Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

του Ανδρέα Μπεντεβή

Τη νύχτα της 22ης του Δεκέμβρη το 2008 άγνωστοι, αφού παραμόνευαν έξω από το σπίτι της στα Πετράλωνα, τής άνοιξαν το στόμα ποτίζοντας το βιτριόλι, τής έριξαν από το ίδιο φονικό υγρό στα μάτια, τήν χτύπησαν και τήν άφησαν να κείτεται στο πεζοδρόμιο…Η όραση της καταστραμμένη, το ίδο και βασικά ζωτικά όργανα. Ήταν η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από την Βουλγαρία, που πλήρωσε με αυτόν τον τρόπο τον αταλάντευτο αγώνα της σαν ενεργό μέλος του σωματείο Καθαριστριών Αττικής ενάντια στα δουλεμπορικά καθεστώτα του κλάδου που εξακολουθούν ως τα τώρα να αγοράζουν, να πουλούν, να εκβιάζουν και να απειλούν γυναίκες φοβισμένες που δουλεύουν σαν σκλάβες για ένα κομμάτι ψωμί (στην κυριολεξία, όχι για χάριν του λόγου).

Δεν θα αναφερθώ εδώ στο αυτονόητο για το σύστημα γεγονός της ατιμωρησίας των ηθικών αυτουργών της επίθεσης. Γιατί τους φυσικούς, σιγά μην τους έπιαναν! Θα πω μόνο ότι σήμερα πλέον είναι ολοφάνερο που ανήκουν πολιτικά εκείνοι που επιτίθενται δολοφονικά ενάντια στους μετανάστες, ποιοι εκτελούν πολιτικά συμβόλαια θανάτου. Είμαι σίγουρος ότι ήταν φασίστες εκείνοι που ανέλαβαν την υπόθεση Κούνεβα για τα δουλεμπορικά γραφεία τότε.

Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης υπηρεσιών καθαρισμού αντιπροσωπεύουν τον νεοφιλελευθερισμό στην εκδοχή που πήρε στην εποχή του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού: Διπλό το κακό! Και νεοφιλελευθερισμός, και ασύδωτος παρασιτισμός. Όχι ότι θα μπορούσε κι αλλιώς, αλλά στην Ελλάδα αυτού του είδους οι συμμορίες έχουν σχηματίσει ένα παράκεντρο κράτος που λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και που εξακολουθεί να απολαμβάνει τα προνόμια του και από άλλες θέσεις -σαν μαυραγορίτης-  σήμερα.

Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία, υποχρέωναν και υποχρεώνουν τις εργαζόμενες να αλλάζουν τους τόπους δουλειάς σαν τα πουκάμισα (για τιμωρία), να υπογράφουν για 4 ώρες και να δουλεύουν για 8, να υπογράφουν για 500 ευρώ και να παίρνουν 200, να σκύβουν το κεφάλι σε κάθε εντολή και διαστροφική επιταγή του αφεντικού.

Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία, θερίεψαν τον κύκλο εργασιών τους αφότου η »ισχυρή Ελλάδα» της περιόδου του »εκσυγχρονισμού» του Σημίτη, έκοψε το Δημόσιο σε κομματάκια και έδωσε άφθονο, μιζαδόρικο χρήμα σε αυτές τις εταιρίες που ανέλαβαν τον καθαρισμό των δημόσιων υπηρεσιών με το γνωστό πρόσχημα του υπέρογκου κόστους που προκαλούσαν οι καθαρίστριες-δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο που το κόστος, όπως είναι φυσικό, τριπλασιάστηκε (τόσοι ημέτεροι δεν έπρεπε να κονομήσουν άλλωστε από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών;), και το χειρότερο, εκατοντάδες γυναίκες από καθαρίστριες μετετράπησαν σε δούλες, σε αόρατους ανθρώπους που κανένας δεν τις ακούει όταν παραπονιούνται για τις συνθήκες εργασίας τους.

