To παράπονο του Γιάννη Μαρίνου: Γιατί, γιατί δεν τον ακούσαμε;

 «Ας προσέχαμε» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Γιάννη Μαρίνου στο οποίο έχει συγκεντρώσει μερικά από τα εκατοντάδες δημοσιεύματά του στο Βήμα και στον Οικονομικό Ταχυδρόμου των τελευταίων τριών δεκαετιών. Οπως ο ίδιος εξηγεί στο σημερινό Βήμα, στα κείμενα αυτά καταγγέλλει τις «ανεξέλεγκτες έως σκανδαλώδεις παροχές με δανεικά, όταν τα δημόσια ταμεία είχαν αδειάσει». Με άλλα λόγια, «σας τα ‘λεγα εγώ». Δυστυχώς, όπως γράφει σήμερα στο Βήμα οι προειδοποιήσεις του «αγνοήθηκαν από τους πολιτικούς, τις συντεχνίες και τα συνδικάτα, αλλά και τους απλούς πολίτες».  Προσθέτει επίσης ότι «αν προσέχαμε τις επισημάνσεις των φιλοξενούμενων στο βιβλίο κειμένων θα προλαβαίναμε πολλά από τα λάθη, τις αβλεψίες, την άφρονη συμπεριφορά στην οποία μας ωθεί η θανάσιμη αμαρτία της απληστίας και η εθελοτύφλωση που προκαλεί».

«Γιατί, γιατί δεν με ακούσατε;» θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος του βιβλίου του κ. Μαρίνου, ενός δημοσιογράφου που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μια μοναχική περιθωριακή φωνή, αλλά εδώ και χρόνια ανήκει στο think tank της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομικής τάξης.

Το ξέσπασμα και η αυτοδιαφήμιση του Γ. Μαρίνου μάς θύμισε την είσοδο στο Facebook του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, o oποίος, με τη σεμνότητα που τον διακρίνει, υποστηρίζει στη σελίδα του: «Αν είχα την κρίσιμη εποχή του ΄90 αυτή τη δυνατότητα επικοινωνίας που μου δίνει το Facebook, πολλά πράγματα μπορεί να είχαν πάει καλύτερα». Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά…

Τι να πούμε κι εμείς οι αριστεροί, που δεν μας άκουσαν, π.χ., όταν δεν θέλαμε Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα. Τι να πει και ο Μαρξ που αν τον άκουγαν οι λαοί και οι ηγέτες, σήμερα ίσως να μην υπήρχε φτώχεια και εκμετάλλευση στον κόσμο.

«Δεν με άκουσαν, Κάρολο», ίσως να λέει ο κ. Μαρίνος.

«Εμένα να δεις, Γιάννη».

Απάντηση