Δύο «Κ» (Καρτερός, Κουτσούμπας) ασύμπτωτα
Μερικές φορές το ύφος (και το ήθος που αντανακλά) είναι πιο αποκαλυπτικό από τις ιδέες και τα επιχειρήματα. Την Πέμπτη δημοσιεύτηκε στην Αυγή μια επιφυλλίδα του Θανάση Καρτερού με τίτλο «Άκρα του Κουτσούμπα σιωπή…» Την άλλη μέρα ο Ριζοσπάστης απάντησε με ένα ανυπόγραφο άρθρο σε μια μόνιμη στήλη του, διαλέγοντας τον τίτλο «Η αμνησία και η δήλωση μετανοίας». Αφήνουμε τον αναγνώστη να προχωρήσει μόνος του σε συγκρίσεις, σχόλια, συμπεράσματα…
Τo άρθρο της «Αυγής» (25.4.2013)
«Στο Πάρκο Ελευθερίας, στον χώρο του ΕΑΤ-ΕΣΑ, ανήμερα της επετείου του πραξικοπήματος, έκρινε σκόπιμο να κάνει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Και μνημόνευσε στην ομιλία του όχι μόνο τους κομμουνιστές, αλλά και τους «άλλους αγωνιστές» κατά της δικτατορίας -καλοσύνη του. Όπως μνημόνευσε και τις φυλακές, τα ξερονήσια, τον κύριο Κώυνερ του Μπρεχτ, τις αυταπάτες που γέννησε η κοινοβουλευτική δημοκρατία πριν τη δικτατορία, την ανάγκη για ΚΚΕ παντός καιρού.
Δεν ξέχασε φυσικά τους οπορτουνιστές παντός καιρού -τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε την τιμητική του στην τιμητική αυτή ομιλία, αλλά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον Αλαβάνο και τις λοιπές οπορτουνιστικές δυνάμεις. Δεν ξέχασε εν γένει τίποτε, εκτός από ένα: Την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ, την τακτική του, για την αντιμετώπιση της δικτατορίας. Επ’ αυτού άκρα του Κουτσούμπα σιωπή. Προτίμησε να κρυφτεί πίσω από λέξεις, που όσο πιο φουσκωμένες είναι τόσο πιο πολύ κοπανιστό αέρα κρύβουν: Το ΚΚΕ «σάλπισε το μήνυμα της Αντίστασης, Ανυπακοής, Αντεπίθεσης».
Ωραίο! Πολιτικώς παντός καιρού. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας όμως παρέλειψε το αποφασιστικό στοιχείο της τακτικής του ΚΚΕ στη χούντα: Την ενότητα! Αυτό τον σκοπό έπαιζαν τότε όχι μόνο οι σάλπιγγες, αλλά και τα κρουστά, και τα έγχορδα και όλα τα πνευστά: Ενότητα κι αγώνας, ενότητα κι αντίσταση, συνεργασία με όλες τις αντιδικτατορικές δυνάμεις -ακόμα και με τον τότε εξόριστο βασιλιά. Είναι να απορεί πώς δεν άκουσε αυτή τη μουσική ο νέος ηγέτης του ΚΚΕ, που ήταν μάλιστα σε επαφή κατά το βιογραφικό του με το αντιδικτατορικό κίνημα.
Κι αν δεν άκουσε, μπορούσε πριν μιλήσει για τον ρόλο του ΚΚΕ στη δικτατορία να ρίξει μια ματιά στα ντοκουμέντα του κόμματος. Θα έβρισκε εκεί τις λέξεις ενότητα, συνεργασία, μέτωπο, συμμαχίες, σε κάθε αράδα -και μάλιστα όχι μόνο στη δικτατορία, αλλά και μετά. Θα μάθαινε για παράδειγμα, ότι στις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές κατέβηκε η Ενωμένη Αριστερά -δεν θεωρήθηκε τότε, σε συνθήκες δύσκολες και επικίνδυνες, προδοσία η συνεργασία με τους «οπορτουνιστές»».
…και η απάντηση του «Ρ» (26.4.2013)
«Ο κ. Θ. Καρτερός δεν εννοεί να κάτσει στ’ αυγά του και ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Με άρθρο του στην «Αυγή» ωρύεται, γιατί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην ομιλία του στη συγκέντρωση για τη στρατιωτική δικτατορία στις 22 Απρίλη, αναφέρθηκε στην αντιδικτατορική πάλη του λαού και ταυτόχρονα στα διδάγματα για τη σημερινή εποχή, κάνοντας κριτική στην πολιτική που ακολουθούν τα αστικά κόμματα, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, στο άρθρο του ενοχλείται ιδιαιτέρως για την κριτική που κάνει το ΚΚΕ στην αστική διαχείριση που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί ο ίδιος να ξεχνάει ή να θεωρεί τιμή του την αποκήρυξη του παρελθόντος του και να κάνει συνεχώς δηλώσεις μετανοίας, δεν μπορεί όμως να απαιτεί να γίνουμε όλοι το ίδιο.
