Το πιο σύντομο ανέκδοτο: «Ημέρα κατά της φτώχειας…»
Στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Βουλγαρία και την Κροατία, το ένα στα πέντε νοικοκυριά (20%) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικής πρόνοιας δεν καταφέρνει να έχει διαθέσιμο εισόδημα ίσο ή ανώτερο του 60% του μέσου εισοδήματος στη χώρα του, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν. Η πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι ακόμα χειρότερη με δύο στους τρεις νέους να μην έχει δουλειά και το μόνο που στέκεται ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους και την απόλυτη εξαθλίωση να είναι το ήδη ξεχαρβαλωμένο οικογενειακό δίκτυ προστασίας και η πετσοκομμένη σύνταξη των γονιών ή των παππούδων.
Μέρα κατά της φτώχειας, μέρα κατά της ανεργίας, μέρα κατά του ρατσισμού, μέρα κατά της εκμετάλλευσης… Παλιά οι αυλικοί λέγανε στους βασιλιάδες «ο θεός να μου κόψει μέρες και να σας δώσει χρόνια». Τώρα «γιορτάζουμε» αυτές τις μέρες της ντροπής …οι οποίες κυρίως μας υπενθυμίζουν την υποκρισία του συστήματος και όχι ότι φυσικά ότι «υπάρχει και η φτώχεια» καθώς αυτή είναι δίπλα μας όλες τις μέρες του χρόνου. Οι μέρες της φτώχειας μας δυστυχώς (σε αντίθεση με τo σλόγκαν για τις μέρες της αφθονίας τους) δεν είναι μετρημένες κάτι που αναδεικνύει και το παρακάτω κείμενο που είδαμε στο thepressproject:
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας βρίσκει τους φτωχούς φτωχότερους. Η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος εξακολουθεί να μην αξιοποιείται για την ευημερία των πολλών
Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία μπορεί να ικανοποιήσει το σύνολο των ανθρώπινων αναγκών είναι περιττή μια ημέρα αφιερωμένη στην καταπολέμηση της φτώχειας. Σε μία περίοδο κατά την οποία ο αριθμός των εκατομμυριούχων και της συνολικής τους περιουσίας σπάει όλα τα ρεκόρ είναι παράδοξο να μιλάμε για φτώχεια, πόσω μάλλον για κρίση.
Και όμως, το 2013, η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας βρίσκει τις κοινωνίες τόσο στον «αναπτυσσόμενο» όσο και στον «αναπτυγμένο» κόσμο φτωχότερες και τους πλούσιους πλουσιότερους. Η Δύση διανύει ακόμη μία χρονιά κρίσης, ενώ η Ελλάδα φέρεται καθηλωμένη στον παγκόσμιο πάτο…
Χιλιάδες στα συσσίτια
Τη ζοφερή κατάσταση που βιώνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα αποκαλύπτουν τα στοιχεία που δόθηκαν την Τετάρτη στη δημοσιότητα από τον Δήμο Αθηναίων. Πάνω από 20.000 κάτοικοι της πρωτεύουσας στηρίζονται πλέον στις τοπικές κοινωνικές δομές για την καθημερινή τους επιβίωση.
Οι ουρές στα συσσίτια και οι άστεγοι στους δρόμους αποτελούν εικόνες από το παρελθόν. Οι δηλώσεις περί «όρθιου μητροπολιτικού κέντρου» υπογραμμίζουν την παταγώδη αποτυχία των κυβερνώντων στο να οδηγήσουν την κοινωνία σε πρόοδο αντίστοιχη της επιστημονικής έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης.
Ρεκόρ δισεκατομμυριούχων
Ας μην σπεύσουμε να απαλλάξουμε τις πολιτικές ηγεσίες από την ευθύνη τους απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία, αποδίδοντας αυτή την αποτυχία σε περιορισμένες ικανότητες. Η εξήγηση για την αύξηση της φτώχειας κρύβεται στη φετινή κατάταξη του περιοδικού Forbes: για πρώτη φορά στα χρονικά φιλοξενεί συνολικά 1.426 άτομα, πλήθος που συνιστά ιστορικό ρεκόρ.
Τους προηγούμενες μήνες, την ίδια ώρα που οι φτωχοί γίνονταν φτωχότεροι, 210 άνθρωποι σε ολόκληρη την υφήλιο έκαναν τη μετάβαση από το κλαμπ των πολυεκατομμυριούχων σε αυτό των δισεκατομμυριούχων, με αποτέλεσμα ο συνολικός αριθμός των τελευταίων να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Όσο για τον συνολικό τους πλούτο, οι εν λόγω 1.426 εκλεκτοί ελέγχουν περίπου 5,4 τρισ. δολ. Για κάθε έναν που είδε την περιουσία του να μειώνεται το 2013, υπήρξαν άλλοι… τέσσερις που είδαν τις δικές τους να αβγατίζουν. Τα κροκοδείλια δάκρυα για την αύξηση της φτώχειας, δεν αρκούν για να λύσουν το κουβάρι των διαπλοκής και της βαθιάς σύνδεσης των πολιτικών ηγετών με τις οικονομικές ελίτ.
Αφιέρωμα του Spiegel: Obscene wealth, greek style