ΕΡΤ: Ένας, δύο τρεις… πολλοί Μεγαλέξανδροι

Αυτές τις μέρες ο Γόρδιος Δεσμός είναι η προσφιλής παρομοίωση του φιλομνημονιακού στρατοπέδου που βλέπουν την κυβέρνηση να γίνεται Μεγαλέξανδρος, δηλ. να κόβει με το ξίφος της ό,τι δεν μπορεί να λυθεί με τα δάχτυλα. Ακολουθούν 4 παραδείγματα:

«Κυβέρνηση σημαίνει ευθύνες. Αυτή η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να κόψει τον γόρδιο δεσμό της ΕΡΤ», είπε ο Σίμος Κεδίκογλου στο Star.

«Το κλείσιμο της ΕΡΤ έγινε με κακό τρόπο, από πλευράς επικοινωνίας και πολιτικής σημειολογίας. Το πρόβλημα όμως παραμένει. Κάποιος έπρεπε να κόψει αυτόν τον γόρδιο δεσμό και να πάρει κάποτε την απόφαση να εξορθολογίσει ένα δημόσιο οργανισμό…» (Αλέξης Παπαχελάς, «Καθημερινή», 18.6)

«Ο πρωθυπουργός κλήθηκε να λύσει ένα Γόρδιο δεσμό», δήλωσε η βουλευτής Ιωαννίνων και εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας Άννα Ασημακοπούλου εξηγώντας πως «ό,τι δε λύεται, κόπτεται». Η ίδια είπε το αμίμητο και αλησμόνητο: «Η εικόνα της «μαύρης οθόνης» της ΕΡΤ συμβολίζει το τέλος της εποχής της αδιαφάνειας, της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς». (Άλλοι ομοϊδεάτες της χαρακτήρισαν το μαύρο «άστοχο», «αψυχολόγητο» κ.λπ., αυτή ανακάλυψε το εκκαθαριστικό νόημά του!)

«Αγαπάτε τα αρχαία ελληνικά κείμενα και απορώ με εσάς που δεν θυμάστε τη φράση από την Αντιγόνη “το θράσος γεννάει τους τυράννους“», είπε ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος προς τον Άδωνη Γεωργιάδη στον “αέρα” της ΕΡΤ. “Προτιμώ την σκηνή από την αφήγηση του Αρριανού, όπου ο Μέγας Αλέξανδρος κόβει τον Γόρδιο δεσμό”, απάντησε εκείνος».

Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται; Πάντως, αξίζει να δούμε μια άλλη, αιρετική και ενδιαφέρουσα ερμηνεία του μύθου του Γόρδιου Δεσμού. Μια φίλη του mao.gr μάς υπενθύμισε τι γράφει ένα σπουδαίος Ινδός συγγραφέας, ο Βίκραμ Τσάντρα, στο μυθιστόρημά του Κόκκινο χώμα και ραγδαία βροχή:

Αναφερόμενος στον Μέγα Αλέξανδρο, τον Σίκαντερ, όπως τον λένε οι Ινδοί, ένα από τους ήρωες του βιβλίου λέει ότι ο Γόρδιος Δεσμός «… είναι ένα αντικείμενο με βάθος. Σκέψου, ένας κόμπος που κανείς δεν μπόρεσε να λύσει επί χιλιάδες χρόνια, ένα μυστήριο που δεν είχε αποκρυπτογραφηθεί, ένα αίνιγμα τόσο βαθύ που γίνεται πόνος κι ευχαρίστηση μαζί, θέλω να πω ότι κάτι τέτοιο είναι ένα μνημείο, κι έρχεται αυτός ο παλικαράς, αυτός ο κλαψιάρης τυχάρπαστος που παθαίνει κρίσεις μελαγχολίας κι ανεξέλεγκτης μανίας και τον ξεσχίζει στα δύο […] Τι ληστεία! Τι αδιαφορία για τις μελλοντικές γενιές. Πόσες χιλιάδες νέων θα έκαναν το ταξίδι, ελπίζοντας να λύσουν το αίνιγμα, να λύσουν τον κόμπο, νήμα προς νήμα. κι αυτός τον κατέστρεψε, τον έκανε ένα τίποτα».

Το βραβευμένο αυτό μυθιστόρημα, σε μετάφραση του Γιώργου Μπαρουξή, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1997, αλλά δυστυχώς έχει εξαντληθεί.