ΣΥΡΙΖΑ: Όχι σε εθνικοποιήσεις τραπεζών, έξοδο από το ευρώ και διαγραφή όλου του χρέους

Απορρίφθηκαν το Σάββατο 13 Ιουλίου όλες οι τροπολογίες-προσθήκες της Αριστερής Πλατφόρμας στο σχέδιο της Πολιτικής Απόφασης και στη Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο πολιτικής απόφασης μπορείτε να  διαβάσετε εδώ. Το τελικό κείμενο μαζί με τις όποιες αλλαγές που θα ενσωματώνει θα οριστικοποιηθεί σήμερα Κυριακή.

Απορρίφθηκε η πρόταση για ακύρωση των συμβάσεων και διαγραφή όλου του χρέους και εγκρίθηκε η επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων-ακύρωση επαχθών όρων και μέρους του χρέους.  Απορρίφθηκε η τροπολογία για εθνικοποίηση υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο όλων των τραπεζών.  Δεν πέρασε ούτε η πρόταση για συμμαχία πρώτα με τις δυνάμεις της κοινωνικής Αριστεράς ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι με τη ΔΗΜΑΡ.  Ακόμα η πλειοψηφία καταψήφισε την προσθήκη ότι μια αριστερή κυβέρνηση πρέπει να προετοιμαστεί ακόμα και για την έξοδο από την ευρωζώνη. Ωστόσο οι προτάσεις της Πλατφόρμας συγκέντρωσαν υψηλά ποσοστά αποδοχής και έδειξαν ότι έχουν διεισδυτικότητα πέρα από την επιρροή των παρατάξεων.

Συγκεκριμένα οι προτάσεις της Αριστερής Πλατφόρμας:

α)  Ακύρωση των συμβάσεων-διαγραφή του χρέους

Η πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμα ήταν να μπει ως προγραμματική θέση πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην περίπτωση που δεν μπορέσει γρήγορα σε πρώτη φάση να διαγράψει  το χρέος ή τουλάχιστον το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του- μέσα από διαπραγματεύσεις τότε: θα προχωρήσει άμεσα στη διακοπή αποπληρωμής του χρέους (τόκων και χρεολυσίων) και στη διαγραφή του, επικαλούμενη νόμιμους λόγους επιβίωσης του ελληνικού λαού και τις αρχές του ΟΗΕ, που επιβάλλουν στις κυβερνήσεις να θέτουν τους θεμελιώδεις όρους επιβίωσης των λαών τους πάνω από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα ή «υποχρέωση»

Ο Στάθης Κουβελάκης εκ μέρους της Αριστερής Πλατφόρμας εξήγησε πως είναι αναγκαίες οι μονομερείς ενέργειες, η στάση πληρωμών και η συνολική διαγραφή του χρέους, εφόσον οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές δεν αποδώσουν, από μια κυβέρνηση της Αριστεράς και πως η αμφισβήτηση του συνόλου του χρέους μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πολιτικό όπλο.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που υποστήριξε την πρόταση της πλειοψηφίας ξεκαθάρισε ότι «δεν μας κάνει αριστερούς το ποσοστό του χρέους που θα διαγραφεί» και υποστήριξε ότι η λύση δεν βρίσκεται σε μονομερείς ενέργειες αλλά σε αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και της φορολογικής κλίμακας.

Η πρόταση απορρίφθηκε αλλά συγκέντρωσε υψηλό ποσοστό.

Η προγραμματική θέση που ενέκρινε το Συνέδριο είναι:

Επαναδιαπραγμάτευση (και όχι κατάργηση) των δανειακών συμβάσεων-ακύρωση των επαχθών όρων τους θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή  μέρους του χρέους πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο.  Προτεραιότητα μπαίνει στην ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών και όχι υποταγή στις δανειακές υποχρεώσεις.

Αποδεικνύεται όταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έλεγε ότι «μιλάμε για διαγραφή όλου του χρέους» εξέφραζε ένα σημαντικό τμήμα του συνεδριακού σώματος αλλά όχι την πλειοψηφία.

