Φίλος ο Φίλης, φιλτάτη η υποταγή
της Μαριάννας Τζιαντζή*
Τρία περιστατικά αποδοκιμασίας κυβερνητικών στελεχών σημειώθηκαν την Παρασκευή, ημέρα του ανασχηματισμού. Στην Κοζάνη, στο Ηράκλειο και στα Χανιά, με αποδέκτες τους υπουργούς Φίλη, Ξανθό και Σκουρλέτη αντίστοιχα. Το ίδιο βράδυ ο πρώτος έπαψε να είναι υπουργός, ενώ οι άλλοι οι δύο παραμένουν, αν και σε άλλο πόστο ο δεύτερος.
Τον Φίλη δεν τον εκπαραθύρωσαν οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικων, των μαθητών, των γονέων, των φοιτητών. Δυο φαρμακερά λογάκια του αρχιεπισκόπου σε μια τηλεοπτική εκπομπή κατά του τέως υπουργού ήταν η προειδοποίηση προς την κυβέρνηση. Μια προειδοποίηση που την ενίσχυσε η δήλωση του κ. Καμμένου ότι αν του το ζητήσει ο αρχιεπίσκοπος, θα ρίξει την κυβέρνηση. Εκβιασμός ωμός, ούτε καν βελούδινος.
Και να αναλογιστεί κανείς ότι το θέμα της διδασκαλίας των Θρησκετικών δεν συγκαταλέγεται στις μνημονιακές δεσμεύσεις. Μια δειλή προοδευτική μεταρρύθμιση επιχείρησε ο Νίκος Φίλης (ή μάλλον έδωσε την υπόσχεση μιας τέτοιας μεταρρύθμισης) και αμέσως θυσιάστηκε προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνέχεια του ελληνορθόδοξου κράτους.
Το μετασχηματισμό δεν τον υπαγόρευσε η λαϊκή οργή, αλλά η κυβερνητική προθυμία για ακόμα μεγαλύτερη συμμόρφωση και υποταγή στους θεσμούς και γενικότερα στο επιχειρηματικό και θρησκευτικό κατεστημένο. Οι αλλαγές στα πρόσωπα δεν είναι δείγμα δύναμης αλλά αδυναμίας της κυβέρνησης και βαθιάς εξάρτησής της από ποικίλα κέντρα εξουσίας.
Μια αλλαγή από τα πάνω που διόλου δεν έλαβε υπόψη το λεγόμενο λαϊκό αίσθημα, τον όποιο παλμό της κοινωνίας, ούτε καν τον παλμό του κόμματος. Μια αλλαγή από τα πάνω που έγινε για να ικανοποιήσει τους ακόμα πιο πάνω από τον Αλέξη Τσίπρα.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν