Ο Ρεχάγκελ και τα 30 αργύρια

Τον απογειώσαμε. Τι λέω, τον αποθεώσαμε. Ο βασιλιάς Ότο, ο μάστερ της μπάλας στον οποίο πλείστοι ειδήμονες και πολύς λαός αποδίδει τη νίκη στο Γιούρο του 2004, πάει με τον εχθρό, το μισητό εκπρόσωπο της πιο απεχθούς σήμερα χώρας στο λαό μας, την Άνγκελα Μέρκελ, στο κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών.

Η «προδοσία» Ρεχάγκελ που την πιο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, όταν δηλαδή βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή και υφίσταται απίστευτες ρατσιστικές επιθέσεις είναι άνω ποταμών! Ευτυχώς που δεν βγήκε κανείς (μέχρι στιγμής) να υποστηρίξει ότι «τώρα θα έχουμε κι έναν φιλέλληνα στην Μπούντεσταγκ, στο στρατηγείο του εχθρού», όπως έλεγαν διάφοροι αφελείς όταν κατέβαινε για πρόεδρος των ΗΠΑ με τους Δημοκρατικούς ο Μάικλ Δουκάκης (που δεν βγήκε).

Λόγω της ασύγκριτης επιτυχίας του Ρεχάγκελ του 2004, κανείς δεν τόλμησε ποτέ να κατηγορήσει το Γερμανό τεχνικό ως λαμόγιο, που καθόταν και μασούλαγε τις παχυλές αμοιβές του Ομοσπονδιακού Τεχνικού επί χρόνια χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Να ελπίσουμε ότι αυτό το γεγονός μαζί με τις υπόλοιπες λαμογιές του αθλητισμού δεν θα τα καρφώσει σαν νεοφώτιστος βουλευτής ο Ρεχάγκελ στο άλλο φιλαράκι της Μέρκελ, τον Ράιχενμπαχ που κυβερνά επισήμως τη χώρα μας. Και ευχόμαστε ολόψυχα κακή επιτυχία.