Αντίο στην αγαπημένη φίλη και αγωνίστρια Γωγώ Ξεναρίου -Σωκαρά
Τα ξημερώματα της Κυριακής 13/9 έφυγε από κοντά μας η Γεωργία (Γωγώ) Ξεναρίου-Σωκαρά σε ηλικία μόλις 61 ετών ύστερα από δύο χρόνια πάλης με την επάρατη νόσο.
Η Γωγώ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Στη μεταπολίτευση οργανώθηκε στην ΚΝΕ ενώ ταυτόχρονα εργάστηκε στον κλάδο της τυπογραφίας στη διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Σε όλη της τη ζωή υπήρξε δραστήρια στα κοινά, στα κινήματα πολιτών ενώ συμμετείχε και σε μετωπικές κινήσεις του ΚΚΕ το οποίο στήριζε κριτικά.
Ήταν αγαπητή και γνωστή στον κόσμο του Αιγάλεω όπου διέμενε όλη της τη ζωή για το πάθος της, τη γενναιοδωρία και την ανιδιοτέλεια της. Και αυτό που πάντα την ξεχώριζε ήταν η νεανικότητά της, η άρνησή της να γεράσει πνευματικά και κοινωνικά. Γι’ αυτό και οι νέοι την αγαπούσαν, γι’ αυτό και οι νέοι ήταν η πλειονότητα ανάμεσα σ’ αυτούς που πήγαν να την αποχαιρετήσουν στο κοιμητήριο της Νίκαιας την περασμένη Τρίτη.
Ψήφιζε ΚΚΕ (μέχρι το 2009), ωστόσο ταυτόχρονα είχε στενούς αγωνιστικούς δεσμούς με τον κόσμο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς σε συγκεντρώσεις της οποίας συμμετείχε αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Με το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης απογοητευμένη από τη στάση του ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα οργανώθηκε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε σε όλες τις κινηματικές πρωτοβουλίες όπως τη Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω, το κίνημα για το νερό, την επιτροπή κατοίκων για τη διατήρηση του πρασίνου στο “πατινάζ” (Μπαρουτάδικο) κ.λπ. Πάντα δινόταν σε ότι καταπιανόταν με όλες της τις δυνάμεις, «πρώτη ερχόταν και τελευταία έφευγε».
Είχε μεγάλη αδυναμία στην οικογένεια της στις δύο της κόρες, τη Δήμητρα και την Ειρήνη, τις οποίες αγαπούσε πάρα πολύ όπως και στο σύζυγο της Τάκη Σωκαρά, καθώς και στα αδέλφια της, το συγγραφέα Γιώργο Ξενάριο και τη Φραντζέσκα. Όσοι είχαμε την ευκαιρία και τη χαρά να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας και να μας τιμήσει η Γωγώ με τη φιλία της, τη φιλοξενία και την αγάπη της είμαστε τυχεροί και ας είναι μεγάλη η λύπη για τον πρόωρο χαμό της.
Δ. Τ