 

β) εθνικοποίηση υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών των πρώην ΔΕΚΟ και στρατηγικών τομέων της οικονομίας

 

Η Αριστερή Πλατφόρμα πρότεινε την προσθήκη ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα επιβάλει με όλα τα διαθέσιμα μέσα την  εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση  του συνόλου του πιστωτικού συστήματος μαζί με την εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο των στρατηγικής σημασίας τομέων και κλάδων της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.

Το σχέδιο της πλειοψηφίας μιλάει για ακύρωση των προβλεπόμενων ιδιωτικοποιήσεων, επαναφορά του δημόσιου ελέγχου και ανασυγκρότηση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας ώστε να διαμορφωθεί ένας «ισχυρός, παραγωγικός, αποτελεσματικός και ανοιχτός σε συνεργασίες, δημόσιος τομέας νέου τύπου».

γ) Για ένα όχι μέχρι το τέλος στους εκβιασμούς

Η προσθήκη της Πλατφόρμας στους προγραμματικούς στόχους προβλέπει μεταξύ άλλων ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να προετοιμαστεί από κάθε άποψη  για όλες τις συνέπειες και τα ενδεχόμενα της αναπόφευκτης σύγκρουσης με την Ευρωζώνη του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, περιλαμβανομένης και της εξόδου από την Ευρωζώνη.  Ούτε αυτή η πρόταση πέρασε.

δ) αριστερό μέτωπο  της Αριστεράς 

Η πρόταση της πλειοψηφίας μιλάει για συνεργασία με τις δυνάμεις της Αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Η πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας αναφέρει συγκεκριμένα και βάζει σε πρώτο πλάνο την πρόταση για  συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς,  του ΣΥΡΙΖΑ του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ακόμα  αναφέρει ότι με τη ΔΗΜΑΡ και την πολιτική που εκπέμπει  η ηγεσία της δεν υπάρχουν περιθώρια πολιτικής συνεργασίας.  Η πλειοψηφία απέρριψε και αυτή την πρόταση.

 

Αναλυτικά οι τροπολογίες-προσθήκες της Αριστερής Πλατφόρμας στο σχέδιο πολιτικής απόφασης και στο σχέδιο ιδεολογικής διακήρυξης 

 

  *Τροπολογία  αντί του προγραμματικού άξονα Νο 2:  

Ακύρωση των συμβάσεων-διαγραφή του χρέους

  Το υπέρογκο και δυσβάσταχτο κρατικό χρέος είναι βαθιά άδικο και ταξικό, ενώ μεγάλο μέρος του είναι παράνομο και επαχθές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει αυτό το χρέος σαν χρέος του ελληνικού λαού, πέραν του ότι έχει καταστεί εκ των πραγμάτων και μη βιώσιμο, διότι δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και πολύ περισσότερο να αποπληρωθεί, χωρίς να εξοντωθούν η εργατική τάξη και ο λαός μας.   Οι μέχρι τώρα επιλογές μνημονιακής λεηλασίας όχι μόνο δεν μείωσαν αλλά εκτίναξαν ακόμα περισσότερο το υπέρογκο και άδικο χρέος, επιβεβαιώνοντας ότι αντιπροσωπεύουν την απόλυτη καταστροφή για τη χώρα και το λαό! Με τις πολιτικές αυτές  ο ελληνικός λαός και η χώρα  εκβιάστηκαν σε αμέτρητες θυσίες για να  σωθεί το ΕΥΡΩ, να στηριχθούν οι εγχώριες και πολυεθνικές τράπεζες και οι τοκογλύφοι δανειστές.   Η  καταγγελία, ακύρωση και κατάργηση των νεοαποικιακών δανειακών  συμβάσεων  και η άμεση, χωρίς όρους και  μνημονιακές υποχρεώσεις, διαγραφή του κρατικού χρέους, πέρα από δίκαιη και αναγκαία, είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για να απελευθερωθούν πολύτιμοι πόροι για την ανατροπή της λιτότητας και την υλοποίηση ενός μεταβατικού προγράμματος άμεσης ανακούφισης  του εργαζόμενου κόσμου και μεγάλων τομών  που θα ανοίγουν το δρόμο για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.      Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προσπαθήσει καταρχήν να διαγράψει  το χρέος ή τουλάχιστον το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του- μέσα από διαπραγματεύσεις. Στο βαθμό που η προσπάθεια αυτή δεν θα αποφέρει γρήγορα θετικά αποτελέσματα, η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει άμεσα στη διακοπή αποπληρωμής του χρέους (τόκων και χρεολυσίων) και στη διαγραφή του, επικαλούμενη νόμιμους λόγους επιβίωσης του ελληνικού λαού και τις αρχές του ΟΗΕ, που επιβάλλουν στις κυβερνήσεις να θέτουν τους θεμελιώδεις όρους επιβίωσης των λαών τους πάνω από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα ή «υποχρέωση».   Στη βάση της αδιαπραγμάτευτης θέσης του και δέσμευσής του για τη διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέους, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει τη συμπαράσταση των κινημάτων και της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα θα αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να τεθεί το ζήτημα της διαγραφής των κρατικών χρεών κατά προτεραιότητα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου και τις αδύναμες-υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει το επόμενο διάστημα άμεσες αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση, συμπεριλαμβανομένης και της σύγκλησης μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης, η οποία, ανεξάρτητα από τη μορφή και το εύρος της συμμετοχής, θα μπορούσε να υποβοηθήσει στη διαμόρφωση κλίματος και αγώνων για τη διαγραφή των κρατικών χρεών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.  

 

*Σε αντικατάσταση των προγραμματικών αξόνων 6 και 7

Τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις-εθνικοποίηση υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών των πρώην ΔΕΚΟ και στρατηγικών τομέων της οικονομίας

 

 Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για να μπει τέλος στο κύμα των ιδιωτικοποιήσεων  και της  εκποίησης του δημόσιου πλούτου που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου    Αγωνίζεται για να ματαιωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν προγραμματιστεί για το αμέσως επόμενο διάστημα: του Ταχυδρομικού ταμιευτηρίου, του  «Ελ. Βενιζέλος»,  και των άλλων  αερολιμένων της χώρας, της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ , της ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ κ.λπ.   Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται, ότι από τη θέση της κυβέρνησης της Αριστεράς θα επιβάλει με όλα τα διαθέσιμα μέσα την  εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση  του συνόλου του πιστωτικού συστήματος μαζί με την εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο των στρατηγικής σημασίας τομέων και κλάδων της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.   Πιο συγκεκριμένα, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα ανασυγκροτήσει, θα επαναπροσανατολίσει και θα θέσει υπό πλήρη δημόσια ιδιοκτησία, δημόσια διαχείριση, εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, πρώτα απ’ όλα τους στρατηγικούς τομείς και κλάδους και ενδεικτικά:   – Το χρηματοπιστωτικό τομέα,  ο οποίος θα περάσει στη δημόσια και κοινωνική ιδιοκτησία και έλεγχο, θα αναπροσανατολιστεί  το περιεχόμενο ,τα κριτήρια και ο τρόπος λειτουργίας του ώστε να συμβάλει σε ένα νέο τύπο ανάπτυξης της χώρας σε όφελος του λαού ,δίνοντας ρευστότητα στην οικονομία ,ρυθμίζοντας  τα χρέη των ευάλωτων στρωμάτων που έχουν πληγεί από την κρίση καθώς και των μικρών επιχειρήσεων ,  μακριά  από επικίνδυνες  τραπεζικές πρακτικές μόχλευσης που επέτειναν την διεθνή τραπεζική κρίση.    Η κυβέρνηση της αριστεράς θα ακυρώσει  τους όρους της κεφαλαιοποίησης που έχουν οδηγήσει σε μια ολιγοπωλιακή δομή του πιστωτικού συστήματος εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα των  ιδιωτών τραπεζιτών .Θα  επαναφέρει  στο δημόσιο την ΑΤΕ και το ΤΤ ,ενώ  θα προχωρήσει στην εξειδίκευση ή την  συγκρότηση τραπεζικών φορέων για την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων  της συνεργατικής και κοινωνικής οικονομίας.   -Τον τομέα της ενέργειας, στο σύνολό του, συμπεριλαμβανομένου του τομέα διύλισης των πετρελαιοειδών. – Τον τομέα των τηλεπικοινωνιών, με πρώτο βήμα την επαναφορά υπό δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση του ΟΤΕ. – Τα μέσα τακτικής μαζικής μεταφοράς και πρώτα απ’ όλα το σιδηρόδρομο, ενώ πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση θα είναι η συγκρότηση δημόσιας επιχείρησης ακτοπλοϊκών υπηρεσιών. – Τα λιμάνια της χώρας και πρώτα απ’ όλα τον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ, με την αμφισβήτηση της παρουσίας της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά. – Τις στρατηγικές υποδομές και πρώτα απ’ όλα τα αεροδρόμια και τους αυτοκινητόδρομους, με τον τερματισμό των εξουθενωτικών διοδίων. – Τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και πρώτα απ’ όλα τα ΕΛΤΑ. – Την αμυντική βιομηχανία, με αιχμή την ΕΑΒ, την ΕΛΒΟ, την ΠΥΡΚΑΛ. Τον κρίσιμο κλάδο  Ναυπηγείων και της Ναυπηγοεπισκευής. υπό ενιαίο δημόσιο φορέα. – Τις κρίσιμες επιχειρήσεις ορυκτού πλούτου (ΛΑΡΚΟ κλπ)    Η κυβέρνηση της Αριστεράς, μακριά από λογικές κρατισμού και κυβερνητικού ελέγχου, θα καταργήσει κάθε μορφή διαπλοκής με τα  ιδιωτικά καπιταλιστικά συμφέροντα και τα πελατειακά δίκτυα ,μετατρέποντας σταθερά τις παλιές αλωμένες κρατικές γραφειοκρατίες σε δημόσιες κοινωνικοποιημένες λειτουργίες, που θα εργάζονται συλλογικά και καινοτόμα . Οι δημόσιες –κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις θα λειτουργούν με νέες αρχές, αξίες και προσανατολισμό, υπό τον ακατάπαυστο εργατικό – κοινωνικό έλεγχο και τις οποίες οι εργαζόμενοι θα υπηρετούν δουλεύοντας υπεύθυνα και ευσυνείδητα σε όφελος του κοινού συμφέροντος, λογοδοτώντας γι’ αυτό συνεχώς στους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.   Η κυβέρνηση της Αριστεράς, με την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των στρατηγικών τομέων και κλάδων της οικονομίας και την επιτυχή και αποδοτική έκβαση του εγχειρήματος, θα εγκαινιάσει μια ουσιαστικότερη πορεία σταδιακής κοινωνικοποίησης των βασικών μέσων παραγωγής και των οικονομικών λειτουργιών, με στρατηγικό ορίζοντα το σοσιαλισμό, που θα έχει άμεσους και μεγάλους πρωταγωνιστές τις δυνάμεις της εργασίας.  

 

*Προσθήκη στο τέλος της ενότητας προγραμματικοί στόχοι  

Για ένα όχι μέχρι το τέλος στους εκβιασμούς

 

