικων οργανώσεων της εποχής της δικτατορίας και των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης είναι τα ΟΧΙ που είπαν πολλά μέλη τους σε κρίσιμες στιγμές: στην Ασφάλεια, στο στρατό (όταν π.χ. τους ζητούσαν να τραγουδήσουν εθνικιστικά εμβατήρια), τα ΟΧΙ που είπαν σε εργοδότες σε μέρες απεργίας. Τα ΟΧΙ που είπαν ακόμα και στις κομματικές ηγεσίες τους. Αυτά τα ξεχασμένα ΟΧΙ  είναι σπίθες που ακόμα κρατούν.

Απάντηση