Κοντομηνάς on air: their master’s voice

Τα όρια της δημοσιογραφικής ελευθερίας αποκαλύφθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο σήμερα σε μια τηλεοπτική εκπομπή, όταν ο πρόεδρος του Alpha, παρενέβη on air για να τραβήξει το αυτί ενός παρουσιαστή, του Δημήτρη Παπανώτα, και να απαιτήσει απ’ αυτόν να ζητήσει συγγνώμη επειδή έθιξε ή μάλλον δεν εξύμνησε τον επιχειρηματικό κόσμο. Και κυρίως για να υπενθυμίσει στους υπαλλήλους του ποιος είναι το αφεντικό.

Αφορμή για να ακουστεί η οργισμένη φωνή του προέδρου ήταν το σχόλιο του Δ. Παπανώτα σχετικά με τη φιλανθρωπική δραστηριότητα ενός επιχειρηματία στους Φούρνους της Ικαρίας ο οποίος έχει αναλάβει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των παιδιών του νησιού: «Αυτό μας κάνει περήφανους τώρα ως χώρα; Όπου η υγεία των παιδιών ενός ελληνικού νησιού εξαρτάται από την ελεημοσύνη ενός επιχειρηματία;… Με τόσα λεφτά που φαγώθηκαν θα έπρεπε να είναι όλα τέλεια σαν χώρα!»

Ο Δ. Κοντομηνάς φάνηκε να αποδέχεται ότι πράγματι οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας έχουν τα χάλια τους, όμως ταυτόχρονα καταδίκασε την… αχαριστία του παρουσιαστή που δεν ανέδειξε το μεγαλείο ψυχής όχι μόνο του συγκεκριμένου φιλάνθρωπου επιχειρηματία, αλλά όλων των Ελλήνων επιχειρηματιών που «πληρώνουν 70% έως 80% και 90% φόρο».

Κάτι πήγε να μπαλώσει, κάτι πήγε να συμβιβάσει η παρουσιάστρια, αλλά ο πρόεδρος τη διέκοψε. Αν και η τύχη του αεροδρομίου του Ελληνικού δεν ήταν στα θέματα της συζήτησης, ο Δ. Κοντομηνάς μίλησε για την κατάντια της περιοχής που «έχει γεμίσει μετανάστες, απατεώνες και πορνεία» και γι’ αυτούς που εμποδίζουν το μεγάλο αυτό έργο, αυτή την επένδυση δισεκατομμυρίων, που θα δώσει δουλειά σε 10.000 Έλληνες εργάτες και θα μετατρέψει την περιοχή σε «Μόντε Κάρλο» ή «Κυανή Ακτή» της Ελλάδας (διαλέγετε και παίρνετε).

Δεν έχει νόημα να πούμε ποιος από τους τρεις παρουσιαστές που βρίσκονταν στο πάνελ βάρεσε προσοχή, ποιος έκλασε μαλλί, ποιος κατέβασε το κεφάλι και ποιος προσπάθησε να διασώσει την αξιοπρέπειά του. Η παρέμβαση του ιδιοκτήτη του καναλιού ήταν ταπεινωτική όχι μόνο για εκείνους που τη λούστηκαν αλλά για την ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης (αν υποτεθεί ότι ακόμα ισχύουν αυτά τα πράγματα).  Kαι μας θύμισε τη σοφία της ελληνικής παροιμίας «τ’ άσπρα μιλούν, τ’ άσπρα λαλούν, τ’ άσπρα είν’ που κουβεντιάζουν» (όπου άσπρο ένα παλιό τουρκικό νόμισμα, μια υποδιαίερεση του γροσιού).

Απάντηση