  Για να προχωρήσει, η  πολιτική κατάργησης των μνημονίων, απαλλαγής από το αβάσταχτο βάρος του χρέους  και  ανασυγκρότησης της κοινωνίας και    της χώρας , απαιτείται  η  μεγάλη συσπείρωση του λαού  με γνώση των μεγάλων δυσκολιών και των συγκρούσεων που  χρειάζονται. Μια κυβέρνηση της αριστεράς  πρέπει να έχει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα ,να προετοιμάζεται γι αυτά  και να καταδικάζει ως  ιδεολογήματα υποταγής  τους εκβιασμούς  που περίτεχνα χρησιμοποιούνται.    Η περίπτωση της Κύπρου επιβεβαιώνει ότι το απαραίτητο «ΟΧΙ» στους «ευρωπαϊκούς» εκβιασμούς, την τρόικα και τα μνημόνια, για να μην μείνει μισό και για να μην οδηγήσει σε οδυνηρή αναδίπλωση, οφείλει να συνοδεύεται από ένα τεκμηριωμένο, ενιαίο, συνεκτικό και ριζοσπαστικό εναλλακτικό σχέδιο  ανατροπών και προοδευτικών μετασχηματισμών . Μια κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να είναι αποφασισμένη και προετοιμασμένη να ακολουθήσει με σταθερότητα, συνέπεια και ενιαία κατεύθυνση αυτό το προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής, ανεξάρτητα από απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις και τρομοκρατικά διλήμματα.   Η κυβέρνηση της Αριστεράς, έχοντας ως στόχο να υλοποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής, πρέπει να προετοιμαστεί από κάθε άποψη για όλες τις συνέπειες και τα ενδεχόμενα της αναπόφευκτης σύγκρουσης με την Ευρωζώνη του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, περιλαμβανομένης και της εξόδου από την Ευρωζώνη.   Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, που απαιτεί έγκαιρη  και καλή προετοιμασία, σε καμία περίπτωση δεν συνιστά «καταστροφή» ή εθνική απομόνωση, όπως προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν τα παπαγαλάκια του συστήματος. Η καταστροφή άλλωστε συντελείται χρόνια τώρα εντός του ΕΥΡΩ στο όνομα της διάσωσής του. Η έξοδος από την ευρωζώνη , στο βαθμό που εντάσσεται σε ένα προοδευτικό σχέδιο ρήξης με τα μνημόνια και την τρόικα και ανατροπής της λιτότητας, με  ανοιχτό τον ορίζοντα  για  το σοσιαλισμό, μπορεί να αποτελέσει, παρά τις προσωρινές δυσκολίες που θα επιφέρει, μια βιώσιμη και θετική πρόταση διεξόδου με ελπιδοφόρο ορίζοντα για τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς της Ευρώπης.  

 

*Τροποποίηση στο σημείο 15 του Σχεδίου Πολιτικής Απόφασης  

 

Ένα μεγάλο αριστερό πολιτικό-κοινωνικό μέτωπο για την κυβέρνηση της Αριστεράς και την προοδευτική ανατροπή

 

