Γ. Γλυνός, για τα λεφτά τα κάνεις όλα

Ο Γιώργος Γλυνός υπήρξε σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου επί ευρωπαϊκών υποθέσεων.  Έβαζε βόμβες επί χούντας και τώρα είναι φίλος του Ολι Ρεν

Το βίντεο το είδαμε αρχικά στο ιστολόγιο redfly planet με την παρακάτω παρατήρηση:

Φυσικά η σοβαρή αστική οικονομική ανάλυση, δεν έχει ουδεμία σχέση με το κουκλοθέατρο που παρακολουθούμε απο τα αστικά πολιτικά κόμματα τις τελευταίες εβδομάδες, τους τελευταίους μήνες και χρόνια. Οι οικονομολόγοι που σέβονται λιγάκι τον εαυτό τους, δεν εξευτελίζονται μπροστά στις κάμερες, μιλώντας για την υποτιθέμενη κρίση χρέους ή την κακή διαχείριση ή τους κακούς διαπραγματευτές … και άλλα τέτοια πολιτικά παραμύθια.

Ο κ. Γλυνός προφανώς είναι ένας από τους σοβαρούς αστούς αναλυτές που σέβονται την επιστήμη τους, και στο βίντεο που ακολουθεί θα τον δείτε να μιλά για την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, για την κεφαλαιακή μεγέθυνση (και όχι μια αόριστη «ανάπτυξη») που έχει ανάγκη ο Καπιταλισμός, και άλλα, χρησιμοποιώντας μάλιστα αρκετές φορές στοιχεία της «μαρξιστικής βιβλιοθήκης», την οποία φυσικά και κατέχει άριστα … όπως όλοι τους!

 Με αφορμή το βίντεο ο φίλος και σύντροφος Τάσος Κατιντσάρος έκανε το εξής σχόλιο:

Ο Γιώργος ήταν αυτό που λέμε «κλασικός αριστεριστής». Από πιτσιρικάς (πριν τη δικτατορία) στο κίνημα και την οργανωμένη πάλη. Λαμπράκης που πέρασε στον τροτσκισμό, πιάστηκε και δικάστηκε το 1967, με τις ΔΕΑ, φυλακίστηκε, βγήκε με την αμνηστία, ιδρυτικό στέλεχος καινούριας οργάνωσης (Ανώνυμοι, ΣΕΠ) στην Αντίσταση, με τελευταία του παρέμβαση μέσα από το ΕΛΕΚ. Άπειροι αγώνες, εργώδης συμμετοχή σε όλες τις εκφάνσεις του μαζικού κινήματος και της Επαναστατικής Αριστεράς, ικανότατος ρήτορας και οργανωτής, ακάματος με λίγα λόγια, μορφή του αντιδικτατορικού και του ριζοσπαστικού κινήματος της μεταπολίτευσης.

Κάποια στιγμή προσλήφθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος, αναρριχήθηκε πολλά σκαλιά, ανώτερος υπάλληλος, στέλεχος και σύμβουλος πολλών υπουργών Οικονομικών (με πρώτη τη Βάσω;), διαπραγματευτής της χώρας στον ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, την ΕΕ, σύμβουλος του GAP και του Παπαδήμ(ι)ου, συνδετικός κρίκος της Ελλάδας με την Τρόικα, γυρίζει τώρα τα κανάλια παρουσιάζοντας τις κλασικές αστικές απόψεις για την οικονομική κρίση και «γοητεύοντας» ακόμα και ΚΚΕέδες για το… πόσο σπουδαία είναι η αστική οικονομική επιστήμη. Νομίζω, δε, ότι είναι και ένας από τους καλύτερους ποκαδόρους που έχω γνωρίσει προσωπικά.

Αν θυμάμαι καλά, τον είχα συναντήσει τελευταία φορά σε μια κηδεία ενός παλιού μας συντρόφου. Μετά τα αγκαλιάσματα, τα φιλιά και τις διαχύσεις, μου είχε περιγράψει πόσο εύκολο ήταν γι’ αυτόν να διαπραγματεύεται στον ΟΟΣΑ.

«Ρε συ», μου είπε, «δεν ξέρεις τι μεγάλο σχολείο ήταν η εμπειρία μου στον οργανωμένο αριστερισμό. Φαντάσου ότι μαζεύονται οι εκπρόσωποι πολλών οργανώσεων να αποφασίσουν για κάτι, μια κινητοποίηση ας πούμε… Κάποιος κατεβάζει μια πλατφόρμα, συζητιέται αναλυτικά, φράση φράση, διαμορφώνονται οι συμφωνίες και οι διαφωνίες, και την άλλη μέρα ξανακατεβαίνει η πλατφόρμα για να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή συναίνεση. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στους παγκόσμιους ή ευρωπαϊκούς οικονομικούς μηχανισμούς, τηρουμένων των αναλογιών και των… συσχετισμών. Κατεβαίνει μια πλατφόρμα κλπ. κλπ.».

Η απάντησή μου ήταν αμήχανη μέσ’ στην απλότητά της: «Άντε γαμήσου, ρε μαλάκα!» Την ίδια, νομίζω, θα του ‘δινα και τώρα…

Διαβάστε ακόμα ένα  άρθρο για την πορεία από τη Χούντα στο Μάαστριχτ!