Οι νέοι γυρίζουν την πλάτη στο ΙΧ;

 Mια κοινωνία χωρίς ΙΧ μπορεί να φαίνεται ουτοπική, όμως μια κοινωνία λιγότερο εξαρτημένη από το αυτοκίνητο είναι εφικτή.

Αυτό τουλάχιστον δείχνουν κάποιες τάσεις που εμφανίστηκαν πρόσφατα στις ΗΠΑ, στη μητρόπολη της αυτοκινητοβιομηχανίας. «Η οδήγηση είναι μια δραστηριότητα σε ύφεση». Ετσι τιτλοφορείται ένα άρθρο του περιοδικού «Βusiness Insider» που παραθέτει στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι η χρήση του ΙΧ στην Αμερική έχει φτάσει σε χαμηλότερο σημείο από ό,τι το 1999. Η «USA Today» παρατηρεί ότι η εντυπωσιακή αυτή μείωση οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων «από τις οικονομικές δυσκολίες και την υψηλή τιμή της βενζίνης μέχρι τη γήρανση της γενιάς των baby boomers και το γεγονός ότι οι έφηβοι οδηγούν λιγότερο».

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας David Sirota, σε άρθρο του σε προοδευτικό αμερικανικό περιοδικό, παρατηρεί ότι αυτή η τελευταία τάση είναι η πιο σημαντική, επειδή η αιτία της δεν είναι η τσιγκουνιά των γονιών που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να οδηγούν και να σπαταλάνε βενζίνη. Μάλιστα οι «New York Times» επικαλούνται μια πρόσφατη δημοσκόπηση στην οποία το 46% των ηλικιών 18-24 ετών δηλώνει ότι «ανάμεσα στην πρόσβαση στο Ίντερνετ και την κατοχή αυτοκινήτου, θα προτιμούσαν την πρόσβαση». Επίσης στη δεκαετία 1998-2008 παρατηρήθηκε 18% στον αριθμό των εφήβων που απέκτησαν δίπλωμα οδήγησης.

Ωστόσο, η τάση αυτή της μικρότερης εξάρτησης από το ΙΧ δεν οφείλεται μόνο σε οικονομικούς λόγους και ούτε είναι δείκτης αυξημένης περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Μπορεί να σημαίνει μεγαλύτερη εξάρτηση από το Διαδίκτυο, μια εξάρτηση που δεν απαιτεί μετακινήσεις στο χώρο.

Στην Ελλάδα οι μεταφορές συχνά βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος των συνδικαλιστικών και κοινωνικών αγώνων (βλ. το κίνημα «Δεν πληρώνω διόδια», οι απεργίες της ΠΝΟ και των εργαζομένων στα ΜΜΜ). Όμως οι επί μέρους κινητοποιήσεις δεν έχουν συμβάλει στο να χτιστεί ένα ενιαίο κίνημα που να υπερασπίζεται τον κοινωνικό χαρακτήρα των δημόσιων συγκοινωνιών. Αντίθετα, έχουν χρησιμοποιηθεί από τις κυβερνήσεις και τα παπαγαλάκια τους στο πλαίσιο του δόγματος «διαίρει και βασίλευε»