Γιατί απορείς με το χρώμα της φασίζουσας Δεξιάς;

Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα, έγραψε κάποτε ο Ευγένιος Ο’ Νηλ. Τέτοια έργα έγιναν κάποτε γνωστά και προσβάσιμα μέσα από τις συχνότητες της δημόσιας ραδιοφωνίας. Όπως έγιναν γνωστά και προσβάσιμα εκατοντάδες ποιητικά, λογοτεχνικά ή μουσικά έργα. Ψιλά γράμματα για τους σημερινούς κυβερνώντες.

Του Μάκη Γεωργιάδη

Μην απορείς όμως. Ο ανατριχιαστικός βόμβος της σιωπής στα δημόσια ραδιόφωνα και το μαύρο στις συχνότητες της δημόσιας τηλεόρασης από το βράδυ της 11^ης Ιουνίου, είναι ό,τι πιο συμβατό, ό,τι πιο ταιριαστό με τη νοοτροπία και τη φυσιογνωμία της νεόκοπης ακροδεξιάς του Α. Σαμαρά. Η σαμαρική Δεξιά σήμερα δεν έχει ανάγκη να κάψει τα βιβλία όπως έκανε ο Χίτλερ. Κλείνουν απλώς διακόπτες. Με τη σιγουριά του αδαούς ο οποίος πιστεύει ότι όλη η κοινωνία είναι πλασμένη κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν με το είδωλό τους. Με τη βεβαιότητα ότι στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης έχουν καταφέρει αυτό που δεν έγινε κατορθωτό επί αιώνες. Να επικρατήσει το σκοτάδι.

Η φτήνια και ο πολιτιστικός ξεπεσμός. Ό,τι έχει θριαμβεύσει η Ελλάδα του Σφακιανάκη που έκαιγε τα πεντοχίλιαρα στο τσακίρ κέφι και σήμερα κλαίει τη μοίρα της, σχεδιάζοντας μαίανδρους και παρακολουθώντας τηλεοπτικά παραληρήματα αρχαιολατρείας αναμεμειγμένα με μπόλικη ορθοδοξία και πινελιές παραδοξολογίας με πρωταγωνιστές τα Ελωχίμ, τα Νεφελίμ και τον Άδωνι. Μην απορείς λοιπόν γιατί επέλεξαν το μαύρο. Ένα χρώμα που τους ταιριάζει. Ταιριάζει σε κάποιους νεόκοπους αντιγραφείς του Γκαίμπελς. Νεόκοπους αριβίστες που πλασάρουν το δικό τους sucess story με παρακαταθήκη τη θητεία τους στα πρωινάδικα της Ρούλας Κορομηλά και την άκρως επιτυχημένη παρουσία τους σε ανταγωνιστικά κανάλια τα οποία είχαν τηλεθέαση της τάξεως του 1/8 από την τηλεθέαση του χειρότερου από τα τρία δημόσια κανάλια που κλείνουν.

Έτσι όπως έχουν μάθει λοιπόν, η «ενημέρωση» που πρεσβεύουν να είναι η προπαγάνδα και οι κραυγές αλλοφρόνων σε τηλεοπτικά παράθυρα παράλληλων μονολόγων, έτσι και ο πολιτισμός που πρεσβεύουν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ακατάληπτες άναρθρες κραυγές με μότο το τρίπτυχο «ανταγωνιστικότητα – επιχειρηματικότητα – κέρδος». Αν μοιάζει αυτό το κείμενο με ένας μικρό λίβελο, είναι ίσως από αδυναμία. Σκέψου όμως την περίπτωση και να λέει την αλήθεια. Να λέει δηλαδή ότι κάποια πράγματα δεν αποτιμώνται σε ευρώ, σε δολάρια, σε ανταλλακτικές αξίες. Ότι το δικαίωμα στον πολιτισμό και την ενημέρωση είναι δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως και δεν καθορίζεται από ποσοτικά κριτήρια ακροαματικότητας και θεαματικότητας.

