Εξω από το Μαξίμου ενάντια στην αστυνομική βία

Ένα χιλιοστό από το θάνατο

 Ένα χιλιοστό: Αυτή είναι η απόσταση που έκρινε τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου για το Μάριο Λώλο,  πρόεδρο της Ενωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, που δέχτηκε πισώπλατη δολοφονική επίθεση από κλομπ Ματατζή την περασμένη Πέμπτη, ενώ κάλυπτε τις διαμαρτυρίες στο Σύνταγμα.

Όπως είπε η σύντροφός του στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την Παρασκευή ( 11/4) στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ «το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που το κρανίο υποχώρησε κατά ενάμιση εκατοστό. Αν ήταν ένα χιλιοστό βαθύτερα, ο Μάριος μπορεί τώρα να μη ζούσε ή να ήταν ανάπηρος».

Οι «προστάτες του Πολίτη» έχουν φαίνεται άδεια ελευθέρας από την τωρινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις να χτυπάνε ατιμώρητα, δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερ, πολίτες κάθε ηλικίας,  ακόμα και ανήλικα παιδιά – όπως ο 19άχρονος από το Ηράκλειο που χαροπαλεύει μετά από ξυλοδαρμό κουκουλοφόρων μπάτσων. Πλάι σε αυτή την ασυδοσία, οι εργαζόμενοι στην ενημέρωση, που αυτή τη φορά παραλίγο να θρηνήσουν νεκρό, είχαν την συνένοχη αδράνεια της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, που ούτε καν μια τρίωρη στάση εργασίας δεν κήρυξε για να διαμαρτυρηθεί έστω συμβολικά για το συνάδελφο και συνδικαλιστή που για ένα χιλιοστό γλύτωσε από του Χάρου τα δόντια και του Ματατζή το κλομπ.  Φανταστείτε ο Μάριος Λώλος να μην ήταν πρόεδρος του μαχητικού σωματείου των φωτορεπόρτερ και μέλος του διασωματειακού των Ενώσεων του Τύπου, φανταστείτε να μην είχαν χτυπηθεί και άλλοι δημοσιογράφοι την ίδια μέρα, φανταστείτε να μην είχαν προηγηθεί τα επίσης ατιμώρητα χτυπήματα σε εργαζόμενους της ενημέρωσης – όπως ο Μανώλης Κυπραίος που έχασε μόνιμα την ακοή του από χειροβομβίδα κρότου-λάμψης το καλοκαίρι στο Σύνταγμα.

Ωστόσο ας μην είμαστε αχάριστοι. Σήμερα στη Συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ Γιώργος Σαββίδης και ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Δημήτρης Τρίμης δεσμεύθηκαν ότι θα κινηθούν δυναμικά – με μηνύσεις,  κινητοποιήσεις και εμπάργκο «κατά των εχθρών της ενημέρωσης» για να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης, και  να είναι το παρα λίγο μοιραίο χτύπημα στο Μάριο το τελευταίο κρούσμα αστυνομικής βίας.

Μετά τη συνέντευξη Τύπου κατηφορίσαμε προς το Μέγαρο Μαξίμου, σε τριάδες για να μη δίνουμε στόχο, ώστε να πραγματοποιηθεί  διαμαρτυρία ενάντια στην αστυνομική βία την ώρα που ο πρωθυπουργός της Τρόικα θα κηρύσσει εκλογές. Κάτω από τις νεραντζιές της Ηρώδου Αττικού, υπό τον ασφυκτικό κλοιό αστυνομικών δυνάμεων και υπό την επίβλεψη ασφαλιτών με πολιτικά, ζήσαμε κάποιες ώρες ελληνικού σουρεαλισμού,  με τους νεαρούς «μπλε» των ΥΜΕΤ να παριστάνουν την ταπετσαρία μπροστά από τα πανώ, προσπαθώντας να κρύψουν τη θέα  των διαμαρτυριών από τις κάμερες των ειδησεογραφικών πρακτορείων. Παρ’όλα αυτά   πανώ με συνθήματα όπως «Η αστυνομικη βία δεν σκοτώνει την αλήθεια» στα αγγλικά και τα ελληνικά σηκώθηκαν ψηλά  ώστε να διακρίνονται πάνω από τα κεφάλια των αστυνομικών – wallpaper. Το σύνθημα «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία χούντα η  δεν τελείωσε το ‘73» φωνάχτηκε δυνατά,  την ώρα που πέρναγε ο Παπαδήμος με την πρωθυπουργική λιμουζίνα  για να διανύσει απόσταση μόλις δύο μέτρων – από το Προεδρικό μέγαρο στο Μαξίμου. Δεν ξέρουμε αν η κραυγή των εργαζομένων στα ΜΜΕ ήταν αρκετά δυνατή για να διαπεράσει τα  αλεξίσφαιρα φιμέ τζάμια του πρωθυπουργικού τετράτροχου, αμφιβάλλουμε πάντως αν ο εντεταλμένος  των τραπεζών συγκινείται από τέτοια ρετρό συνθήματα.  Προφανώς δεν έχει εγκατεστημένο το λειτουργικό σύστημα  που αναγνωρίζει  αναχρονιστικές εκφράσεις όπως «Ψωμί» και «Ελευθερία»,  που δεν περιέχουν καν τη λέξη «Χρέος», «Ευρώ», και «Εθνική ευθύνη» – το τρίπτυχο της σημερινής τραπεζικής χούντας.

Α. Π