Τι λέει ο «Σπάρτακος» για τα κινητά τηλέφωνα
Όχι ο ίδιος ο Σπάρτακος, αλλά ο άνθρωπος που τον υποδύθηκε στη σπουδαία ομότιτλη ταινία το 1960. Ένας κινηματογραφικός θρύλος, ο Κερκ Ντάγκλας, γράφει στη Ηuffington Post για τα κινητά τηλέφωνα («Άραγε η τεχνολογία θα αντικαταστήσει τη σκέψη;»). Όταν κανείς κοντεύει να συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής κι έχει μια τόσο πλούσια ιστορία, νομίζουμε ότι του αξίζει ν’ ακουστεί, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με όσα λέει είτε τα βρίσκουμε πολύ απλοϊκά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση απλώς χαμογελάμε και μεταφράζουμε το σύντομο κείμενό του γιατί είναι κρίμα τέτοιους μύθους να τους θυμόμαστε μόνο όταν μαθαίνουμε το θάνατό τους.
«Όταν είσαι 96 χρονών και ο δρόμος μπροστά σου είναι σύντομος, είναι φυσικό να κοιτάζεις πίσω σου, το δρόμο όπου ταξίδευες για περίπου 100 χρόνια.
Το πρώτο πράγμα που σε παραξενεύει είναι η τεχνολογία. Ένα βράδυ έβγαλα τα εγγόνια μου για φαγητό. Κοίταξα ολόγυρά μου στο τραπέζι. Ο Τζέισον, ο μικρότερος, έπαιζε κάποιο γκέιμ στο κινητό του. Ο Ράιαν, που είναι 12 χρονών, είχε σκύψει κάτω από το τραπέζι και υπέθεσα ότι κοίταζε το κινητό του. Ο 16χρονος Τάιλερ και η 18χρονη αδελφή του, η Κέλσι, ήταν κι αυτοί σκυμμένοι πάνω από τα κινητά τους. Η Λίζα, η μητέρα τους, έψαχνε μανιωδώς στην τσάντα της για να βρει το κινητό της που χτυπούσε ενώ ο Πίτερ, ο πατέρας τους, είχε γείρει προς τα πίσω και γέλαγε με κάτι που άκουγε από το κινητό του. Κοίταξα τη γυναίκα μου στην απέναντι άκρη του τραπεζιού. Και οι δυο σηκώσαμε τους ώμους μας.
Έξω είναι ακόμα χειρότερα. Άνθρωποι περπατούν στο δρόμο κρατώντας κάποια αντικείμενα κολλημένα στα αυτιά τους και είτε ακούνε είτε μιλάνε. Και όταν μιλάνε, νομίζεις ότι είναι τρελοί που μονολογούν. Περνούν απέναντι στο δρόμο χωρίς να κοιτάνε, εξακολουθώντας να μιλάνε ενώ και οι οδηγοί στα αυτοκίνητά τους κάνουν το ίδιο. Άραγε είναι τόσο σημαντικά αυτά που λένε;
Εγώ δεν έχω κινητό. Δε μου χρειάζεται. Αλλά η γυναίκα μου εγκατέστησε κρυφά ένα κομπιούτερ στο δωμάτιό μου. Μου έδειξαν πώς να παίζω Spider Solitaire. Σύντομα έγινα μανιακός της πασιέντζας. Αλλά παίζω μόνο πασιέντζες, τίποτε άλλο. Δεν πατάω κανένα άλλο κουμπί γιατί είμαι σίγουρος ότι θα προκαλέσω κάποια έκρηξη.
Πώς θα είναι ο κόσμος μας μετά 100 χρόνια; Άραγε τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα μάθουν γραφή και ορθογραφία; Άραγε η τεχνολογία θα αντικαταστήσει τη σκέψη;
Τώρα μόλις συνειδητοποίησα ότι πιθανόν κι εσείς διαβάζετε αυτό το κειμενάκι στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού σας ενώ οδηγείτε ή διασχίζετε το δρόμο.
Τουλάχιστον προσέχετε πού πατάτε!»
ΚΟΥΙΖ: Τι κοινό έχει ο Κερκ Ντάγκλας με τον Δημήτρη Τσοβόλα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τον δεύτερο τον είπαν υποτιμητικά «γιο του αγωγιάτη», ενώ ο πρώτος τιτλοφόρησε την αυτοβιογραφία του «Ο γιος του παλιατζή» και μάλιστα όχι του ιδιοκτήτη παλαιοπωλείου, αλλά του πλανόδιου συλλέκτη μετάλλων, τεντζερέδων κ.λπ. Όπως ο ίδιος ο Κ. Ντάγκλας γράφει, η οικογένειά του ήταν «η φτωχότερη των φτωχών» και το επάγγελμα του πατέρα του ήταν το πιο ταπεινό απ’ όλα.