H Γαλλία απελαύνει ξένους μαθητές, η Ελλάδα δικάζει τα παιδιά της

Η απέλαση της 15χρονης Λεονάρντα συγκλόνισε τη Γαλλία, καθώς η σύλληψή της έγινε στο σχολικό λεωφορείο που μετέφερε τους μαθητές. Χθες έγιναν σε πολλές πόλεις της Γαλλίας διαδηλώσεις μαθητών λυκείου και αποκλεισμοί σχολείων, με αίτημα την επιστροφή της μαθήτριας. Δεν είναι η πρώτη φορά που, επί σοσιαλιστικής κυβέρνησης Ολάντ, απελαύνεται μαθητής: το ίδιο συνέβη φέτος το φθινόπωρο με μια μαθήτρια λυκείου αρμενικής καταγωγής και με έναν Νιγηριανό μαθητή. Απλώς τώρα δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία, όταν απελαύνονται οι γονείς, τα παιδιά αναγκαστικά ακολουθούν. Μόνο που τόσο η Λεονάρντα και η αδελφή της είχαν παλαιότερα καταγγελία στην αστυνομία επειδή ο πατέρας τους τις χτυπούσε και το σώμα των δύο παιδιών ήταν γεμάτο μώλωπες. Τελικά, η καταγγελία αποσύρθηκε -κατανοούμε κάτω από ποιες πιέσεις. Τώρα η Λεονάρντα, οι γονείς της (ο Κοσοβάρος πατέρας της και η «δίχως εθνικότητα» μητέρα της) και τα πέντε από τα έξι αδέλφια της βρίσκονται στο Κόσοβο. Από εκεί η μικρή μίλησε στους δημοσιογράφους και εξέφρασε την έκπληξή της για τη σύλληψή της και τη βίαιη απέλασή της.

Γάλλοι μαθητές και εκπαιδευτικοί θέτουν σήμερα το θέμα του ΣΧΟΛΙΚΟΥ ασύλου (το πανεπιστημιακό είναι ήδη κατοχυρωμένο), δηλαδή να μην απελαύνονται μαθητές που δεν έχουν έγγραφα παραμονής. Ας σημειωθεί ότι ακόμα και ο δεξιός Σαρκοζί είχε δεσμευθεί, τουλάχιστον προφορικά, ότι δεν θα διώχνονται μαθητές στα μισά της σχολικής χρονιάς!

Στη Γαλλία απελαύνουν μαθητές, στη μνημονιακή Ελλάδα η αστυνομία εισβάλλει στα σχολεία, συλλαμβάνει μαθητές, τους στέλνει στα κρατητήρια και η δικαιοσύνη τούς δικάζει (και τους καταδικάζει), όπως συνέβη πρόσφατα στα ΕΠΑΛ της Λαμίας και της Ηγουμενίτσας.

Η Λεοναρντά (όπως προφέρουν το όνομά της οι Γάλλοι) πήγαινε σχολείο στην Ντομπς, μια παραμεθόρια περιφέρεια της ανατολικής Γαλλίας, που ήταν τόπος γέννησης του Βίκτωρα Ουγκό. Μαζικές μαθητικές διαδηλώσεις έγιναν χθες στο Παρίσι, την Γκρενόμπλ, τη Λα Ροσέλ, την Αμιένη και άλλες πόλεις. «Η παιδεία δεν έχει σύνορα», ήταν ένα από τα συνθήματα. Μήπως θα έπρεπε να παρακαλέσουμε τους Γάλλους μαθητές να διαδηλώσουν και για τους  Έλληνες συνομηλίκους τους που σέρνονται στα δικαστήρια επειδή τόλμησαν να κάνουν κατάληψη ζητώντας τα αυτονόητα, δηλ. καθηγητές;

Οι χρυσαυγίτες βουλευτές χάνουν τη βουλευτική ασυλία τους, όμως η δική τους γλώσσα του μίσους γίνεται γλώσσα της κυβέρνησης, έστω και αν ο «εχθρός» δεν είναι οι αλλοδαποί μαθητές και τα νήπια, αλλά οι μαθητές των ξεχαρβαλωμένων ελληνικών σχολείων.