Τα λέω σε σένα, που τίς κοιτάς σαν να είναι ναυάγια της ζωής όταν καθαρίζουν το μετρό κοντά στο σπίτι σου ή στο νοσοκομείο που επισκέπτεσαι. Τα λέω σέ σένα όταν λες πως το Δημόσιο είναι διεφθαρμένο και πρέπει όλα να ιδιωτικοποιηθούν «για να σφίξουν οι κώλοι», να »πάει μπροστά η χώρα».

Αυτή την εκπόρνευση πολέμησε η Κωνσταντίνα. Επειδή στον αγώνα των γυναικών αυτών μείνανε μόνες, για αυτήν πλήρωσε. Επειδή έδωσε μάχη ανυποχώρητη για την αξιοπρέπεια τη δική της και των συναδελφων του κλάδου της (που το πιο πιθανό είναι να την χλευάζαν εδώ που τα λέμε), παρόλες τις απειλές που καιρό πριν την επίθεση δεχόταν- για αυτό την έχουμε σημείο αναφοράς και παράδειγμα υποδειγματικό σε σχέση με το τι πάει να πει συντροφικότητα και ότι πολεμάς το άδικο με τα έργα και όχι με συνθήματα και κενοφανείς κραυγές!

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ήταν συνδικαλίστρια, εργαζόμενη, γυναίκα και μετανάστρια! Έχω την εντύπωση πως πλήρωσε και για τις τέσσερις ιδιότητες της. Δεν πούλησε τις συναδέλφισσες της, δεν παζάρεψε για τον εαυτό της μόνο κάτι καλύτερο, δεν δείλιασε παρότι ήταν μόνη (εννοώντας εδώ ότι το συνδικαλιστικό κίνημα ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ από τότε μέχρι σήμερα έχουν γυρισμένη την πλάτη σε αυτά τα εργασιακά Γκουαντανάμο), δεν θεώρησε ότι το γάλα του παιδιού της ήταν πιο πολύτιμο από το γάλα των άλλων παιδιών!

Τέτοιες αγωνίστριες ενσαρκώνουν το πρότυπο που πρέπει να είναι ο οδηγός της νέας εποχής, το πρότυπο του ανθρώπου όπου το ατομικό συμπλέει με το συλλογικό, όπου το εγώ γίνεται και εμείς, όπου ο ατομικός εργάτης έχει την γνώση ότι είναι καθ’ ολοκληρίαν κοινωνικός εργάτης!

Δεν πάλεψε η Κωνσταντίνα, δεν παλεύουν οι δεκάδες σαν κι αυτήν, για την ιδεατή γυναίκα των περιοδικών, για την σούπερ γυναίκα των λαμπρών αφισών στα μεγάλα κτίρια, δεν πάλεψε για την χαζοχαρούμενη απόλυτα διεφθαρμένη γυναίκα του νεοφιλελευθερισμού, την γυναίκα που όλα τα βλέπει εργαλεία για την δική της με κάθε κόστος προσωπικής αξιοπρέπειας ανέλιξη.

Αντίθετα, πάλεψε για την γυναίκα που είναι μαχήτρια, που μεγαλώνει τα παιδιά της μόνη και τα καταφέρνει χωρίς προσωπικές εκπτώσεις, για την  γυναίκα που είναι επαναστάτρια και τρυφερή, καθημερινή νικήτρια στον στίβο της ζωής που μοιάζει με  αρένα για θηρία, για εκείνες που είναι νικήτριες σαν μάνες, συντρόφισσες, αδελφές.

Για όλες εκείνες που νικάνε και στα δύο ταμπλώ, και στον αγώνα της ταξικής πάλης μα και στον αγώνα μέσα σε έναν κόσμο που λειτουργεί υπό την εξουσία των ανδρικών προτύπων, η Κωσταντίνα θα είναι εκεί με το παράδειγμα της να δίνει θάρρος!

Στον αγώνα που δίνουν τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης, ενάντια στην δουλοπρέπεια και στον τρόμο  δεν είναι μόνα:

Έχουνε μαζί την Κωνσταντίνα Κούνεβα!

Α.Μ

22.12.2012.

Απάντηση