Διευκρινίσεις για συνάντηση Τσίπρα-Σόιμπλε σε …non paper

Ανεπίσημη ενημέρωση από το επιτελείο της Κουμουνδούρου επιχειρεί να ξεκαθαρίσει το περιεχόμενο των συνομιλιών που είχαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Το ξεκαθαρίζει; Όχι πραγματικά. Σύμφωνα με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η συνάντηση αποτελεί μια περήφανη νίκη, καθώς η γερμανική ηγεσία «αναγνώρισε» επιτέλους τον ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό μάλλον ως άστοχο επιχείρημα ή δουλοπρεπή αναγνώριση των Γερμανών ως αδιαμφισβήτητων ηγεμόνων της ΕΕ ακούγεται. Έπειτα, η Κουμουνδούρου διαμηνύει ότι για πρώτη φορά τέθηκαν στη γερμανική ηγεσία επιχειρήματα που αποτελούν «αντίλογο στην πολιτική λιτότητας και τη στρατηγική των μνημονίων». Κι όμως, τα ίδια αντιμνημονιακά έλεγε και ο Αντώνης Σαμαράς στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, επισύροντας την οργή της Μέρκελ μέχρι που τον …αλλαξοπίστησαν τον πρόεδρο της ΝΔ, αφού βέβαια έγινε πρωθυπουργός. Τέλος (και αυτό είναι προς τιμή των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ) τονίζεται ότι για πρώτη φορά τέθηκαν ζητήματα όπως οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις και οι υποθέσεις διαπλοκής με τη Ζίμενς. Πράγματι, αυτό αποτελεί «συν» στην πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα να συναντήσει τον Γερμανό υπουργό, έστω κι αν δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτε περισσότερο από ένα ειρωνικό μειδίαμα του Σόιμπλε σε αυτά τα λόγια.

Απαντώντας στην κριτική που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ για τη διπλή του γλώσσα, πριν και μετά τις εκλογές αναφορικά με το Μνημόνιο, το επιτελείο της Κουμουνδούρου απαντά ότι η διαφορά ύφους επιβάλλεται από το διαφορετικό πλαίσιο κάθε συζήτησης.  Και για να διευκρινίσει το τοπίο, υπογραμμίζει στην άτυπη ενημέρωσή του: Ο ΣΥΡΙΖΑ «θα αποκαταστήσει τη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία επί της οικονομικής πολιτικής και όχι μόνο και θα βάλει τέλος στην πολιτική της λιτότητας».

Μα αυτή ακριβώς η διατύπωση είναι που εγείρει ενστάσεις για διγλωσσία και απροθυμία να προβεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις αναγκαίες τομές. Αν αντί για Μνημόνιο μιλά για λιτότητα, και αν αντί να δεσμευτεί ότι θα καταργήσει το Μνημόνιο, επαναλαμβάνει τελευταία ότι θα καταργήσει τη λιτότητα, τότε προσπερνά εντέχνως το γεγονός ότι το Μνημόνιο είναι ένα σύνολο νόμων και αποφάσεων που δεσμεύουν εκτός από την εισοδηματική πολιτική και το εργατικό δίκαιο.  Χώρια που όλα αυτά βρίσκονται υπό τη διαρκή αίρεση των εξουσιών που έχουν παραχωρηθεί στους δανειστές της χώρας, βάσει των συμβάσεων που πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται αδιαμαρτύρητα ως δεδομένες και σεβαστές.