Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία… Ασφαλίτες να δεις πόσοι υπάρχουν.
(φωτό ΑΠΕ)
Σε κλίμα αστυνομοκρατίας και ασφαλιτοκρατίας έγιναν οι πορείες μνήμης για την 4η επέτειο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβρη του ’08.
Το κλίμα το είχε ήδη δυναμιτίσει η χτεσινή εμφυλιοπολεμική ανακοίνωση της Ν.Δ. πού κατηγορούσε ξεκάθαρα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως κουκουλοφόρους, έτοιμους να κάψουν την Αθήνα.
Στον αντίποδα των χονδροειδών δηλώσεων της Ν.Δ., η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ένα αξιοπρεπές παρόν στην απογευματινή πορεία – κυκλωμένη από δεκάδες διμοιρίες, μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη ΔΕΑ, ΟΚΔΕ, Αντιεξουσιαστική Κίνηση, Αγωνιστικές Κινήσεις (νεολαία ΚΚΕ ΜΛ), Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και ΕΕΚ.
Δια της απουσίας της έλαμψε, όπως ήταν αναμενόμενο, η ΚΝΕ. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να δώσει το παρόν στην επέτειο μιας εξέγερσης την οποία η ίδια η Παπαρήγα είχε σπεύσει να καταδικάσει ως «γελιοποίηση και εκχυδαϊσμό» (θυμάστε τις δηλώσεις περί «της πραγματικής λαϊκής εξέγερσης που δεν θα σπάσει ούτε τζάμι») και για την οποία η συμβολή του Ριζοσπάστη ήταν ένα κακόγουστο (τουλάχιστον) χρονογράφημα, γραμμένο από τη σκοπιά του δολοφόνου Κορκονέα.
Απών ήταν όμως, τουλάχιστον από πλευράς μαζικής στήριξης των διαδηλώσεων, και το μεγαλύτερο κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου (πλην ΑΚ), που είτε προτίμησε να φυλάξει τις Θερμοπύλες των Εξαρχείων, παρά να αναλωθεί σε άμαζες πορείες με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε αναδιπλώθηκε μετά τα κυκλωτικά ντου των ΔΙΑΣ κυριολεκτικά μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου των Προπυλαίων.
Εχοντας ειπωθεί αυτά, και με δεδομένο το κλίμα τρομοκράτησης, τις προσαγωγές και τις πολύωρες κρατήσεις ανηλίκων ήδη από το μεσημέρι, η απογευματινή πορεία της 6ης Δεκέμβρη δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία. Περί τους 3.000 προχώρησαν περικυκλωμένοι από ΜΑΤ από την Κοραή ως τη Μεγάλη Βρετανία, για να αποχωρήσουν στρίβοντας, αφού τους πήγαν «καροτσάκι» προς Ομόνοια και Εξάρχεια όπου ακολούθησαν οδομαχίες, πετροπόλεμος, και έκανε την εμφάνισή της ως και η υδροφόρα αύρα Αίαντας.
Οι κάμερες των ΜΜΕ, στημένες όλες για τα πολυπόθητα πλάνα, ενώ οι κρυμμένες ρουφιανοκάμερες του Ζούγκλα μετέδιδαν «ζωντανά πλάνα» από τα Προπύλαια. Ισως αυτή η επιφανειακή λογική των ΜΜΕ αξίζει να σαμποταριστεί, αλλά αυτό δεν γίνεται απαραίτητα με τα αποσπασματικά θραυσματα πληροφορίας του twitter – όσο πολύτιμο και αν είναι το μέσο αυτό στην αμεσοτητα.
Τέλος, από την πορεία μας έμεινε ένα σύνθημα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, που σε μια άλλη παραλλαγή του έχουμε συνηθίσει να το ακούμε από το ΠΑΜΕ: «Ταξικά τα μέτρα, ταξική κι η πάλη, εμπρός για ανυπακοή και κοινωνία άλλη» (το ΠΑΜΕ αν δεν κάνουμε λάθος προτιμάει την εκδοχή «Πάμε για ανατροπή και κοινωνία άλλη»). Όπως και να’χει, αν ο Δεκέμβρης του ’08 ήταν το ξέσπασμα της νεολαίας στο κατώφλι της κρίσης, μιας γενιάς που σήμερα έχει πέσει πολύ πιο κάτω από το περιβόητο σκαλοπάτι των 700 ευρώ, ο εργατικός Δεκέμβρης μιας γενικευμένης ταξικής αναμέτρησης, ακόμα δεν έχει πάρει τη ρεβάνς. Και σίγουρα δεν θα τα καταφέρει αν ελπίζει μόνο σε κυβερνητικές λύσεις ή επιλεκτικές συγκρούσεις του «χώρου». Ο ασφαλίτης μπορεί να σε περιμένει σε κάθε γωνία, η ταξική πάλη όμως πρέπει να βρίσκει τρόπους να ξεγλιστρά, παρακάμπτοντας τους κεντρικούς σχεδιασμούς της ΓΑΔΑ.
Άφρο4mao