Όλες οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος και ιδιαίτερα οι εξελίξεις στην Κύπρο  έρχονται να υπογραμμίσουν με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση ότι μόνο μια  κυβέρνηση της Αριστεράς –  θα ήταν ικανή να επιχειρήσει, στη βάση ενός σαφούς εναλλακτικού ριζοσπαστικού προγράμματος και στηριγμένη σε ένα πλατύ ενωτικό ταξικό και αγωνιστικό εργατικό – λαϊκό κίνημα, την προοδευτική ανατροπή που έχουν ανάγκη η εργατική τάξη και ο λαός της χώρας μας και μια πορεία προοδευτικών μετασχηματισμών σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.   Θεωρούμε , συνεπώς  αναγκαία την  συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς,  του ΣΥΡΙΖΑ του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας, με στελέχη και συλλογικότητες από το σοσιαλιστικό και σοσιαλδημοκρατικό χώρο, οι οποίες απεγκλωβίζονται από τις λογικές της σοσιαλδημοκρατίας και της διαχείρισης του συστήματος, ακολουθώντας μια αγωνιστική πορεία προς τ’ αριστερά και με τις οποίες έχουν αναπτυχθεί και δοκιμασθεί σχέσεις εμπιστοσύνης με κοινές θέσεις, κοινές πρωτοβουλίες και κυρίως κοινούς αγώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ προς αυτήν την κατεύθυνση χρεώνεται να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες οι οποίες για να γίνουν αποτελεσματικές προϋποθέτουν αμοιβαίες προγραμματικές μετατοπίσεις για την εξεύρεση κοινού ριζοσπαστικού προγραμματικού πεδίου.    ΟΙ συνεργασίες αυτές πραγματοποιούνται  με όρους μετατοπίσεων προς τ’ αριστερά και όχι με όρους πίεσης για   αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαριστερά και τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες, και δεν αφορούν σε καμία περίπτωση πρόσωπα ή φορείς που είχαν ρόλους σημαντικής ευθύνης στη διαμόρφωση και εφαρμογή της δεξιόστροφης πορείας του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα των μνημονιακών επιλογών του. Πολύ περισσότερο, τέτοιου είδους ευρύτερες συνεργασίες δεν αφορούν δυνάμεις κεντροδεξιού προσανατολισμού, δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος και πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης, ανεξάρτητα από την αντιμνημονιακή ρητορική τους.   Με τη ΔΗΜΑΡ και την πολιτική που εκπέμπει  η ηγεσία της δεν υπάρχουν περιθώρια πολιτικής συνεργασίας. Η κυβερνητική της θητεία   σε ένα αντιλαϊκό πρόγραμμα, η επιμονή της  σε μια λογική ευθύνης  απέναντι στο μνημονιακό πλαίσιο ακόμη και μετά την αποχώρησή της από την κυβέρνηση , ο προσανατολισμός της στο πλαίσιο του μεσαίου χώρου και η διάθεση υποκατάστασης της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας, επιβεβαιώνουν  αυτή την εκτίμηση.   