Μητσοτάκης – Βενιζέλος – Μαρίνος: Οι μετά Μνημόνιον προφήτες της σωτηρίας
Κρίμα που δεν τους ακούσαμε! Στο φανταστικό σενάριο (τρόμου;) που ο Κώστας Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργός και μετά το 1993, ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ από το 2007 και τα άρθρα του Γιώργου Μαρίνου στο Βήμα αποτελούσαν υποχρεωτική ύλη για τους μαθητές της Γ Λυκείου από το 1990, θα ζούσαμε σε μια άλλη χώρα, χωρίς μνημόνια και άλλες σκοτούρες.
Δεν είναι υπερβολή. Τα προαναφερθέντα πρόσωπα με δημόσιες παρεμβάσεις τους την τελευταία εβδομάδα το λένε με όλο τη μετριοφροσύνη που τους διακρίνει:
«Είχα πει», γράφει ο Μητσοτάκης στο βιβλίο του με τον εύγλωττο τίτλο Μπροστά από την εποχή της, «ότι θα επιχειρήσω να βελτιώσω τη ζωή των Ελλήνων αλλά θα τους ζητούσα περισσότερη δουλειά για να μπορέσουμε να κάνουμε την Ελλάδα ανταγωνιστική. Είχα πει την αλήθεια μερικές φορές μέχρις ωμότητος». Και προσθέτει ότι αν δεν είχε ανατραπεί η κυβέρνησή του, «η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική». Ο επίτιμος προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, σημειώνοντας ότι αν επί της κυβερνήσεώς του είχε κάνει τη διαδικτυακή του ανακάλυψη ο Ζούκερμπεργκ, πάλι ο ρους της ιστορίας θα ήταν διαφορετικός: «»Αν είχα την κρίσιμη εποχή του ’90 αυτή τη δυνατότητα επικοινωνίας που μου δίνει το Facebook, πολλά πράγματα μπορεί να είχαν πάει καλύτερα», έγραψε αυτός ή οι συνεργάτες του στη νέα σελίδα στο facebook.
Έπειτα ήρθε η κυριακάτικη συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου για τον οποίο, από σεμνότητα και σεβασμό στο μέτρο, το περιοδικό ΒΗΜΑgazino αφιέρωσε δέκα (10!) σελίδες για να απλώσει μια συνέντευξη – ύμνο. Εκεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξομολογείται με τη γνωστή του συστολή ότι «αν είχα κερδίσει το 2007 τι εσωκομματικές εκλογές, θα είχε γραφεί διαφορετικά η Ιστορία, όχι του ΠΑΣΟΚ, η ιστορία της χώρας». Τι αχάριστος λαός αυτοί οι Έλληνες, να έχουμε τέτοιους ηγέτες και να μην του αφήνουμε να μεγαλουργήσουν!
Ταπεινότητα όμως χαρακτηρίζει και τον δημοσιογράφο του Βήματος, Γιάννη Μαρίνο, που έβγαλε ένα βιβλίο περιμαζεύοντας ό,τι έχει γράψει στις στήλες της εφημερίδας του και όχι μόνο δεν καταδέχτηκε να αλλάξει ένα κόμμα, αλλά επιπλέον υποστηρίζει ότι τα γραπτά του συνιστούσαν συνταγή επιτυχίας για τη χώρα, που θα μείνουν στην αιωνιότητα ως τεκμήριο της αποκοτιάς των Ελλήνων που δεν τον διάβαζαν προσεκτικά. Γράφει σε άρθρο του όπου παρουσιάζει ο ίδιος το βιβλίο του: «Αν προσέχαμε τις επισημάνσεις των φιλοξενούμενων στο βιβλίο κειμένων θα προλαβαίναμε πολλά από τα λάθη, τις αβλεψίες, την άφρονα συμπεριφορά στην οποία μας ωθεί η θανάσιμη αμαρτία της απληστίας και η εθελοτύφλωση που προκαλεί. Οι περιεχόμενες προειδοποιήσεις, που βασίζονται στον κοινό νου και στα πραγματικά στοιχεία και τις οποίες κάθε εβδομάδα επί 25 και πλέον χρόνια αναδείκνυα στα εκλαϊκευμένα άρθρα μου, αγνοήθηκαν από τους πολιτικούς, τις συντεχνίες και τα συνδικάτα, αλλά και τους απλούς πολίτες». Ο αθεόφοβος μετά από λίγες γραμμές γράφει για την «ταπεινή φιλοδοξία» του!
Στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Ενγκελς γράφει ότι «η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων». Λάθος!