Βεβαίως, το ΚΚΕ πάλευε ενάντια στη δικτατορία και καλούσε σε πανστρατιά για την ανατροπή της, δίνοντας οι κομμουνιστές το παράδειγμα. Ξεχνάει, όμως, ο Θ. Καρτερός, ότι δεν πάλευαν το ίδιο όλοι και κυρίως δεν είχαν όλοι τον ίδιο σκοπό. Εκείνο, όμως, που κυρίως δε θέλει να θυμάται είναι ότι και τότε δεν ήταν μικρότερης σημασίας οι αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις για καίριας και στρατηγικής σημασίας ζητήματα. Για παράδειγμα, δε θέλει να θυμάται τη στάση του λεγόμενου ΚΚΕ εσωτερικού, προγόνου του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, όταν έβλεπε με θετικό μάτι τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση της χούντας με τον Μαρκεζίνη, όπως επίσης δε θέλει να θυμάται την περιβόητη ΕΑΔΕ του ΚΚΕ εσωτερικού. Δείχνει να ξεχνάει γιατί το ίδιο ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η εφημερίδα του η «Αυγή» και ο ίδιος υποστηρίζουν και για σήμερα. Οταν έχει τεθεί μπροστά μας το πρόβλημα της απαλλαγής του τόπου από τη δικτατορία των μονοπωλίων και την Ευρωπαϊκή Ενωση που είναι η ομπρέλα τους, ο κ. Καρτερός και ο ΣΥΡΙΖΑ μάς καλούν σε ενότητα για να κυβερνήσουμε με τους υγιείς επιχειρηματίες, να επεξεργαστούμε μια νέα στρατηγική για την ΕΕ και να εξανθρωπίσουμε το σύστημα. Για μια φιλελευθεροποίηση του συστήματος μέσω ενός νέου Μαρκεζίνη ή για μια νέα Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα.
Ο ίδιος μπορεί να γλείφει εκεί που έφτυνε. Ε! Δεν πάει πολύ να θέλει να του μοιάσουν όλοι; Αλλά είπαμε, η κολοβή αλεπού θέλει όλες τις αλεπούδες κολοβές».
Edit: O Θ.Κ απάντησε στο κείμενο για την γκλίτσα του τσοπάνη με μόνη διαφορά το όνομα του παραλήπτη με στόχο να δείξει πόσο προσβλητική είναι η πολεμική του «Ρ»
Καρτερός Θανάσης |27.04.2013
Ο κ. Δ. Κουτσούμπας δεν εννοεί να κάτσει στ’ αυγά του και ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Ωρύεται διά των εκπροσώπων του στον χθεσινό «Ριζοσπάστη» γιατί του θυμίσαμε αυτό που ξέχασε στην ομιλία του στο Πάρκο Ελευθερίας: Την ενωτική πολιτική του ΚΚΕ, τόσο κατά τη διάρκεια της χούντας όσο και μετά από αυτή. Τις ενωτικές προτάσεις προς συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Και τη συνεργασία ακόμη και με δυνάμεις που είχαν διωχθεί ή αποχωρήσει από το κόμμα.
Μπορεί ο ίδιος να ξεχνάει ή να θεωρεί τιμή του την αποκήρυξη του παρελθόντος του και να κάνει συνεχώς δηλώσεις μετανοίας, δεν μπορεί όμως να απαιτεί να γίνουμε όλοι το ίδιο. Να αποκηρύξουμε δηλαδή τις συνεχείς, συστηματικές, επίμονες ενωτικές προσπάθειες του ΚΚΕ. Την πρόταση για συνεργασία ακόμη και με τον τότε εξόριστο βασιλιά. Το μεταδικτατορικό εγχείρημα της Ενωμένης Αριστεράς. Το εγχείρημα του Συνασπισμού. Και εν γένει την ενότητα, ως κύριο στοιχείο της πολιτικής του.
Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν καλούσε απλώς σε πανστρατιά για την ανατροπή της δικτατορίας, αλλά έδιναν οι κομμουνιστές το παράδειγμα, επιδιώκοντας συμμαχίες με όλες τις δυνάμεις που αντιστέκονταν στη χούντα -όσες διαφορές κι αν είχαν μ’ αυτές. Ξεχνάει δηλαδή ο Δ. Κουτσούμπας ότι αν και δεν πάλευαν το ίδιο όλοι, και κυρίως δεν είχαν όλοι τον ίδιο σκοπό, πάγια πολιτική του ΚΚΕ ήταν να συνενώνει δυνάμεις, έστω και σε έναν τακτικό στόχο. Εκείνο, όμως, που κυρίως δεν θέλει να θυμάται, είναι ότι αν και τότε δεν ήταν μικρότερης σημασίας οι αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις για καίριας και στρατηγικής σημασίας ζητήματα, το ΚΚΕ δεν έκανε πίσω από την ενωτική πολιτική του.
Σήμερα, όταν έχει τεθεί μπροστά μας το πρόβλημα της απαλλαγής από τη δικτατορία των Μνημονίων και της τρόικας, ο κ. Κουτσούμπας αποκηρύσσει την ιστορία του ΚΚΕ και επιλέγει τη διάσπαση, διευκολύνοντας έτσι το σύστημα να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των καπιταλιστών και των μονοπωλίων. Μπορεί έτσι ο ίδιος να γλείφει εκεί που έφτυνε. Ε! Δεν πάει πολύ να θέλει να του μοιάσουν όλοι; Αλλά είπαμε, η κολοβή αλεπού θέλει όλες τις αλεπούδες κολοβές.
* Το υβρεολόγιο είναι λέξη προς λέξη αντιγραφή από τον «Ριζοσπάστη». Το μόνο που διαφέρει είναι το όνομα του παραλήπτη του…