«Ωφελούμενος» μέχρι θανάτου
Κάποτε το ΠΑΣΟΚ, διά στόματος Ανδρέα Παπανδρέου, μιλούσε για τα «περήφανα νιάτα» και τα «τιμημένα γερατειά» της πατρίδας μας. Σήμερα έχουμε τα άνεργα νιάτα και τα λεηλατημένα ή μάλλον τα «ωφελούμενα γερατειά». Ωφελούμενος του Προγράμματος Κοινωνικής Εργασίας ήταν ο 70χρονος (ή, κατ’ άλλους, 71χρονος) συμβασιούχος του Δήμου Καλαμαριάς, Ρήγα Δουμάνογλου, που εργαζόταν σε συνεργείο «Καθαριότητας και Πρασίνου» και τραυματίστηκε βαριά το πρωί της περασμένης Δευτέρας, εν ώρα εργασίας, από πτώση ενός δέντρου (λέγεται ότι ήταν φοίνικας), στη διάρκεια της κοπής του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου και, παρά τις προσπάθεις γιατρών και νοσηλευτών, δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή. Πέθανε χθες, Κυριακή.
Η κοπή υψηλών δέντρων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί εξοπλισμό, γνώσεις και εμπειρία και αναρωτιέται κανείς αν ο νεκρός εργάτης διέθετε όλα αυτά.
Το πιο σοκαριστικό είναι η ηλικία του «ωφελούμενου». Προφανώς, για να αναγκάζεται να εργάζεται στα 70 του χρόνια, ο άνθρωπος δεν είχε σύνταξη. Και προφανώς δεν μπορούσε να επιβιώσει με το μέρισμα από το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης και τις άλλες φιλανθρωπικές προσφορές της κυβέρνησης. Ποιος όμως από εμάς μπορεί να φανταστεί τον ηλικιωμένο πατέρα του να κόβει δέντρα ή έστω να είναι βοηθός υλοτόμου;
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή της είδησης του τραυματισμού, ο Ρήγας Δουμάνογλου παρείχε «κοινωνική έργασία» ύστερα από σχετική δικαστική απόφαση. Όμως και στη μία και στην άλλη περίπτωση, το γεγονός ότι ένας 70χρονος εργάζεται χειρωνακτικά στο δρόμο είναι δείγμα απανθρωπιάς και αναλγησίας. Ναι μεν έχουμε δει αγρότες που μαζεύουν ελιές με εντυπωσιακή ταχύτητα και ευλυγισίά, όμως δεν είναι όλοι οι ηλικιωμένοι ικανοί για τέτοιες δουλειές.
Δεν είναι ο πρώτος θάνατος συμβασιούχου δήμου εν ώρα εργασίας. Ο κατάλογος δυστυχώς είναι μακρύς. Όπως όμως μας συγκλονίζει ο θάνατος ενός νέου (και σωστά μας συγκλονίζει) ή μια μητέρας, έτσι θα έπρεπε να μας συγκλονίζει ο πλήρης, μέχρι θανάτου εξευτελισμός ενός φτωχού ηλικιωμένου. Ελπίζουμε η είδηση να μην περάσει στα «ψιλά» των δελτίων ειδήσεων, των εφημερίδων και της συνείδησής μας.
Μαριάννα Τζιαντζή