Η προσπάθεια για την συμπόρευση της αριστεράς πρέπει να δοκιμάζεται στις μάχες του σήμερα πάνω στα οξύτατα προβλήματα και σε πολιτικές πρωτοβουλίες. Ο στόχος αυτής της συμπόρευσης ,ανεξάρτητα από τις  υπαρκτές και μεγάλες δυσκολίες που  οφείλονται κυρίως στην  αντιενωτική πρακτική άλλων δυνάμεων, είναι η συγκρότηση κυβέρνησης της  συμπαραταγμένης αριστεράς.   Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις δυσκολίες και τις πολεμικές που  πολλές φορές δέχεται, δεσμεύεται ότι θα σχεδιάσει και θα αναλάβει συγκεκριμένες, εποικοδομητικές και ρεαλιστικές πολιτικές και προγραμματικές πρωτοβουλίες για τη συνεργασία και τη συμπαράταξη της Αριστεράς.   Ο  ΣΥΡΙΖΑ το αμέσως επόμενο διάστημα θα εντείνει την πάλη του  για να ανατραπεί  η νεοσυντηρητική και  άκρως αυταρχική δικομματική κυβέρνηση της Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ.. Η οξύτητα των προβλημάτων καταδεικνύει ότι χωρίς αλλαγή κυβέρνησης  δεν μπορεί να αλλάξει  η καταστροφική πολιτική που ασκείται.   Ο ΣΥΡΙΖΑ  θέτει ευθέως  το στόχο να φύγει η κυβέρνηση και διεκδικεί  τη μεγαλύτερη δυνατή αύξηση της πολιτικής και εκλογικής του επιρροής. Αυτή  η προοπτική δημιουργεί μια  μεγάλη δυναμική  η οποία θα πιέζει για  την υλοποίηση της συνεργασίας της αριστεράς.   Ο κόσμος της αριστεράς  επιθυμεί   διακαώς την συνεργασία. Ο κόσμος της εργασίας που πλήττεται από τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές  θέλει να βελτιωθεί άμεσα η ζωή του .Δεν  θα συγχωρήσουν καμία ολιγωρία και άρνηση  σε όσους αδυνατούν ή δεν θελήσουν – με διάφορα προσχήματα -να ανταποκριθούν σε αυτή  την ιστορική πρόκληση  που  επιβάλει η  συγκυρία.    

 

*Προσθήκη στο τέλος του προοιμίου της ιδεολογικοπολιτικής διακήρυξης

 

1. ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε πορεία μετασχηματισμού από μέτωπο δυνάμεων της Αριστεράς σε  ενιαίο μαζικό πολιτικό φορέα . Κατανοούμε το μετασχηματισμό αυτόν σαν μια βαθιά και ουσιαστική διαδικασία που απαιτεί εμβάθυνση του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του κόμματός , αναβάθμιση των κινηματικών και μαχητικών του χαρακτηριστικών, αναβάθμιση της δυνατότητάς του να κινητοποιείται και να συνδέεται στη βάση με τις ζωντανές δυνάμεις της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων στις πόλεις και την ύπαιθρο, της νεολαίας, των κινημάτων αντίστασης.».