Ποιον ανταγωνιζόταν ο Σαίξπηρ όταν έγραφε; Μήπως το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Βιβάλντι τον ώθησε να συνθέσει τις Τέσσερις εποχές ή ο Σεφέρης και ο Εμπειρίκος όταν έγραφαν ποίηση μετρούσαν κέρδη στο πίσω μέρος του μυαλού τους; Με ποιο δικαίωμα και βάσει ποιας συνταγματικής επιταγής απαγορεύεται πλέον να ακούγονται όλα αυτά; Γιατί, μην απορείς, και αυτά έπαιζαν και ακούγονταν από τις συχνότητες της ΕΡΤ και της ΕΡΑ. Και αν το θέμα ήταν όντως η αξιοκρατία, η διαφάνεια και η αξιοσύνη και γι’ αυτό έβαλαν λουκέτο, για να την φτιάξουν βάσει αυτών των κριτηρίων, το ερώτημα παραμένει: Ποιος και πώς εγγυάται ότι θα το πραγματοποιήσουν; Αυτοί που διόριζαν διοικητές και διευθυντές; Λογόκριναν εκπομπές και δημοσιογράφους και διόριζαν υποχείρια και τσιράκια των κεφαλαιοκρατών όπως ο Αιμίλιος Λιάτσος;

Ας μη γελιόμαστε λοιπόν. Η σαμαρική ακροδεξιά έχει ως στόχο μια ρεβάνς σε βάρος όσων υπερασπίζονται τα ίχνη ενός άλλου πολιτισμού. Επιδιώκει μια συνολική ρεβάνς σε βάρος του πολιτισμού αυτού του τόπου και αυτής της κοινωνίας και είναι ντροπή και μόνο να σκέφτεται κανείς ότι ο σημερινός πρωθυπουργός έχει διατελέσει και υπουργός Πολιτισμού, όπως εξίσου ντροπή είναι να σκέφτεται κανείς ότι σήμερα αρμόδιος για τα θέματα αυτά είναι κάποιος Κώστας Τζαβάρας. Όλοι αυτοί δεν είναι απλώς υπεύθυνοι για την οικονομική και την εν γένει δραματική κατάσταση του ελληνικού λαού. Είναι οι πνευματικοί του στραγγαλιστές. Είναι αδίστακτοι δολοφόνοι. Οικονομικοί και πνευματικοί καθώς και ηθικοί αυτουργοί μιας επιχειρούμενης πολιτιστικής γενοκτονίας. Είναι αυτοί που κλείνουν σχολεία και σχολικές βιβλιοθήκες. Είναι αυτοί που ξεπουλάνε δάση, βουνά και θάλασσες για να φτιάξουν εμπορικά κέντρα, ξενοδοχειακά συγκροτήματα και τάφους από χρυσό. Αυτή είναι η ανάπτυξη που θέλουν με το λαό υποταγμένο να σέρνεται στα σκοτάδια της σιωπής και της τύφλωσης της ενημέρωσης.

Η σήψη και η παρακμή της ελληνικής αστικής τάξης αποτυπώνεται με τον πιο ξεκάθαρο και ανάγλυφο τρόπο στα πρόσωπα του Σαμαρά και της αλητοπαρέας του. Στη χυδαιότητα και τη φτήνια του κηφηναριού που έχει το θράσος μετά από δεκαετίες λεηλασίας του ιδρώτα και των κόπων του ελληνικού λαού, να τον λοιδωρεί και να τον δείχνει με το δάχτυλο. Οι δήθεν γενναίοι μεταρρυθμιστές φορτώνουν τα δικά τους ανομήματα καθημερινά και ανέξοδα στις πλάτες κάθε πληττόμενης κοινωνικής ομάδας. Αν και η μοναδική πράξη αξιοπρέπειας που τους απομένει είναι το πολιτικό χαρακίρι, αυτοί επιμένουν να λιθοβολούν ό,τι δεν μοιάζει με την εικόνα του τέρατος που βλέπουν στον καθρέφτη τους. Ίσως γι’ αυτό ρίχνουν γέφυρες και τείνουν χείρα φιλίας σε μορφώματα σαν τη Χρυσή Αυγή. Η ιστορία επιχειρείται να επαναληφθεί και μάλιστα στη πιο σκοτεινή της εκδοχή. Γι’ αυτό και το μαύρο στις οθόνες ταιριάζει στη ΝΔ του Σαμαρά και και όχι μόνο σε αυτή.

Όσο κι αν το θέλουν όμως ούτε η ιστορία επαναλαμβάνεται ούτε ο δρόμος τους είναι στρωμένος με ρόδα. Αν οι ιδεολογικοί απόγονοι -και κάποιοι φυσικοί- των δοσίλογων, των Χιτών και των ταγματασφαλιτών πιστεύουν ότι θα επιβληθούν εκ νέου και θα πάρουν και τη ρεβάνς για όσα οι ίδιοι είναι ανάξιοι να πράξουν, είναι μακριά νυχτωμένοι. Γιατί όταν ζεις και αναπνέεις μες στο μαύρο και στο σκοτάδι, ετοιμάσου κάποια στιγμή να σε καταπιεί και τον ίδιο…