Στους 100 «Global Thinkers» και ο Αλέξης Τσίπρας

Όπως διαβάζουμε στο left.gr :

«Το Αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy αναδεικνύει μέσα από ψηφοφορία των αναγνωστών του κάθε χρόνο τους 100 κορυφαίους παγκόσμιους διανοητές (100 leading global thinkers) – ουσιαστικά εκείνους που επηρεάζουν τα παγκόσμια δρώμενα σε διάφορα πεδία. Φέτος από ό,τι φαίνεται (έχει διαρρεύσει στο διαδίκτυο μόνο το εξώφυλλο του περιοδικού μέχρι στιγμής), ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι από ότι φαίνεται στην ομάδα των «Αμφισβητιών» μαζί με μια ετερόκλητη παρέα που συμπεριλαμβάνει τον αρχηγό και ευρωβουλευτή του ευρωσκεπτικιστικού και δεξιού UKIP Νάιτζελ Φαράζ, μέχρι τον αναρχικό ανθρωπολόγο και ακτιβιστή του Occupy Wall Street, Ντέιβιντ Γκρέιμπερ, μέχρι τους τρεις νεαρούς οικονομολόγους που κατέρριψαν την θεωρία του Ρόγκοφ περί σύνδεσης της περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής με την ανάπτυξη.Σε άλλες κατηγορίες συμπεριλαμβάνονται από την Άντζελα Μέρκελ και τον Βλάντιμιρ Πούτιν, μέχρι τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ του Facebook, την ομάδα που διαχειρίστηκε την αποστολή και την παρακολούθηση των οχημάτων εξερεύνησης του πλανήτη Άρη, αλλά και τoν Γκλεν Γκρίνγουαλντ που μετέφερε τις αποκαλύψεις του Σνοούντεντ στον Γκάρντιαν.

Η αλήθεια είναι πως η Ελληνική εμπειρία με την λίστα αυτή δεν είναι ακριβώς θετική: το 2010 στην λίστα των κορυφαίων διανοητών του FP βρέθηκε και ο Γ.Α. Παπανδρέου, του οποίου η σκέψη δεν αποδείχθηκε αρκούντως ηγετική για να βοηθήσει να αποφύγει η Ελλάδα τον γκρεμό του ΔΝΤ και της κατάρρευσης. Είμαστε αισιόδοξοι πως η ανάδειξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην λίστα των κορυφαίων δημόσιων διανοούμενων του Foreign Policy, θα αποτελέσει και ένα είδος ορόσημου: θα είναι ο ηγέτης της αριστεράς που θα βγάλει την Ελλάδα από την μέγγενη της λιτότητας που ο προηγούμενος διακριθείς Έλληνας μας είχε καταδικάσει…»

Δεν συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία του left.gr ότι ο Τσίπρας θα βγάλει τη χώρα από τη «μέγγενη της λιτότητας” στην οποία μας είχε καταδικάσει ο προηγούμενος ημέτερος global thinker, δηλ. ο Γ. Παπανδρέου. Η έξοδος από τη λιτότητα θα είναι υπόθεση του αγωνιζόμενου λαού… και όσο ο λαός δεν ξεσηκώνεται και περιμένει από τον Τσίπρα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, η λιτότητα θα διαιωνίζεται.

Θα πρέπει ίσως να διευκρινιστεί ότι συνήθως ο κατάλογος αυτός δεν περιλαμβάνει “διανοούμενους” (δημόσιους και μη), «διανοητές» αλλά κυρίως πολιτικούς, επιχειρηματίες, επιστήμονες, ακτιβιστές, οικονομολόγους και, σε πολύ μικρό ποσοστό, καλλιτέχνες και στοχαστές. Δηλαδή δεν περιλαμβάνει  πνευματικούς ανθρώπους, στοχαστές, με τη στενή έννοια του όρου, αλλά άτομα που επηρεάζουν την εξέλιξη των πραγμάτων σε διεθνές επίπεδο.

Μεγάλο θόρυβο είχε προκαλέσει ο κατάλογος των “100 δημόσιων διανοούμενων» που είχε συνταχθεί το 2005 από τους αναγνώστες του προοδευτικού βρετανικού περιοδικού “Prospect” και ο οποίος αντανακλούσε, σε αρκετό βαθμό, την κίνηση των ιδεών σε παγκόσμιο επίπεδο. Στις πρώτες θέσεις ήταν ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Ουμπέρτο Έκο, ο Ρίτσαρντ Ντόουκινς, ο Κρίστοφερ Χίτσενς, ο Σάλμαν Ράσντι, η Νάομι Κλάιν (11η). Το 2008 δημοσιοποιήθηκε ένας κατάλογος που συντάχθηκε από κοινού από το “Prospect” και το “Foreign Policy” και έκτοτε ο κατάλογος δημοσιεύεται αποκλειστικά στο “Foreign Policy”.

Mέχρι στιγμής έχουν συνταχθεί 6 κατάλογοι με global thinkers. Είναι ονόματα που “έπαιξαν” στη διεθνή επικαιρότητα και η συμπερίληψή τους στον κατάλογο δεν έχει να κάνει με τη θετική ή αρνητική αξιολόγηση της προσφοράς τους.

Η παρουσία του Αλ. Τσίπρα δεν φανερώνει τόσο την οικουμενική ακτινοβολία του Έλληνα ηγέτη όσο την εξαιρετικά σημαντική και κρίσιμη από πολιτική άποψη θέση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή αλλά και τη διεθνή σκακιέρα.

Είμαστε σίγουροι ότι αύριο θα εμφανιστούν πικρόχολα και ειρωνικά σχόλια στον ελληνικό Τύπο για τη θέση που κατέκτησε ο Αλ. Τσίπρας, γραμμένα απ’ αυτούς που κάποτε ειρωνεύονταν τα όχι και τόσο τέλεια αγγλικά του. Το περιβόητο “μαντάμ Μέρκελ” τώρα δικαιώνεται! Πάντως, το MediA Oasis χαίρεται που στον κατάλογο βρίσκεται ο Τσίπρας και όχι κάποιος άλλος από τους  Έλληνες ογκόλιθους της πολιτικής σκέψης όπως ο Φαήλος Κρανιδιώτης, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Πάσχος Μανδραβέλης, ο Γιάννης Πρετεντέρης, ο Στ. Κασιμάτης κ.ά.

Ας δούμε όμως (από την ηλεκτρονική έκδοση του “Έθνους” πώς το “Foreign  Policy” αιτιολογούσε, το 2010, την παρουσία του Γ. Παπανδρέου στη λίστα:

«Πριν ακόμη ξεσπάσει η χρηματοοικονομική κρίση του 2008, η ελληνική οικονομία έπνεε τα λοίσθια, διαβιώντας σε ένα ξεφτισμένο σύστημα το οποίο ήταν λογικό κι αναμενόμενο να καταρρεύσει υπό το βάρος της κρίσης.

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας του, τον Οκτώβριο του 2009, ανακάλυψε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν ήταν 6%, όπως υποστήριζε ο προκάτοχός του, αλλά 12,7%, δηλαδή τέσσερις φορές υψηλότερο αυτού που επέτρεπαν οι κανόνες της ευρωζώνης.

Ο Παπανδρέου δεν έπαψε ολόκληρο το 2010 να λέει στους Έλληνες σκληρές αλήθειες για τη μη βιώσιμη φύση του κοινωνικού κράτους που είχαν οικοδομήσει -αλλά και να εκπέμπει διεθνώς το σήμα κινδύνου ότι η Ελλάδα ήταν το καναρίνι του ευρωπαϊκού ανθρακωρυχείου (σημείωση Eθνους online: μια όχι και τόσο παλιά τακτική για να ανιχνευθεί η επάρκεια οξυγόνου στα ορυχεία, έστελνε πρώτα εκεί για να «οδηγεί» τους ανθρακωρύχους, ένα δύσμοιρο καναρίνι, το οποίο και θα υφίστατο πρώτο τις συνέπειες της ενδεχόμενης ασφυξίας).

Γεννημένος στη Μινεσότα και γιος ενός σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού, ο Παπανδρέου έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο λιτότητας που αύξησε τους φόρους και έθεσε χαλινό στον υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα, ένα πακέτο αρκετά ικανό ώστε να πείσει την Ευρώπη να μην αφήσει την Ελλάδα να πνιγεί παρά τις ταραχές που εκείνο προκάλεσε στους δρόμους της Αθήνας.

Ο Παπανδρέου υποστήριξε ότι η καταστροφή αυτή μπορούσε να λειτουργήσει αφυπνιστικά σχετικά με την απειλή που συνιστά το δημόσιο χρέος πέραν και μακράν των ευρωπαϊκών ορίων. «Δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να λύσει κάθε κράτος λειτουργώντας μόνο του», είπε. «Χρειαζόμαστε μία πιο συντονισμένη στρατηγική όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά για ολόκληρο τον κόσμο».