Zoύνε το μύθο ή τον εφιάλτη τους στην Ελλάδα;
Εφιαλτική είναι η αποκρυπτογράφηση της φωτογραφίας που δείχνει μετανάστες να κοιμούνται κατάχαμα στο αίθριο του αστυνομικού τμήματος της Κω. Εκεί που ο χώρος επαρκεί μόλις για 30 κρατούμενους, τώρα στοιβάζονται πάνω από 200, με αποτέλεσμα να κοιμούνται σε διαδρόμους, αυλές και μπαλκόνια και να εξυπηρετούνται από μία (1) μόνο τουαλέτα. Επιστολή διαμαρτυρίας στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, όπως διαβάζουμε (απ’ όπου και η φωτογραφία) έστειλαν συνδικαλιστές αστυνομικοί των Βόρειων Δωδεκανήσων, ζητώντας την «προώθηση» του πλήθους σε άλλα κέντρα «φιλοξενίας».
Στην επιστολή με θέμα «Απελπιστική κατάσταση στα κρατητήρια του Α.Τ. Κω» σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι«θα θέλαμε να σας εκφράσουμε την έντονη δυσαρέσκεια των μελών μας και τον προβληματισμό της τοπικής κοινωνίας, διότι με τις συνεχόμενες αφίξεις λαθρομεταναστών από τα απέναντι τουρκικά παράλια έχουμε υπερβεί τους 200 κρατουμένους όταν η χωρητικότητα των κρατητηρίων είναι μόλις 30 ατόμων, με αποτέλεσμα να κοιμούνται στους διαδρόμους, στην αυλή του τμήματος, έμπροσθεν των γραφείων μας, να εξυπηρετούνται όλοι από μία τουαλέτα του προσωπικού και να ζούμε τριτοκοσμικές καταστάσεις, με σοβαρότατο κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών».
Λες και γι’ αυτούς έγραψε, πριν 40 χρόνια, ο Μάνος Ελευθερίου τα «Χρόνια και τα λόγια τα χαμένα», που τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης (αλλά και ο Χαράλαμπος Γαργαρουνάκης) σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου:
| Και σου μιλώ σ’ αυλές και σε μπαλκόνια και σε χαμένους κήπους του Θεούκι όλο θαρρώ πως έρχονται τ’ αηδόνια με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια εκεί που πρώτα ήσουνα παντούκαι τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το `χαν ορίσει στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει αυτός που δεν εγνώρισε γενιά και του καημού την πόρτα να χτυπήσει και του καημού την πόρτα να χτυπήσει και του καημού την πόρτα να χτυπήσει |
Το γεγονός ότι υπάρχουν και χειρότερα δεν καθιστά αυτή την εικόνα, αυτή την πραγματικότητα, λιγότερο δραματική όχι για τους αστυνομικούς που, όπως λένε, δεν μπορούν λόγω του πλήθους των «λαθρομεταναστών» (έτσι τους αποκαλούν στην επιστολή τους) να επιβάλουν το νόμο και την τάξη, αλλά για τους ίδιους τους ανθρώπους που στοιβάζονται «σ’ αυλές και σε μπαλκόνια» με τη νύχτα χίλια χρόνια να έχει γυρίσει… στον Μεσαίωνα δηλαδή.