Λαφαζάνης: Χρειάζεται ανατρεπτική Αριστερά και όχι «αριστερή» σοσιαλδημοκρατία
Συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη στην εφημερίδα «Παρασκήνιο» της Κυριακής (1/7) και στον δημοσιογράφο Γ. Ανδρουτσόπουλο.
Ερ. Η αντίδραση των Ελλήνων στα όσα τραβούν από την επιβολή των όρων ων Μνημονίων ήταν δεδομένη, περιμένατε, όμως, να ενισχύσει τόσο πολύ τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ;
Π.Λ. Αν έλεγα ότι αναμέναμε αυτή την εντυπωσιακή κούρσα ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς θα έλεγα υπερβολές. Η ιστορία, όμως, στις κρίσιμες καμπές της πάντα επιφυλάσσει εκπλήξεις και απρόβλεπτα, ενώ επιβραβεύει όσους ξέρουν να επιδεικνύουν αντοχή και επιμονή και να αναζητούν τις ευκαιρίες. Και η πρωτοφανής κρίση που διανύουμε είναι μια ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά που είναι ενωτική και τολμάει να θέσει υψηλούς στόχους για τον τόπο και την αλλαγή της κοινωνίας.
Ερ. Και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση. Πως οροθετείτε την αντιπολιτευτική σας πορεία;
Π.Λ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι μια παραδοσιακή αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν θα είναι μια από τα ίδια! Δεν θα μοιάζει ο δικός μας αντιπολιτευτικός ρόλος με αυτόν που κατά καιρούς άσκησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εμείς θα επιχειρήσουμε να αναδειχθούμε σε μια νέου είδους αξιωματική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή και κυρίως αντιπολίτευση μέσα στην κοινωνία, με τη συμμετοχή της κοινωνίας και των κοινωνικών δυνάμεων που πλήττονται από τις μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Πρώτα-πρώτα η δική μας αντιπολίτευση θα είναι ουσιαστική και δεν θα έχει τίποτα το κοινό με το κακόγουστο και ανούσιο θέατρο των γνωστών σκιαμαχιών ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Δεύτερον, η δική μας αντιπολίτευση θα είναι δυναμική και εφόλης της ύλης, ενώ θα βασίζεται σε εναλλακτικές θέσεις και σε μια συνολική, συνεκτική και βιώσιμη προοδευτική εναλλακτική πρόταση διεξόδου για τη χώρα με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Τρίτον, η δική μας αντιπολίτευση θα είναι πρώτα απ’ όλα κοινωνική και κινηματική. Θα δίνουμε το παρόν στην πρώτη γραμμή των ενωτικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων.
Θα είμαστε εμπροσθοφυλακή στην υπεράσπιση των λαϊκών εισοδημάτων, των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών δικαιωμάτων. Θα στηρίζουμε την προσπάθεια των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων αλλά και της μικρομεσαίας αγροτιάς να επιβιώσουν από τον αθέμιτο ανταγωνισμό των μεγάλων καρτελ.
Τέταρτον, η δική μας αντιπολίτευση θα φέρνει στη Βουλή και στο δημόσιο προσκήνιο τις μεγάλες κοινωνικές, ταξικές αναμετρήσεις, τις μεγάλες κοινωνικές αγωνίες και τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα και θα τα συνθέτει σε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα αναπτυξιακής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Πέμπτον, η δική μας αντιπολίτευση δεν θα σκορπάει υποσχέσεις προς όλους και για όλα, ούτε θα καλλιεργεί αυταπάτες για εύκολους και ανθόσπαρτους δρόμους. Αντίθετα, η δική μας πρόταση απαιτεί υπεύθυνη δουλειά από όλους και όλες, σκληρή προσπάθεια, αναμέτρηση με μεγάλα εμπόδια, ρήξεις και συγκρούσεις με μεγάλα συμφέροντα, ως θεμελιώδεις προϋποθέσεις για να υπάρξει ελπίδα και φως στην άκρη του τούνελ.
Ερ. Εκτιμάτε ότι η παρούσα κυβέρνηση, όπως συγκροτήθηκε, θα μπορέσει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του Μνημονίου ή θα κυλήσει ο χρόνος και θα εξανεμισθούν και οι τελευταίες ελπίδες των Ελλήνων;
Π.Λ. Η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου , ανεξάρτητα από το εύρος και το βάθος της, ως εξαγγελία, ήταν εξαρχής ατελέσφορη και χωρίς προοπτική. Το Μνημόνιο δεν είναι «διαπραγματεύσιμο» αλλά μόνο καταργείται και ακυρώνεται.
