Πολυτεχνείο: Δεσποινίς ετών 39

 Η δεσποινίς, που φέτος κλείνει τα 39, είναι μια ημερομηνία. Η διαφορά της από άλλες ιστορικές ημερομηνίες βρίσκεται στο ότι πολλοί, οι περισσότεροι την τιμούν, έστω και για διαφορετικούς λόγους.

Εδώ και 39 χρόνια αρκετοί επιχειρούν να τη βαλσαμώσουν, να τη μουμιοποιήσουν, όμως εκεί που νομίζουμε ότι έχει πάρει το δρόμο του μουσείου, εκείνη ξεπετάγεται με νέα ορμή. Τα παιδιά του δημοτικού, ακόμα και του νηπιαγωγείου, δεν φωνάζουνε «Ευρώ ή θάνατος!» αλλά «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» όταν παίζουν στην αυλή του σχολείου. Και μετά την «ελευθερία», προσθέτουν «παγωτό», «σοκολάτα» και ό,τι άλλο επιθυμούν.

Η δεσποινίς αυτή δεν κάθεται στα αυγά της, δεν κάθεται στο ράφι. Το νερό και το οξυγόνο της είναι ο δρόμος, η διαδρομή από την Πατησίων μέχρι την αμερικανική πρεσβεία. Πάμπολλες ρεαλιστικές φωνές έχουν ζητήσει την αποστρατεία της, όμως εκείνη επιμένει.

Πληθαίνουν οι φωνές στο μνημονιακό στρατόπεδο που ζητούν να ξεμπερδέψουμε με την τυραννία της μεταπολίτευσης, με την άτυπη ηγεμονία της αριστεράς στα πανεπιστήμια, στον πολιτισμό, στα ΜΜΕ. Η μουδιασμένη δεξιά της μεταπολίτευσης, λένε, υποτάχτηκε στην περιρρέουσα αριστερή κουλτούρα, στο δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη ή του απεργού». Τώρα είναι πια καιρός να πάρουν τα δεξιά (και τα μαύρα) όνειρα εκδίκηση. Η Χρυσή Αυγή λέει με τον πιο ωμό τρόπο ό,τι εδώ και χρόνια ψελλίζουν αυτοί που τάιζαν, στα μουλωχτά και στα φανερά, το φιδάκι του φασισμού: «να τελειώνουμε με το παραμύθι του Πολυτεχνείου, με τα επετειακά πανηγυράκια, με τους δήθεν νεκρούς».

Πολλοί τίτλοι έχουν δοθεί στις κατά καιρούς επετείους του Πολυτεχνείου: Εφτά χρόνια φαγούρα – Δέκα χρόνια κομμάτια – Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος- Μετά είκοσι έτη… και τώρα «Δεσποινίς ετών 39». Ακολουθούν τάχα τα «40 καράτια», «Ο 41oς» ή «Ο πενηντάρης» (που είναι ο νέος της εποχής); Το σίγουρο είναι ότι το Πολυτεχνείο θα αποδεικνύεται εφτάψυχο όσο υπάρχει τυραννία.

A.T