 

2. Μέσα στην κρίση και μπροστά στο βάθεμα των αδιεξόδων της, ο «τρίτος δρόμος» της σοσιαλδημοκρατίας χρεοκοπεί με πάταγο. Η σοσιαλδημοκρατία συμμαχεί σε όλη την Ευρωζώνη με τη Δεξιά και έχει μετατραπεί αμετάκλητα σε θεραπαινίδα του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Είναι η ώρα της Αριστεράς, που μέσα από το «καθαρτήριο» της κρίσης οφείλει να προβάλει ξανά σαν ο φορέας των μεγάλων αγώνων, της μεγάλης ευθύνης και των μεγάλων απελευθερωτικών οριζόντων.     Σε αυτή τη βάση, έχουμε πλήρη συνείδηση ότι χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και μια Αριστερά που θα αναλάβουν την ευθύνη και θα έχουν την ικανότητα να αναμετρηθούν με τα ιστορικά καθήκοντα της σύγκρουσης με τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου,  με τις μνημονιακές πολιτικές και τον νεοφιλελευθερισμό, με  το καπιταλιστικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό, υλοποιώντας ένα σχέδιο ρήξης και ανατροπής στο δρόμο για το σοσιαλισμό. Από το μετερίζι της Ελλάδας-«αδύναμου κρίκου» της κρίσης στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε., έχουμε πια την εμπειρία για να αντιληφθούμε ότι έχει ανοίξει ένας νέος ορίζοντας της πάλης με εθνική και διεθνή σημασία, στο πλαίσιο της ιστορικών διαστάσεων παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που διαρκεί και βαθαίνει. Αντιλαμβανόμαστε τη διεθνή σημασία του αγώνα, των καθηκόντων και των ευθυνών της ελληνικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, στον ίδιο βαθμό που αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας στην Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη από τη διεθνιστική αλληλεγγύη των κινημάτων και της Αριστεράς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.    Σε αυτήν τη βάση, έχουμε πλήρη συναίσθηση της πρωταρχικής ευθύνης μας απέναντι στα κινήματα και τον κόσμο της Αριστεράς στην Ελλάδα και διεθνώς.

 

3. Για να πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το αναγκαίο διπλό άλμα στην πορεία του, στην κατεύθυνση της προοδευτικής ανατροπής και της κυβέρνησης της Αριστεράς, χρειάζεται ο ίδιος μια νέα ριζοσπαστικοποίηση, η οποία με τη σειρά της θα δώσει ώθηση σε μια νέα πολιτική και ιδεολογική ριζοσπαστική μετατόπιση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.   Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να «χαθεί» μέσα στις συγχύσεις, τις αμφιταλαντεύσεις, τις αντιφάσεις και την απροσδιοριστία σημαντικών κοινωνικών τμημάτων που προβληματίζονται και δυσφορούν με τη μνημονιακή λεηλασία, αλλά αντιθέτως οφείλει να ηγηθεί πρωτοποριακά μιας προσπάθειας για   να υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις και συνεκτικές πολιτικές και ιδεολογικές ανακατατάξεις στη βάση μιας εναλλακτικής προοδευτικής και σοσιαλιστικής προοπτικής της κοινωνίας.   Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ενισχύσει την αξιοπιστία του μέσα στα πλατιά λαϊκά στρώματα, να κερδίσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και να κατακτήσει την ηγεμονία στη συγκρότηση ενός   ευρύτατου  αριστερού μετώπου και σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων στις πόλεις και την ύπαιθρο και του κόσμου της διανόησης και του πολιτισμού, μόνο αν επιδείξει αξιοπιστία στο ριζοσπαστισμό του και την ανατρεπτική του κατεύθυνση και εμπνεύσει εμπιστοσύνη για τη συνέπειά του, τη σταθερότητά του, την ικανότητά του να δίνει δύσκολες μάχες, την αντοχή του στις πιέσεις του κατεστημένου και την αποφασιστικότητά του. –

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Απάντηση