Η κυβέρνηση, όμως, εγκατέλειψε και αυτή την ατελέσφορη επαναδιαπραγμάτευση προτού ακόμα αναλάβει το έργο της. Η κυβέρνηση πέταξε, στην ουσία, στον κάλαθο των αχρήστων την επαναδιαπραγμάτευση, ενώ κι αυτή η νεφελώδης προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ μετετράπη σε κουρελόχαρτο.
Ο Α. Σαμαράς με την επιστολή που έστειλε στους αρχηγούς των κρατών της Ε.Ε. αντί της επαναδιαπραγμάτευσης, δίνει όρκους πίστης στο Μνημόνιο και διαβεβαιώνει ότι θα επιταχύνει , άκουσον-άκουσον, την εφαρμογή του, με ιδιαίτερη έμφαση στην προσπάθεια των ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή της γενικής εκποίησης της χώρας.
Από τη λεγόμενη επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, απέμειναν μόνο κάποιες νεφελώδεις και αόριστες «τροποποιήσεις», περισσότερο ως στάχτη στα μάτια του κόσμου!
Ερ. Αυτή την εποχή βιώνουμε μια ανθρωπιστική, βασικά, κρίση που έχει βυθίσει τη χώρα στην κατάθλιψη. Βλέπετε ότι υπάρχει πιθανότητα, έστω και σε βάθος χρόνου, να αλλάζει η εικόνα και πως θα μπορέσει να γίνει αυτό;
Π.Λ. Η επιμονή της νέας συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ σε όλες τις «βασικές πολιτικές του Μνημονιακού Προγράμματος», όπως αναφέρει ο Α. Σαμαράς στην επιστολή του στους 27, θα επιφέρει τη χαριστική βολή στη χώρα. Είναι πολύ αμφίβολο ότι με αυτές τις επιλογές θα μπορέσει η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία έως το Φθινόπωρο, εκτός και αν συμβούν μεγάλες ανατροπές στην ευρωζώνη, που προς στιγμή δε φαίνονται!
Για να ανακόψει η χώρα τον υφεσιακό κατήφορο και να αρχίσει να ανασαίνει χρειάζεται δύο βασικά πράγματα ως αφετηριακά σημεία:
Πρώτον, να ακυρώσει το Μνημόνιο και να εφαρμόσει μια νέα προοδευτική πολιτική που όλα τα σφυριά να κτυπάνε στην ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Δεύτερον, να αναζητήσει αποφασιστικά μέσα και πόρους για να χρηματοδοτήσει ένα μεγάλο αντιυφεσιακό επενδυτικό πρόγραμμα, πράγμα που, μεταξύ των πολλών και κρίσιμων που απαιτούνται, συμπεριλαμβάνει την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και μια μεγάλη αναδιανομή του πλούτου.
Ερ. Να περάσουμε στα κομματικά σας πράγματα; Αυτό το 26,86% των τελευταίων εκλογών, πολλοί το θεωρούν ως εφαλτήριο για αναγκαστικές αλλαγές της κομματικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ¸ που ετοιμάζεται για τον Σεπτέμβρη, με κατάργηση των «συνιστωσών». Κατά πόσο σας βρίσκει σύμφωνο ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Π.Λ. Οι πολλές «συνιστώσες» ουδέποτε υπήρξαν πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά μόνο για τους αντιπάλους μας. Στις νέες πραγματικότητες έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι βεβιασμένα, πρόχειρα και κάτω από την πίεση του 27%, αλλά προσεκτικά, βήμα το βήμα και σχεδιασμένα στην κατεύθυνση ενός ενιαίου κόμματος.
Ένα ενιαίο κόμμα δεν το χρειαζόμαστε για να «στρογγυλέψουμε» και να «αμβλύνουμε» τη φυσιογνωμία μας ή για να ανοίξουμε τις πόρτες για μια ανεξέλεγκτη μαζικοποίηση, χωρίς κριτήρια και προϋποθέσεις, εν όψει της δυνατότητας για κυβερνητική προοπτική!
Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν απλώς επιζήμιο για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά αλλά θα συνιστούσε μια πραγματική καταστροφή της ελπίδας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανιχνεύσει την προοπτική του ενιαίου κόμματος όχι για να συντηρητικοποιήσει αλλά για να ριζοσπαστικοποιήσει, με σύγχρονο και καινοτόμο πνεύμα, την ταυτότητα, τη φυσιογνωμία, το πρόγραμμα, την κινηματική του κατεύθυνση και την οργανωτική του δομή.
