Βρετανικές ιστορίες νοσοκομειακής τρέλας
«Χάσαμε τη θεία. Στοπ». Κάπως έτσι μπορούμε να περιγράψουμε την τραγελαφική κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια βρετανικά νοσοκομεία, καθώς ασθενείς χάνονται λόγω των αλεπάλληλων ενδονοσοκομειακών μετακινήσεων, δηλαδή οι συγγενείς και οι νοσηλευτές δεν μπορούν να τους βρουν!
Εδώ ο άρρωστος, εκεί ο άρρωστος, πού είναι ο άρρωστος;
Πρώτο θέμα σήμερα σε πολλά βρετανικά ΜΜΕ είναι το ξεχαρβάλωμα του βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας, όπως το περιέγραψαν οι ίδιες οι νοσηλεύτριες στο ετήσιο συνέδριο του Βασιλικού Κολεγίου Νοσοκόμων (RCN) που έγινε στο Λίβερπουλ.
«Πάμε για σαφάρι», λένε οι νοσοκόμες καθώς προσπαθούν να βρουν τους ασθενείς τους που μεταφέρονται διαρκώς, από πτέρυγα σε πτέρυγα. Μια σύνεδρος μίλησε για τους ασθενείς που «σκορπίζονται σαν κομφετί» επειδή δεν βρίσκεται κρεβάτι να τους βάλουν. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ένας ασθενής να μεταφέρεται τρεις και τέσσερις φορές σε διαφορετική πτέρυγα στη διάρκεια της νοσηλείας τους.
Οι περικοπές στη δημόσια υγεία έχουν πλήξει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ο χρόνος αναμονής των ασθενών στα τμήματα επειγόντων περιστατικών συχνά ξεπερνά τις 4 ώρες και η διάρκεια της αναμονής συνεχώς αυξάνεται.
Μια σύνεδρος περιέγραψε το πώς σε ορισμένα νοσοκομεία καθιερώθηκε μια νέα θέση εργασίας, η «νοσοκόμος ουράς» που προσπαθεί να φροντίσει τους ασθενείς οι οποίοι περιμένουν να εξεταστούν. Επίσης συχνά η νοσηλεία γίνεται στους διαδρόμους, με τους ασθενείς ξαπλωμένους σε φορεία που χωρίζονται με παραβάν. (Κάτι σας θυμίζει;)
Μια νοσοκόμα από τη νότια Ουαλία, ξέσπασε σε δάκρυα όταν περιέγραψε το πώς ασθενείς παραμένουν εγκαταλειμμένοι σε φορεία στους διαδρόμους ακόμα και 24 ώρες μέχρι να μεταφερθούν σε κάποιο θάλαμο. «Αυτά συμβαίνουν σε όλη τη χώρα», είπε ο υπεύθυνος του RCN για τη Σκοτία.
Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στη Βρετανία τα δημόσια νοσοκομεία εξαναγκάζονται να προχωρήσουν σε τεράστιες περικοπές (20 δισ. λίρες μέχρι το 2015), γεγονός που έχει σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία τους. Η «μάγισσα» Θάτσερ πέθανε, αλλά η κληρονομιά του θατσερισμού στο ΝΗS είναι κάτι παραπάνω από βαριά. Και να αναλογιστεί κανείς ότι το NHS είναι το σπουδαιότερο μεταπολεμικό επίτευγμα του βρετανικού κράτους πρόνοιας…
Ας σημειωθεί ότι το RCN είναι ένα πολύ παλιό σωματείο (ιδρύθηκε το 1916) και εκπροσωπεί 395.000 νοσηλευτές.
Ο «διάδρομος» λοιπόν, οι παρατημένοι σε φορεία ασθενείς, γίνεται σήμα κατατεθέν του αρπακτικού καπιταλισμού της εποχής μας. Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα. Αντί για ράντζο στο διάδρομο, να μην υπάρχει καθόλου ράντζο. Ή ο ασθενής να έχει ράντζο, αλλά να μην έχει κουβέρτα, αλλά μόνο ένα σχισμένο σεντόνι… Στην Ελλάδα οι ασθενείς δεν χάνονται «μέσα» στα νοσοκομεία εξαιτίας των ενδονοσοκομειακών μετακινήσεων. Χάνονται τα ίδια τα νοσοκομεία καθώς καταργούνται ή συγχωνεύονται. Και συχνά οι ασθενείς χάνονται μια και καλή, φεύγουν από τον μάταιο τούτο κόσμο, καθώς η δημόσια υγεία κατρακυλά στην άβυσσο (π.χ., υπολειτουργία Μονάδων Εντατικής Θεραπείας) λόγω έλλειψης προσωπικού.
http://www.guardian.co.uk/society/2013/apr/24/aande-patients-scattered/print
http://www.bbc.co.uk/news/health-22269688?print=true