Είσαι κομμουνιστής αν έτσι νιώθεις;
Αρκετές συζητήσεις έγιναν για τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε ο Δ. Κουτσούμπας, καλεσμένος προχθές στον «Ενικό», όταν ο Νίκος Χατζηνικολάο τον ρώτησε πού τοποθετεί πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή αν τον θεωρεί «αριστερό, κεντροαριστερό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα».
«Αυτοί οι όροι, αριστερός – δεξιός – κεντρώος – κεντροαριστερός είναι περισσότερο γεωγραφικοί όροι. Ποιος είναι αριστερός όμως, δείχνω απ’ αυτή την πλευρά. Ποιος είναι δεξιός; Δείχνω εκεί, μα είναι δεξιοί; Κάθονται απ’ τη δεξιά πλευρά», απάντησε ο γραμματέας του ΚΚΕ δείχνοντας προς τα μέλη του πάνελ. (Χωρικοί όροι, μάλλον εννοούσε μια που η γεωγραφία αφορά περιοχές πολύ μεγαλύτερες από ένα τηλεοπτικό στούντιο.)
Ωστόσο στη συνέντευξη του στον Χατζηνικολάου χρησιμοποίησε δύο φορές τη φράση «μια πραγματικά αριστερή πολιτική». Λίγες ώρες νωρίτερα, στην ομιλία του στο Τιτάνια όπου παρουσίασε τους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες του ΚΚΕ, ο Δ. Κουτσούμπας είχε πει: «Απευθυνόμαστε σε όσους νιώθουν ριζοσπάστες, αριστεροί, σε όσους είχαν επιλέξει τον Ιούνη του 2012 να μη στηρίξουν το ΚΚΕ». Αυτό σημαίνει ότι και για τον Δ. Κουτσούμπα και εκτός του κόμματός του ΥΠΑΡΧΟΥΝ άνθρωποι που νιώθουν αριστεροί». Βεβαίως με την ίδια λογική υπάρχουν και άνθρωποι που αισθάνονται κομμουνιστές. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας χαρακτήρισε κομμουνιστές το σύνολο των 277.000 πολιτών που ψήφισαν το ΚΚΕ στις εκλογές του Ιουνίου σε αντίθεση μάλλον με τις 540.000 που το είχαν επιλέξει τον Μάιο του ίδιου χρόνου. Δηλαδή μέσα σε ένα μήνα και κάτι τόσοι άνθρωποι έχασαν την ιδιότητα του κομμουνιστή; Πόσο κυμαινόμενη, πόσο ρευστή είναι πια αυτή η έννοια; Αρκεί μια ψήφος για να γίνεις κομμουνιστής; Από μια άποψη, ακόμα και τα στελέχη της COSCΟ στον Πειραιά είναι ή αισθάνονται κομμουνιστές…
Η βάση της λαϊκής συμμαχίας άλλωστε απευθύνεται ανεξαρτήτων των σημερινών πολιτικών πεποιθήσεων, με κριτήριο σε ποια τάξη ανήκουν, σε ποιο κοινωνικό στρώμα και όχι με κριτήρια, (που χρησιμοποιούνται για να μπερδεύουν) όπως από δω οι «δεξιοί» και από κει οι «κομμουνιστές» από κει οι «αντιμνημονιακοί» και άλλα τέτοια. Παραφράζοντας αυτή τη λογική ο άλλος μπορεί να αισθάνεται όπως θέλει , ο καθένας ατομικά μπορεί να αισθάνεται κομμουνιστής , δεξιός, κεντρώος, προοδευτικός, (ή αναρχικός και μηδενιστής όπως δήλωσε ο Σπύρος Παπαδόπουλος) αλλά ο λαός δεν πρέπει να διαχωριστεί με βάση τα σχήματα αλλά όπως διευκρίνισε και ο γγ του ΚΚΕ στον Ενικό: «Πρέπει να δούμε τι συμφέροντα υπηρετεί κάθε κόμμα, τι πολιτικά εκφράζει και τι θέσεις έχει, τι υπηρετεί, αν τα υπηρετεί με συνέπεια ή όχι.». Με αυτή τη λογική το κάθε κόμμα μπορεί να αισθάνεται κομμουνιστικό, αντικαπιταλιστικό ή αριστερό αλλά πρέπει να το αποδεικνύει στην πράξη, αν εκφράζει στην πράξη το στόχο μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση με ταξικά κριτήρια.
Όπως δήλωσε ο Δ. Κουτσούμπας: «Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, εξελίσσεται με πάρα πολύ γοργό ρυθμό, 1,5-2 χρόνια μετά τις εκλογές σε κάτι που δεν ήταν πριν. Ηταν ένα παραδοσιακό, αριστερό, οπορτουνιστικό κόμμα. Σ’ αυτόν το χώρο κινούταν απ’ τη διάσπαση του ΚΚΕ και μετά. Τώρα δεν είναι το ίδιο πράγμα, με το 27% που πήρε, με το ότι έβαλε στις γραμμές του και σε στελεχικό επίπεδο στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλους, άλλαξε και φυσιογνωμία, σοσιαλδημοκρατικοποιείται, θέλει να πάρει το ρόλο του παλιού ΠΑΣΟΚ».
Ωστόσο, οι όροι κομμουνισμός, αριστερά και δεξιά έχουν ένα ιστορικά φορτισμένο φορτίο. Η τιμή της Αριστεράς είναι ενιαία, δεν την εκφράζει μόνο το ΚΚΕ και αυτή την τιμή την έχουν υπερασπίσει, συχνά με την ίδια τους τη ζωή, και αγωνιστές εκτός ΚΚΕ. Καλό είναι να μπορούμε να υπερασπιστούμε και τον αριστερό, τον εργατικό πολιτισμό, μακριά από κάθε ιδιοκτησιακή αντίληψη. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα όμως στις γραμμές του δεν συσπειρώνονται μόνο «λαμόγια», αλλά και αριστεροί στους οποίους όμως το ΚΚΕ κλείνει την πόρτα του διαλόγου (και όχι απλώς της εκλογικής συνεργασίας). Άλλο ενδοαριστερή κριτική (που πρέπει να γίνεται) και άλλο ισοπέδωση (για να μην πούμε κανιβαλισμός) του αντιπάλου.
Προκόπης Αναστασίoυ