Η επικεφαλής των Πρασίνων, Ιωάννα Κοντούλη, στο mao.gr

«Όχι σε όλους τους εκβιασμούς». Κατά των εκβιασμών είτε από τους δανειστές είτε από τους οφειλέτες, τάσσονται οι Οικολόγοι Πράσινοι, και γι’ αυτό το λόγο απορρίπτουν το αίτημα για στάση πληρωμών. Στη συνέντευξη που παραχώρησε η επικεφαλής του συνδυασμού στο mao.gr εξηγεί την πρόταση των Οικολόγων για την επόμενη μέρα:

Μιλάτε για ένα άλλο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης. Αν όμως αυτό το μοντέλο έχει ως στοιχεία του τα βιολογικά προϊόντα, τα υβριδικά αυτοκίνητα και τα «πράσινα» σπίτια, τότε μήπως η οικολογία είναι υπόθεση συγκεκριμένων ανώτερων οικονομικών κατηγοριών;

Κατ’ αρχάς δεν λέμε για υβριδικά αυτοκίνητα και πράσινα σπίτια. Δεν είναι αυτό το μοντέλο που προτάσσουν οι Οικολόγοι Πράσινοι. Αυτό είναι ένα κακέκτυπο που το προέβαλλε το ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας ότι αυτό είναι η πράσινη οικονομία. Για μας δεν είναι αυτό. Στα βιολογικά προϊόντα προφανώς και πρέπει να εστιάσουμε. Δεν είναι θέμα φτωχού και πλούσιου. Εδώ μιλάμε για την υγεία των ανθρώπων. Ο καταναλωτής πρέπει να ξέρει τι φτάνει στο τραπέζι του. Δεν μπορείς να έχεις εντατική γεωργία, να έχουμε πνιγεί στα χημικά, να καταστρέφεται το έδαφος, ο υδροφόρος ορίζοντας… Αυτό είναι θέμα καταστροφής του πόρου που λέγεται έδαφος, της θάλασσας της υγείας μας. Αυτό έχει μεγάλο οικονομικό κόστος.

Τα υβριδικά ΙΧ και τα «πράσινα σπίτια» είναι ένα κακέκτυπο οικολογίας που οφείλεται στο ΠΑΣΟΚ

Είστε δηλαδή κατά της οικονομικής ανάπτυξης;

Το ΑΕΠ δεν πρέπει να μεγαλώνει με αρνητικό ως προς το περιβάλλον τρόπο. Για παράδειγμα, οι πυρκαγιές μεγαλώνουν το ΑΕΠ, γιατί μετά τρέχουμε για ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών! Εμείς θέλουμε οι δραστηριότητες των ανθρώπων να επιδρούν θετικά στο ΑΕΠ και να συμβάλουν σε αυτό που λέμε βιώσιμη ευημερία για τους πολλούς. Δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στην ασφαλή τροφή μόνο εκείνος που έχει το ανάλογο βαλάντιο. Αυτό είναι λάθος. Γι’ αυτό κιόλας λέμε ότι οι λαϊκές αγορές των βιολογικών προϊόντων, που έρχεται απευθείας ο παραγωγός με τον καταναλωτή, είναι θεσμός που πρέπει να επεκταθεί.

θέλουμε να σπάσουμε τα καρτέλ στα αγροτικά προϊόντα

Υποστηρίζετε την κρατική παρέμβαση στις τιμές των αγροτικών προϊόντων;

Βεβαίως. Η κρατική παρέμβαση είναι ανύπαρκτη, εμείς θέλουμε να σπάσουμε αυτό που λέγεται καρτέλ. Σήμερα η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών μειώνεται δραματικά, ενώ οι τιμές των προϊόντων δεν πέφτουν. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και μη επώνυμα προϊόντα στα οποία κατέφευγε ο καταναλωτής, αισθανόμενος ότι η αγοραστική του δύναμη μειώνεται, άρχισαν κι αυτά να ακριβαίνουν επειδή είχαν μεγάλη ζήτηση. Αυτή είναι η λογική της αρπαχτής. Σε αυτό τον τόπο πρέπει να σταματήσουμε να θωρούμε ότι με αυτή τη λογική του εφήμερου προάγεται η ευημερία. Αυτό το μοντέλο καταναλώνει ανθρώπους και φυσικούς πόρους υπονομεύοντας τις αυριανές μας μέρες. Αν νομίζει ότι κάποιος θα βρει μια έξυπνη ιδέα για να τη «βγάλει καθαρή» μέσα από την κρίση, αυτή είναι η λάθος συνταγή. Για μας δεν υπάρχει ατομική προσωπική σωτηρία. Μόνο ατομικός, προσωπικός θάνατος υπάρχει!

Η πολιτική πρέπει να σταματήσει να παίζεται με εκβιαστικούς όρους

Αν πάμε στην οικονομία, μου κάνει εντύπωση που ζητάτε το λογιστικό έλεγχο του χρέους, αλλά δεν συντάσσεστε με το αίτημα της στάσης πληρωμών. Πώς συμβαδίζουν αυτά τα δύο;

Θεωρώ ότι η πολιτική πρέπει να σταματήσει να παίζεται με εκβιαστικούς όρους, είτε από τη μια είτε από την άλλη κατεύθυνση. Χρειάζεται καθαρή ματιά, ψύχραιμη και με σχέδιο. Το «Όχι» στο Μνημόνιο είναι μεγάλο και περίτρανο, μπορεί να το λένε πολύ, δεν το εννοούν όλοι όμως με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν δηλαδή δυνάμεις, όπως ο Π. Καμμένος, που θέλει να εφαρμόσει τα ίδια και χειρότερα μέτρα του Μνημονίου, απλώς χωρίς να λέει ότι είναι Μνημόνιο. Άρα εκτός από το «Όχι» στο Μνημόνιο, χρειάζεται ένα σχέδιο συγκεκριμένο για το πώς θα αποδεσμευτούμε από αυτό, πώς θα αρχίσουμε να το ξηλώνουμε και πώς θα διεκδικήσουμε την αναδιαπραγμάτευση. Είναι γεγονός ότι με δανεικά δεν μπορείς να ζεις ες αεί. Η επίπλαστη ευημερία και όλη αυτή η φούσκα που ζήσαμε αυτά τα χρόνια, εμείς δεν θέλουμε να συντηρηθεί. Δεν είμαστε ένα κόμμα που θεωρεί πως όλα όσα συνέβαιναν πριν το Μνημόνιο ήταν σωστά. Το αντίθετο, προειδοποιούσαμε ότι δεν πάμε καλά, ότι αυτή η οικονομία που δεν παράγει τίποτα, ότι έχει μπει σε έναν άκρατο καταναλωτισμό, που το όραμα είναι μία οικονομική μεγέθυνση δίχως όρια, που κατασπαταλά ανθρώπινους και φυσικούς πόρους.