Σάκος του μποξ η κυβέρνηση Τσίπρα για ΕΕ και ΔΝΤ

Η κυβέρνηση έφαγε γκόλ στις καθυστερήσεις ύψους 3 δις… 

Η Αθήνα από σήμερα, Δευτέρα, γίνεται και πάλι το επίκεντρο των εξελίξεων, καθώς οι οικονομικοί «δολοφόνοι» της ΕΕ και του ΔΝΤ επιστρέφουν στον τόπο του εγκήματος.   Όλες οι πλευρές επιστρέφουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με κύριο νέο δεδομένο τον συμβιβασμό μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ.

Οι πολύπλευρες διαβουλεύσεις στην Ουάσιγκτον που στόχο είχε να βρεθεί η «χρυσή τομή» μεταξύ όλων των πλευρών, φαίνεται πως κατέληξε σε μια… συμβιβαστική λύση (μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ) ενός πρόσθετου πακέτου μέτρου ύψους έως και 3 δισ. ευρώ, για το οποίο η Αθήνα θα δεσμευτεί ότι θα το ενεργοποιήσει στην περίπτωση που δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι που έχει συμφωνήσει με τους Ευρωπαίους.  (Κάτι που θεωρείται απολύτως βέβαιο).

Τα νέα μέτρα ύψους 3-4 δισ. ευρώ που έχουν συμφωνήσει οι δανειστές φαίνεται να αποδέχθηκαν και ο υπουργός Οικονομικών, Ε. Τσακαλώτος και ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, το Σαββατοκύριακο στην Ουάσιγκτον στις διαβουλεύσεις που πραγματοποιήθηκαν στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ.

Εφόσον ΕΕ και ΔΝΤ συμφώνησαν στη λήψη νέων μέτρων ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του συζήτησαν τον επικοινωνιακό σχεδιασμό που πρέπει να γίνει για την διαχείριση  των νέων αρνητικών δεδομνων ενόψει και την επανάληψης των διαβουλεύσεων με τους εκπροσώπους των θεσμών.

Είναι χαρακτηριστικό πως  ο Ευρωπαίος Επίτροπος, Πιέρ Μοσκοβισί, σύφωνα με δημοσιεύματα προειδοποίησε, τους εκπροσώπους των θεσμών και τους υπουργούς Οικονομικών, την περασμένη Παρασκευή, ότι «αν η ελληνική κυβέρνηση πάρει αυτά τα μέτρα, θα πέσει».

Οι συντάξεις των Ελλήνων και η προστασία της πρώτης κατοικίας συνθλίβονται στη σύγκρουση ανάμεσα στις Συμπληγάδες της ΕΕ και του ΔΝΤ. Το Ταμείο, για τους δικούς του λόγους, δεν κρύβει το αυτονόητο, δηλαδή ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα και όλο το πρόγραμμα είναι μια φάρσα που βασίζεται σε «μη ρεαλιστικές υποθέσεις».

Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ εμφανίζεται οργισμένος με τη στάση της Κριστίν Λαγκάρντ, που επιμένει στην εκτίμηση ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα συρρικνωθεί στο 2,7% και όχι στο υπεραισιόδοξο ποσοστό που θα ανακοινώσει η Eurostat για το 2015, δηλαδή στο 0,3%. Η μεγάλη διαφορά που οδηγεί σε διαφορετικές προοπτικές για την ελληνική οικονομία οφείλεται στο ότι τα ποσοστά της Eurostat μαγειρεύονται με πολιτικά κριτήρια. Έτσι, ως γνωστόν άλλωστε, μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ. Η ΕΕ είναι όργανο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των κυβερνήσεών της. Παραμένει πρωτίστως πολιτικό και εν συνεχεία οικονομικό όργανο. Σε αντίθεση με το ΔΝΤ που έχει ρόλο να απορροφά τους κραδασμούς του παγκόσμιου καπιταλισμού και παρά τις πολιτικές εξαρτήσεις προτάσσει χρηματοπιστωτικά κριτήρια.