Σήμερα η Ελλάδα και η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται βάναυσα από την κρίση και τις κυρίαρχες επιλογές, δεν χρειάζεται ένα υποτιθέμενο «καλύτερο» ΠΑΣΟΚ ή μια ενδεχόμενη «αριστερή» σοσιαλδημοκρατία αλλά μια πολύ πιο σύγχρονη, πολύ πιο πρωτοπόρα δημιουργική και καινοτόμα, πολύ πιο οργανικά εργατική και λαϊκή, πολύ πιο επίκαιρα ριζοσπαστική και ανατρεπτική Αριστερά, ικανή να προωθεί ενωτικούς δρόμους για ένα μεγάλο μέτωπο αριστερών προοδευτικών δυνάμεων. Ένα μεγάλο αριστερό προοδευτικό μέτωπο που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, ανοίγοντας προοπτικές προόδου και ανόρθωσης με ανοικτούς τους σοσιαλιστικούς ορίζοντες.
Ερ. Κορυφαία στελέχη του κόμματος δήλωναν προ ημερών ότι θα αλλαχθούν τα πάντα, ενώ κάποιοι άλλοι μιλούν ακόμη και για αλλαγή του ονόματος. Μήπως μια τέτοια προσπάθεια εγκυμονεί κινδύνους ή μπορεί και να αποβεί «μοιραία» για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Π.Λ. Θα επαναλάβω κάτι προφανές. Ο ελληνικός λαός δεν επιβράβευσε το ΣΥΡΙΖΑ γιατί έδινε καλές εξετάσεις στο σύστημα, ούτε για το ότι έκανε υποκλίσεις στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Αντίθετα, ο ελληνικός λαός επιβράβευσε το ΣΥΡΙΖΑ για όλα εκείνα τα στοιχεία της πολιτικής του που σηματοδοτούσαν ρήξεις και ανατροπές και επομένως ελπίδα για ένα νέο προοδευτικό ξεκίνημα.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να κάνει αλλαγές. Αλλαγές, όμως, που δεν θα γκρεμίζουν, αλλά θα οικοδομούν. Αλλαγές που δεν θα μετατρέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «κόμμα όπως τα άλλα» για να προσπελάσει, υποτίθεται, πιο εύκολα τις σημερινές εξουσιαστικές δομές.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται αλλαγές που θα βασίζονται στις μέχρι τώρα κατακτημένες θέσεις, πρόγραμμα, αρχές, φυσιογνωμία και επιλογές του για να ενισχύσουν και να καταστήσουν πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό τον αγώνα μας προκειμένου να ανακόψουμε την κρίση με προοδευτικές τομές και ρήξεις.
Ερ. Η παραίτηση του κ. Ράπανου από τη θέση του υπουργού Οικονομικών, πριν καν ορκιστεί, μήπως, πίσω από την αιτιολογία της ασθένειας, κρύβει «παιχνίδι» σκοπιμοτήτων μεταξύ ΗΠΑ-Γερμανίας, με δεδομένη την τοποθέτηση στη θέση αυτή του κ. Στουρνάρα, των ίδιων δηλαδή πολιτικών «αποχρώσεων» με τον πρώτο;
Π.Λ. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η παραίτηση του κ. Ράπανου αντιπροσωπεύει πολιτικές προεκτάσεις και μάλιστα ποιες και σε ποια κατεύθυνση. Πολύ περισσότερο δεν γνωρίζω αν αυτή η παραίτηση έχει σχέση με αυτά που ενώνουν ή χωρίζουν τον Γερμανικό και βορειο-αμερικάνικο ιμπεριαλισμό! Αυτό που είναι βέβαιον είναι ότι η ίδια η τοποθέτηση του Ράπανου στο Υπ. Οικονομικών αποτέλεσε δείγμα απίστευτης προχειρότητας.
Από την άλλη, η υπόδειξη του Γ. Στουρνάρα στη θέση του κ. Ράπανου δείχνει ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί μάλλον «μνημονιακότερα» του ίδιου του Μνημονίου, αφού ο κ. Γ. Στουρνάρας είναι ο πρώτος που εξύμνησε το μνημόνιο (αν δεν το συνέταξε σε μεγάλο βαθμό) και ο τελευταίος που θα το εγκαταλείψει! Αλλοίμονο στον τόπο!