Προσυνεδριακός διάλογος ΚΚΕ: «γιατί δεν μας ψήφισαν;»
Αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη του Σαββάτου στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου του ΚΚΕ. Ενδιαφέρον στο βαθμό που προχωρά ένα βήμα μετά την αποδοχή των θέσεων, θέτοντας κρίσιμα ερωτήματα και θέματα που απασχολούν εργαζόμενους πέρα από το ΚΚΕ (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας).
ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ; ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Διάβασα τις θέσεις με κριτική σκέψη και παρά τις επιφυλάξεις μου τις εγκρίνω. Είναι μια καλή βάση για γόνιμη συζήτηση στο ΚΚΕ, στην ΚΝΕ, στην κοινωνία. Με προϋπόθεση να μην κυριαρχήσει ο επετειακός συναισθηματικός ενθουσιασμός, ο άκριτος κομματικός πατριωτισμός και τα ΖΗΤΩ (εγώ τα ΖΗΤΩ τα θέλω για το παρόν και το μέλλον του ΚΚΕ). Ας μην κάνουμε το λάθος να αγνοήσουμε ότι το κόμμα βρίσκεται σε συντεταγμένη οπισθοχώρηση στην προτελευταία γραμμή άμυνας.
20 ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΠΡΟΣ – 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ
Είναι πρωτόγνωρο στις εκλογές ΜΑΪΟΥ – ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 το σύστημα να βρίσκεται σε κρίση (με σημάδια αποσάθρωσης) και το κόμμα να μην πάρει ούτε μια ψήφο από τα 2 εκατ. που έχασε ο δικομματισμός αλλά έχασε και τη μισή εκλογική δύναμη του. Αναποδογύρισε πάλι την καρδάρα με το γάλα και γυρίσαμε 20 χρόνια πίσω στο 1993. Από το 2009 ο κόκκινος συναγερμός κινδύνου για το ΚΚΕ χτύπησε, αλλά η καθοδήγηση δεν έπιασε το SOS. Ετσι το κόμμα μπήκε στο μάτι της διπλής καταιγίδας χωρίς να αναπροσαρμόσει την τακτική του, στις νέες δυσμενείς συνθήκες και μοιραία η πρόσκρουση του στον τοίχο της 95χρονης ηρωικής βασανιστικής του πορείας. Ηταν μια πολιτική εκλογική τακτικού χαρακτήρα ήττα του ΚΚΕ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΑΝ
Α] κατηγορία δεν μας ψήφισε για κάτι που δεν πιστεύουμε, ότι μπορεί να δώσεις λύσεις στα προβλήματά τους,
Β] άλλοι θεώρησαν ότι βάζουμε σε πρώτο πλάνο τη Λαϊκή Εξουσία και όχι την αποτροπή των μνημονίων,
Γ] ότι η ψήφος είναι χαμένη αφού δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν και ότι είμαστε μόνο για απεργίες, πορείες κλείνοντας τους δρόμους,
Δ] εκτίμησαν σαν σκληρή και μονόπλευρη την κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντάς τον, πρώτο αντίπαλο και δευτερευόντως ΝΔ – ΠΑΣΟΚ άρα θέλει να αποτρέψει μια κυβέρνηση της αριστεράς (και πολλοί οπαδοί μας ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ),
Ε] ψηφοφόροι μας δεν ψήφισαν ή δεν πήγαν στην κάλπη γιατί ήθελαν νέα ηγεσία, νέες ιδέες και προτάσεις. Η θέση ότι με τις αυταπάτες, τα τρομοκρατικά διλήμματα, τον οπορτουνισμό παραπλάνησαν το λαό, είναι εύκολη λύση μετάθεσης των δικών μας ευθυνών στον αντίπαλο.
Η ομάδα των αστών (παρόλο που σερνόταν στον αγωνιστικό χώρο) αγωνίστηκε με έξυπνη και σωστή τακτική και κέρδισε την αναμέτρηση. Η δική μας ομάδα αγωνίστηκε με πάθος (για την τιμημένη κόκκινη φανέλα) αλλά χωρίς την ανάλογη τακτική, προσαρμοσμένη στην τακτική του αντιπάλου έχασε τον αγώνα (αλλά για όλα φταίει ο διαιτητής). Βέβαια, η ευθύνη στο κόμμα είναι πάντα συλλογική κάτι ανάλογο με τους αστούς που λένε η ευθύνη είναι πολιτική και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν είναι όμως το ίδιο για ένα απλό μέλος ή μια ΚΟΒ με τα ανώτερα στελέχη και όργανα. Εξάλλου, εμείς είναι στο DNA μας να θεωρούμε τους εργαζόμενους που ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα και ιστορία σαν απρόσωπες μάζες, υποβαθμίζοντας έτσι την προσωπικότητα και την ατομική ευθύνη. Γράφουμε εργατικές μάζες, λαϊκές μάζες, μάζες αγροτών, μάζες νεολαίας. Για μένα μάζα είναι χαρτομάζα. Το νοβοπάν, ο κιμάς του χασάπη, ο πουρές, η ανακύκλωση σκουπιδιών, η βιομάζα. Είναι καιρός να αλλάξει η λέξη μάζα, είναι δικός μας όρος.
ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Στη σελ. 18 άρθρο 24 – Η συγκρότηση της Λ.Ε. από σωματεία που ανήκουν στο ΠΑΜΕ – ΠΑΣΕΒΕ – ΠΑΣΥ – ΜΑΣ – ΟΓΕ. Ετσι εξηγείται γιατί στα ΔΣ και τις συγκεντρώσεις τους συμμετέχουν σχεδόν κομματικά μέλη και οπαδοί. Εδώ ταιριάζει ο στίχος του ποιητή «εμείς αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά, εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Εγώ θέλω να σμίξω στο δρόμο του αγώνα έξω από τη ΔΕΗ για τα χαράτσια, στην εφορία, στο δήμο, στον ΕΟΠΥΥ, στις πύλες των εργοστασίων (αφού συμφωνήσουμε στα βασικά) και με τον νεοδημοκράτη εργαζόμενο, τον Πασόκο, τον Συριζαίο, τον ανένταχτο, τον δημοκράτη – ριζοσπάστη σαν συναγωνιστές και δεν τους χαρίζω στον αντίπαλο. Θα προτείνουμε, θα διαφωνούμε, θα συμφωνούμε. Εδώ γίνεται η ζύμωση, η πάλη ιδεών, προτάσεων, τακτικών κινήσεων, εδώ πείθεις ή σε πείθουν, εδώ απ’ τα κάτω συσπειρώνεις δυνάμεις αλλάζεις συνειδήσεις και συσχετισμούς, από τη βάση γεννιούνται τα πρώτα κύτταρα της Λαϊκής Συμμαχίας. Εδώ καταχτιέται η πρωτοπορία και δεν κληρονομείται.
ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Στη σελ. 49 άρθρο 66 – στην πορεία της πολιτικής πάλης είναι ενδεχόμενο να εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις αντικαπιταλιστικού αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού και το ΚΚΕ διατηρώντας την αυτοτέλειά του θα επιδιώξει την κοινή δράση στη Λ.Σ. Ρωτάω, εάν δεν εμφανιστούν στην πορεία, θα είμαστε κομματική συμμαχία;
ΠΡΟΣ ΤΟ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Διαβάζοντας ο Κωστής Παλαμάς τα ποιήματα του Γ. Ρίτσου είπε την ιστορική φράση: «Ας παραμερίσουμε να περάσει ο ποιητής». Ιστορική και η ευθύνη του συνεδρίου να παραμερίσει (χωρίς συναισθηματισμούς) κάθε τι αρνητικό που εμποδίζει το κόκκινο δέντρο της ελπίδας να ανθίσει, να καρπίσει, να σκεπάσει την Ελλάδα.
Υπάρχουν δύο επιλογές για το συνέδριο
Α] να εγκρίνει τις θέσεις ως έχουν, άρα όλα σωστά καμωμένα έτσι θα πάρει και τις αντίστοιχες αποφάσεις που σημαίνει συνεχίζουμε την ίδια πορεία και ίσα βάρκα ίσα νερά, και
Β] να αφουγκραστεί το σήμα κινδύνου του λαού προς το κόμμα (εάν πιστεύει στο αλάθητο του λαού ή της εκάστοτε καθοδήγησης) εάν είναι το πρώτο πρέπει να πάρει τις ανάλογες αποφάσεις για την γρήγορη ανάκαμψη του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος. Να εγκρίνει ένα άμεσο πρόγραμμα δράσης για την επιβίωση του λαού με σύνθημα ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΜΠΡΟΣΤΑ.
Αυτός πρέπει να είναι ο άμεσος και τακτικός στόχος στις επόμενες εκλογές από τη θέση της ισχυρής λαϊκής αντιπολίτευσης για αντεπίθεση.
ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ – ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Οπως μπήκε γενικόλογα και αποσπασματικά προκάλεσε σύγχυση, πήρε μόνο υπόψη ότι το σύστημα είναι σε κρίση (όχι κατάρρευση) αγνόησε ότι και ο υποκειμενικός παράγοντας και το λαϊκό κίνημα είναι σε κρίση. Η θέση αυτή είναι η άλλη όψη των θέσεων ότι ο 21ος αιώνας είναι αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Ετσι όμως ο στρατηγικός στόχος της λαϊκής εξουσίας μένει μετέωρος, είναι σύνθημα υποκειμενικού χαρακτήρα και προοπτικής. Ο προσδιορισμός όμως της προοπτικής σε άμεσης μεσοπρόθεσμης, μακροπρόθεσμης εξαρτάται και είναι σε διαλεκτική σχέση με την κατάσταση του λαϊκού κινήματος της ανερχόμενης όξυνσης της ταξικής πάλης, την ωρίμανση και επαναστατική ετοιμότητα του υποκειμενικού παράγοντα και το διεθνές ιμπεριαλιστικό περιβάλλον. Τότε στις δοσμένες συνθήκες θα πατήσει στο στέρεο έδαφος της αντικειμενικής πραγματικότητας, της κυοφορούμενης πια επαναστατικής κατάστασης και από τη θεωρία περνάμε στην πράξη.
Γιάννης Αδάμ
Εργάτης
Πηγή: Ριζοσπάστης