Πολιτική συγχώνευση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να αποφύγουν τις εκλογές
Μετά από τέσσερις μήνες διαπραγματεύσεων η προγραμματική συμφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οριστικοποιείται και δίνεται στη δημοσιότητα. Η συμφωνία που εγκρίθηκε την Πέμπτη το πρωί, αποτελεί το επόμενο στάδιο στην πορεία μετατροπής του ΠΑΣΟΚ σε «κεντρώα» συνιστώσα της ΝΔ. Η επίσημη αιτιολογία της δημοσιοποίησης στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι ότι το κείμενο αποτελεί μια «συμβολική κίνηση ενόψει και της διαπραγμάτευσης που ξεκινά με την τρόικα» προκειμένου να φανεί ότι η κυβέρνηση παρουσιάζει ένα αρραγές μέτωπο με σημαία το «Όχι σε νέα μέτρα».
Και μόνο από την εμπειρία των τελευταίων ετών ωστόσο είναι εύκολο να διαβάσει κανείς πίσω από τις γραμμές των 43 σημείων ότι το «προγραμματικό κείμενο» προορίζεται κυρίως για εσωτερική κατανάλωση με αντικειμενικό στόχο την απορρόφηση των κοινωνικών κραδασμών από τα νέα σκληρά μέτρα που θα ανακοινωθούν και την προσπάθεια νομιμοποίησής τους ως «αναπόφευκτα». Το κείμενο αποτελεί ένα αναμάσημα όλων των επιχειρημάτων του μνημονιακού στρατοπέδου που διαβάζουμε τόσα χρόνια, κάτι ανάμεσα σε Φαήλο Κρανιδιώτη και Σώτη Τριανταφύλλου.
Τους σκοπούς του κειμένου δείχνει και η πρόσφατη δήλωση Βενιζέλου ότι «όσοι θέλουν να πληγεί η πολιτική σταθερότητα, θέλουν να πληγεί η οικονομική και η κοινωνική σταθερότητα». Για ποια κοινωνική σταθερότητα όμως μιλάνε όταν εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται πλέον στο όριο της απόλυτης εξαθλίωσης, όταν η ανεργία σαρώνει και οι μισθοί διαρκώς συρρικνώνονται;
Τα περισσότερα σημεία της συμφωνίας αποτελούν ευχολόγια σαν αυτά που γράφουν στα προεκλογικά φυλλάδια των κομμάτων τους, σαν να είναι γραμμένα με κάποιο «μαγικό μελάνι» που εξαφανίζεται μετά την απομάκρυνση από τις κάλπες: «Ξέρουµε πολύ καλά τι υφίσταται κάθε οικογένεια, κάθε επιχείρηση, κάθε πολίτης, κάθε άνεργος, κάθε νέος, µετά από έξι χρόνια ύφεσης και τριάµισι χρόνια σκληρών θυσιών». ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όμως, παράλληλα με τους επικοινωνιακούς και μαρκετίστικους ακροβατισμούς, δείχνουν τα δόντια τους και ανακοινώνουν την ανάληψη πρωτοβουλίας για συνταγματική αναθεώρηση στην κατεύθυνση της αντιδραστικής θωράκισης του συστήματος και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος ώστε…να διευκολύνει την «υπεύθυνη προγραμματική συνεργασία»! Αναρωτιέται κανείς μήπως η πρωτοβουλία θα αφαιρεί πόντους και βουλευτές από τις «ανεύθυνες» δυνάμεις.
Το κείμενο αρχίζει λέγοντας ότι τα δύο κόμματα αφήνουν πίσω τις πολιτικές τους διαφορές του παρελθόντος και συνεργάζονται για να διασφαλίσουν την πορεία της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ. (Η αναφορά στον τελικό στόχο την «οριστική έξοδο από την κρίση» αποτελεί ανέκδοτο).
Δεύτερο σημείο είναι η σημασία της «κυβερνητικής σταθερότητας και της εξάντλησης της τετραετίας».
Ως μεγάλος στόχος τίθεται η δημιουργία ενός… «μετώπου ευθύνης» (ήδη στριμώχνονται να μπουν σε αυτό τα μιλούνια των προθύμων του συστήματος με κεντροαριστερό πρόσωπο ) που θα εγγυηθεί την επιτυχία των αλλαγών και των µεταρρυθµίσεων! Ως πρώτη προτεραιότητα αναφέρεται η αντιμετώπιση «των πρακτικών και συμπεριφορών που καθήλωσαν τη χώρα» (και όχι η πολιτική που εφάρμοσαν οι εμπνευστές του υπεύθυνου τόξου). Εχθροί της χώρας είναι λοιπόν σύμφωνα με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ (και Σκάι, Καθημερινή, Μέγκα, Athens Voice, Πρώτο Θέμα, antinews και λοιπό συρφετό): «η δημαγωγία, η συνωμοσιολογία, ο λαϊκισμός, η μιζέρια, η ηττοπάθεια, η λογική της ήσσονος προσπάθειας της αδράνειας και της απάθειας».
Δημαγωγία και λαϊκισμό βαπτίζουν τους κοινωνικούς αγώνες και την αντίσταση στο κοινωνικό ολοκαύτωμα, ηττοπάθεια και ήσσονα προσπάθεια την αμφισβήτηση του «success story». Όπως ο Σαμαράς δήλωσε επί λέξει αποκαλυπτικά στην Κ.Ε της ΝΔ: « Το να αμφισβητείς κάθε επιτυχία της χώρας σου είναι σαν να καλλιεργείς την απελπισία και να σπρώχνεις τον κόσμο στον εξτρεμισμό» .
Τη μιζέρια δηλαδή δεν την καλλιεργεί η κυβερνητική πολιτική αλλά όποιος δεν αναγνωρίζει τις επιτυχίες της κυβέρνησης.
Το κείμενο Σαμαρά-Βενιζέλου υποστηρίζει ότι μέτρα που «θα περιορίζουν και άλλο μισθούς και συντάξεις δεν μπορεί να ληφθούν» αλλά την ίδια στιγμή ως προϋπόθεση για αυτό μπαίνει η επίτευξη των –ήδη ανέφικτων- δημοσιονομικών στόχων του μνημονίου και η «συστηµατική και σταθερή προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, των µεταρρυθµίσεων». Χαρακτηριστικά αναφέρεται σχέδιο για σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, μετατροπή της Ελλάδας σε «εμφανώς φιλο-επενδυτική χώρα» («κύριος στόχος να υποστηριχθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων») γεγονός που στην πράξη σημαίνει νέες φορολογικές απαλλαγές, «πάγωμα» εργασιακών δικαιωμάτων και μισθούς Βουλγαρίας.
Αυτό που τα ξεπερνάει όλα είναι όμως η αναφορά σε ένα απλό φορολογικό σύστημα «που μπορεί να δώσει ταυτόχρονα βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη. Αναδιανομή πλεονάσματος, αύξηση των θέσεων απασχόλησης και ισχυρό δίκτυ κοινωνικής προστασία»! Σαν τα συμβόλαια που έχουν αστερίσκο το κείμενο όμως εξηγεί ότι «η ολοκλήρωση ενός τέτοιου φορολογικού συστήματος (με αναδιανομή και κοινωνική προστασία) προϋποθέτει να ξεπεραστεί πλήρως η δημοσιονομική κρίση» (κάτι που δεν προβλέπεται από κανέναν οικονομολόγο για τις επόμενες δεκαετίες). Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι….
Διαβάστε εδώ αναλυτικά