Ο συμβιβασμός μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ έγινε στη χειρότερη δυνατή βάση για την Ελλάδα. Το ΔΝΤ επιμένει μεν ότι το χρέος δεν θα είναι βιώσιμο χωρίς ένα μεγάλο κούρεμα αλλά από την άλλη, όπως σημειώνει ο Τόμσεν στην έκθεση του: «Ελάφρυνση σημαίνει ότι το χρέος της Ελλάδας θα κληθούν να πληρώσουν κάποιες χώρες που είναι πιο φτωχές από την Ελλάδα και πληρώνουν λιγότερο γενναιόδωρες συντάξεις στους δικούς τους λαούς»!

Το ΔΝΤ επιμένει ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επιτευχθεί τα επόμενα χρόνια ο στόχος δημοσιονομικού πλεονάσματος ύψους 3,5% του ΑΕΠ.  Το Ταμείο δεν μπορεί να δει «πώς μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα χωρίς σημαντική εξοικονόμηση στις συντάξεις»!

Εφόσον το κούρεμα του χρέους έχει αποκλειστεί κατηγορηματικά από Σόιμπλε και ΕΕ, η βάση της συμφωνίας θα στηρίζεται σε μια μείωση των δημοσιονομικών στόχων σε πιο ρεαλιστική βάση και ταυτόχρονα στη λήψη πρόσθετων μέτρων. Ένας συνδυασμός δηλαδή του κοινωνικού ολοκαυτώματος που θέλει το ΔΝΤ με την άκαμπτη απορριπτική στάση της ΕΕ στο ζήτημα της μείωσης του χρέους.

Πόσες φορές μπορεί να καταφύγει κανείς στην ταλαιπωρημένη ρήση του Μαρξ για την ιστορία που επαναλαβάνεται ως φάρσα;  Ακόμα και ο απαράδεκτος Κυριάκος Μητσοτάκης τη χρησιμοποίησε την Παρασκευή στη Βουλή για να ειρωνευτεί τον πρωθυπουργό.  Είναι δυστυχώς πραγματικότητα ότι οι συζητήσεις και η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης είναι σαν σκιά, σαν παρωδία, της  «σκληρής και περήφανης διαπραγμάτευσης» που έληξε τόσο άδοξα πέρσι το καλοκαίρι.  Η μεγάλη διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση έχει απολέσει το πολιτικό κεφάλαιο που είχε.  Αν χαρίζεις σε μια μέρα ένα ηρωϊκό Όχι του 63% του ελληνικού λαού στους τοκογλύφους των Βρυξελλών, δεν μένει πια τίποτα άλλο να διαπραγματευτείς.  Μετά το «ποπ δεν έχει στοπ», όπως λέει και η διαφήμιση για τα πατατάκια.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχτεί σχεδόν το σύνολο των εφιαλτικών απαιτήσεων της Ε.Ε όσον αφορά την περικοπή των επικουρικών συντάξεων, την αύξηση του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης στο 23%, τους περιορισμούς στην προστασία της πρώτης κατοικίας και κάνει διπλωματικό αγώνα για να μην περάσουν σε αυτή τη φάση τα πρόσθετα μέτρα.  Όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, «η συμφωνία έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και καιρό» και πως «οι διαφωνίες ανάμεσα στους θεσμούς προκαλούν τις καθυστερήσεις». Η ελληνική κυβέρνηση έκανε ό,τι της ζητήσανε λοιπόν και ζητάει από την ΕΕ να ολοκληρώσει την αξιολόγηση με ελαστικά και πολιτικά κριτήρια στο πλαίσιο της συμφωνίας του περασμένου καλοκαιριού.  Ωστόσο οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει και ο εξευτελισμός για τη δουλοπρεπή πια «κυβέρνηση της Αριστεράς» δεν έχει τέλος.  Όπως και τα βάσανα για τον ελληνικό λαό.

Δημήτρης Τζιαντζής

Μια εκδοχή του κειμένου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν