Φοιτητικές εκλογές: Δεύτερη η ΠΚΣ, ενισχυμένη η ΕΑΑΚ

Κανείς δεν περίμενε ότι οι φοιτητικές εκλογές μπορούν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά, να αποκαλέσουν αυτό που στο εξωτερικό λένε “game changer”. Οι φετινές φοιτητικές εκλογές και λόγω της χρονικής συγκυρίας δεν μπορούσαν παρά να αποτελέσουν μια πρόβα  για τη διπλή εκλογική μάχη των τοπικών και ευρωπαϊκών εκλογών που ακολουθεί . Mια πρόβα αν όχι τζενεράλε, τουλάχιστον ενδεικτική των τάσεων που υπάρχουν σ’ ένα κομμάτι της νεολαίας.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δίνει η ΠΚΣ (ΚΚΕ) στις φετινές φοιτητικές εκλογές στα ΑΕΙ (με μεγαλύτερο αριθμό σχολών σε σχέση με τις άλλες παρατάξεις) είχαμε πτώση της συμμετοχής, σημαντική άνοδο της ίδιας της ΠΚΣ (σχεδόν +3%), μικρότερη άνοδο της ΕΑΑΚ (αντικαπιταλιστική Αριστερά) +0,59% και πτώση όλων των άλλων: ΔΑΠ (ΝΔ) -0,45%, ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ) -3,55% και ΑΡ.ΕΝ (ΣΥΡΙΖΑ) -0,26%
Αναλυτικά η ΠΚΣ σε 182 από 193 σχολές που υπολογίζει (εξαιρώντας από το σύνολο τις σχολές που δεν έγιναν εκλογές) δίνει:

ΔΑΠ 17662 ψήφοι, 34,41% (από 34,86%)
ΠΚΣ 10320 ψήφοι 20.11 % (από 17,12%)
ΠΑΣΠ 7367 ψήφοι 14,35% (από 17,90%)
ΕΑΑΚ 7249 ψήφοι 14,12% (από 13,53%)
ΑΡ.ΕΝ 3159 ψήφοι 6,15% (από 6,41%).

Στις εκλογές στα ΤΕΙ που συνδέονται πιο άμεσα με την αγορά εργασίας και την παραγωγή η ηγεμονία της Δεξιάς γίνεται ακόμα πιο ισχυρή. Η ΔΑΠ παραμένει στο 47%, η ΠΑΣΠ διατηρεί ακόμα περισσότερο τις δυνάμεις της και η Αριστερά πλην ΠΚΣ στις περισσότερες περιπτώσεις είναι από ανύπαρκτη έως αδύναμη.  Η ΠΚΣ εμφανίζει ακόμα μεγαλύτερη άνοδο στους σπουδαστές.

 

Τα αποτελέσματα που έχει δώσει μέχρι τα χαράματα της Πέμπτης η νΚΑ (νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση) είναι από 121 ΑΕΙ οπότε δεν είναι εύκολο να γίνουν άμεσες συγκρίσεις ακόμα με τα ποσοστά του 2013.

aei]

 

Αν και οι φοιτητικές παρατάξεις για μια ακόμα φορά έδωσαν τα δικά τους αποτελέσματα δίνοντας προτεραιότητα στις σχολές στις οποίες έχουν ισχυρή παρουσία, είναι πλέον ασφαλές να βγουν ορισμένα πρώτα συμπεράσματα.

1. Δεν είχαμε φέτος κάποια μεγάλη ανατροπή σε σχέση με πέρυσι ωστόσο κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει το γεγονός ότι για πρώτη φορά τα τελευταία 25 έτη η ΠΚΣ είναι ξανά δεύτερη δύναμη στις σχολές και μάλιστα σε μια συγκυρία όχι ιδιαίτερα ευνοϊκή για το πολιτικό ρεύμα που εκπροσωπεί.
2. Η ΕΑΑΚ με σημαντική άυξηση των δυνάμεων της μια ανάσα από την τρίτη θέση πανελλαδικά συγκέντρωσε πολύ υψηλά ποσοστά και κατάκτησε πρωτιές σε μια σειρά από μεγάλες σχολές (π.χ ΕΜΠ) που πρωταγωνίστησαν στους αγώνες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Το ποσοστό της παραμένει υπερδιπλάσιο από της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ κάτι εντυπωσιακό για μια παράταξη με αναφορά στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.
3. Η ΠΑΣΠ ήταν ο μεγάλος χαμένος των εκλογών και απώλεσε μετά από πολλά χρόνια την δεύτερη θέση με σημαντικές απώλειες αλλά σε σχέση με την πολιτική χρεοκοπία του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι διασώθηκε. Δεν εξαφανίστηκε από τον χάρτη, δεν απορροφήθηκε από τη φοιτητική έκφραση του ΣΥΡΙΖΑ.
4. Η κυριαρχία της ΔΑΠ  συνεχίζεται. Αν και φέτος το ποσοστό των δυνάμεων της συγκυβέρνησης είναι κάτω από 50% ΠΑΣΠ+ΔΑΠ) το ξεπερνάει μαζί με άλλες ακρο-κεντρο-δεξιές δυνάμεις. Φυσικά οι αναλογίες αυτές δεν είναι απόλυτα σωστές.

