Το πορτρέτο του Φιντέλ από τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ

Ένα μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου “Φιντέλ Κάστρο: Εκείνα τα χρόνια: Μια αυτοβιογραφία” σε μετάφραση της Κατερίνας Κανελλοπούλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.

“Οι ατελείωτοι λόγοι των πρώτων χρόνων ανήκουν σ’ ένα παρελθόν που αγγίζει τη σφαίρα του μύθου, γιατί πολλά απ’ αυτά που έχριζαν ερμηνείας, τώρα είναι κατανοητά, ενώ το ύφος του Φιντέλ Κάστρο έγινε πιο σταθερό μετά από τόσες διδακτικές συνεδρίες ρητορικής.

Ποτέ δεν ακούστηκε να επαναλαμβάνει καμιά από τις στερεότυπες φράσεις του κομμουνιστικού σχολαστικισμού ή να χρησιμοποιεί την κατεστημένη ρητορική του συστήματος, μια γλώσσα απολιθωμένη, που από καιρό έχασε κάθε επαφή με την πραγματικότητα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δημοσιογραφία του εγκωμιαστικού και επετειακού λόγου, η οποία προφανώς επεδίωκε να συγκαλύπτει και όχι να εξηγεί.

Ο Κάστρο είναι ο απαράμιλλος αντιδογματικός άνδρας, με τη δημιουργική φαντασία του να ίπταται πάνω από την άβυσσο των αιρέσεων”.