“Φέρ’ τε μου έναν νεκρό από τζάκι!”

Τη φράση αυτή δεν την ξεστόμισε ακόμα κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης, όμως είναι σαν να τη βροντοφωνάζει κάθε  μέρα, κάθε στιγμή στα κορόιδα που αναπνέουν την καρκινογόνο αιθαλομίχλη από τα καυσόξυλα που καίνε σε σόμπες και τζάκια. Ή και από τα “μη καυσόξυλα”, αφού ο άνθρωπος που κρυώνει κάει ό,τι μπορεί.

Με αγγελτήριο μαζικών θανάτων μοιάζει η σημερινή ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών για τη θανατηφόρα αιθαλομίχλη που οφείλεται στις οικιακές καμινάδες.  Η ίδια ανακοίνωση μιλά και τον άλλο «σιωπηλό δολοφόνο», όπως τον χαρακτηρίζει, δηλαδή το μονοξείδιο του άνθρακα (CO) που ήδη και φέτος έχει αφήσει τα πρώτα θύματά του. Κι εμείς δεν είμαστε μόνο «σιωπηλοί μάρτυρες» αυτών των δολοφονιών, αλλά και σιωπηλά υποψήφια θύματα. Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα σαν να περιμένουμε κάποιο θαύμα.

Στην Ελλάδα πάγωσε η τσιμινιέρα του εργοστασίου, πάρκαραν και τα περισσότερα ΙΧ (στα οποία οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό το νέφος της Αθήνας), πάγωσαν οι άνθρωποι. Η φτωχοποίηση πάει χέρι-χέρι με την τριτοκοσμοποίηση…

Και για την ιστορία: τη φράση “φέρ’ τε μου έναν νεκρό από το νέφος” την είχε πει ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος όταν ήταν υπουργός Προεδρίας στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σήμερα είναι δύσκολο να βρεθεί νεκρός από το -βιομηχανικό-  νέφος, όμως νεκρούς από αιθαλομίχλη φαίνεται ότι θα θρηνήσουμε πολλούς.