Η ΠΑΣΠ για να καταφέρει να επιβιώσει έστω και συρρικνωμένη ως πολιτικός μηχανισμός και μέλος του συστήματος εξουσίας στις σχολές, δεν βγήκε με συνθήματα υπέρ των μνημονίων ή με αναφορές στον Βενιζέλο. Πρέπει να υπολογίσουμε τις ιδιαιτερότητες και την αυτοτέλεια των οργανώσεων της ΠΑΣΠ σε κάθε σχολή και τις συμμαχίες που έχει με τους φοιτητές, καθηγητικό και διοικητικό προσωπικό κλπ. Ωστόσο πίσω από τα μεγάλα λόγια γεγονός παραμένει ότι ένας στους δύο φοιτητές που επέλεξε να ψηφίσει προτίμησε να στοιχηθεί με τις δυνάμεις της συντήρησης που κολακεύουν τη φοιτητική νεολαία ως ένα προνομιούχο κοινωνικό στρώμα που καλά θα κάνει να κάτσει στ’αυγά της.
5. Η φοιτητική παράταξη της Κομμουνδούρου ΑΡ.ΕΝ δεν κατάφερε ούτε και φέτος να πατήσει πάνω στο κοινοβουλευτικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα και να βελτιώσει τους αρνητικούς για αυτή συσχετισμούς. Παραμένει πέμπτη δύναμη και στάσιμη παρά τη βελτίωση σε μια σειρά από σχολές, την οργανωτική της βελτίωση και τη συμμετοχή της σε μια σειρά από αγώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει το παράδοξο να είναι το κόμμα με την πιο νεανική εκλογική βάση αλλά να διατηρεί μια μάλλον γερασμένη οργανωτική βάση. Αυτό επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι το ρεύμα αποδοχής και στήριξης της κυβερνητικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία δεν έχει ακόμα μετουσιωθεί σε ενεργητική στήριξη και πως παραμένει αθεράπευτη η δυσαναλογία ανάμεσα στην εκλογική ενίσχυση και τη δυναμική που αναπτύσσεται σε επίπεδο κοινωνίας και κόμματος.
6. Φέτος είχαμε ενίσχυση των τάσεων που εμφανίστηκαν το 2013 και όχι ανατροπή τους. Μέσα σε ένα χρόνο ακόμα και σε συνθήκες άγριας κρίσης δεν μπορεί κανείς να περιμένει τα πάνω-κάτω αλλά δεν φάνηκε κάποια ριζική μετατροπή των συσχετισμών της φοιτητικής νεολαίας.  Η συμμετοχή δείχνει να είναι ελαφρώς μειωμένη σε σχέση με το 2013. Θα περίμενε κανείς ότι σε συνθήκες κρίσης και άγριας ανεργίας στους νέους (περίπου 60%) οι ριζοσπαστικές τάσεις θα ήταν πιο έντονες, ιδίως σε ένα χώρο σαν το πανεπιστήμιο όπου ευνοείται «η μάχη των ιδεών». Φαίνεται όμως ότι ένα μεγάλο κομμάτι των φοιτητών δεν ενδιαφέρεται τόσο για τη μάχη των (πολιτικών) ιδεών, αλλά κυρίως για τη μάχη της (ατομικής) επιβίωσης και πιστεύει ότι ίσως, με τα ειδικά του προσόντα (πτυχία, γλώσσες, γνωριμίες) θα καταφέρει να αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα της ανεργίας και της υποαπασχόλησης.

 

 

Απάντηση