Φροντιστήριο επίδοξων βιαστών η «Φατμαγκιούλ»;

 Ένα σχόλιο στη βαρύγδουπη καταγγελία του τμήματος φεμινισμού του ΣΥΡΙΖΑ

«Μπορεί το θύμα να ερωτευθεί το θύτη;» Έτσι τελειώνει το διαφημιστικό τρέιλερ της νέας τουρκικής σειράς του Mega, που προκάλεσε τη διαμαρτυρία του ΣΥΡΙΖΑ. Με επιστολή του στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής/Φύλου εκφράζει την ανησυχία και την αντίρρησή του για την προβολή και τη διαφήμιση αυτής της σειράς επειδή «προωθεί την κουλτούρα του βιασμού».

 

Φαιδρότητες. Αν η «Φατμαγκιούλ» προωθεί μία (1) φορά την κουλτούρα ταου βιασμού, ο «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» την προωθεί 10, μόνο που εδώ ο βιασμός από τον σουλτάνο είναι νόμιμος και επιθυμητός. Η χανούμισσα που λαχταρά να γίνει ευνοουμένη του μονάρχη και να την καλέσει στο κρεβάτι του είναι θλιβερό θύμα, καθώς εκείνη υποκύπτει από φόβο μπροστά στην εξουσία και όχι από πόθο για την κορμάρα του Σουλεϊμάν.

 

Η «Φατμαγκιούλ» είναι ένα μελό που χρησιμοποιεί το θέμα του βιασμού για να προσεγγίσει συναισθηματικά το θεατή, ο οποίος ταυτίζεται με το θύμα και όχι με το θύτη. Για την ακρίβεια, οι θύτες στη σειρά είναι τέσσερις, εκ των οποίων ο ένας είναι μεν παρών την ώρα του βιασμού και δεν καταγγέλλει τους δράστες για πολλούς και διάφορους λόγους. Η σειρά σαφώς καταδικάζει το βιασμό, αλλά τον χρησιμοποιεί σαν κράχτη για να πουλήσει.

 

Απ’ ό,τι φαίνεται η Φατμαγκιούλ θα ερωτευθεί τον φερόμενο ως βιαστή της ο οποίος θα γυρέψει να εκδικηθεί τους τρεις αληθινούς βιαστές, που στη σειρά απεικονίζονται σαν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα.

 

Ακριβώς στο ίδιο μοτίβο στηριζόταν και η σειρά «Φάκελος Αμαζών» του Μανούσου Μανουσάκη, μια από τις πρώτες στην ιδιωτική τηλεόραση, που είχε προβληθεί στις αρχές του ’90 στον ΑΝΤ1. Εδώ όμως ο βιαστής ήταν ένας (τον υποδυόταν ο Γρηγόρης Βαλτινός)  όχι τρεις και τον ερωτεύθηκε η πρωταγωνίστρια, η βιασθείσα Νάντια Μουρούζη.

 

Η βιασθείσα που ερωτεύεται τον βιαστή είναι ένα σταθερό μοτίβο στη φωσκολική μυθοπλασία. Και στη «Λάμψη» και στο «Καλημέρα ζωή» συναντάμε subplots όπου το θύμα ερωτεύεται τελικά το θύτη…Μάλιστα  σε αρκετές περιπτώσεις το θύμα έμενε έγκυος με τον βιαστή να εμφανίζεται στη συνέχεια  και να ηθικολογεί  μπροστά στο θύμα  για την αγέννητη ψυχούλα του παιδιού τους που δεν είναι προϊόν εγκλήματος αλλά προφανώς θέλημα του Κυρίου!

 

Τα ποσοστά τηλεθέασης της πρώτης εβδομάδας προβολής του «Φατμαγκιούλ» δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλά, όμως η διαμαρτυρία του ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως να τα ανεβάσει καθώς πολλοί ίσως δουν αυτή τη σαπουνόπερα από περιέργεια.

 

Το φεμινιστικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ παρακαλά το ΕΣΡ να λάβει «τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της επίτευξης των δύο φύλων παρακαλούμε να λάβετε τα μέτρα που αρμόζουν για την προστασία της επίτευξης της ισότητας των φύλων, που τουλάχιστον νομικά είναι κατοχυρωμένη στη χώρα μας». Επίσης υποστηρίζει ότι το εν λόγω σίριαλ προβάλλει μια «κουλτούρα που χρησιμοποιεί το γυναικείο σώμα με απαξιωτικό και προσβλητικό (τουλάχιστον) τρόπο». Δυστυχώς, τα περισσότερα σίριαλ, τουρκικά και μη, χρησιμοποιούν με απαξιωτικό και προσβλητικό τρόπο και το ανδρικό και το γυναικείο σώμα, χειραγωγούν και το γυναικείο και το ανδρικό μυαλό στην κατεύθυνση της αποβλάκωσης, ακόμα και όταν το θέμα τους δεν είναι ο βιασμός αλλά ο γάμος με παπά και με κουμπάρο.

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι αυτή η βαρύγδουπη και άλλο τόσο κούφια καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να αντισταθμίσει την αρνητική εντύπωση που έχει προκαλέσει η υπεράσπιση του «βιαστή με την τυρόπιτα» εκ μέρους της Ζωής Κωνσταντοπούλου υπό τη δικηγορική της ιδιότητα. Και φυσικά η αρνητική αυτή εντύπωση αξιοποιήθηκε από τις φιλομνημονιακές δυνάμεις για να υπονομευθεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι για να δικαιωθούν οι γυναίκες-θύματα.

Οπως δεν υπάρχει «γονίδιο του βιαστή», έτσι δεν υπάρχει και «κουλτούρα του βιασμού». Υπάρχει όμως εξευτελισμός και καταπίεση του ανθρώπου, στο οικονομικό και το κοινωνικό πεδίο και αυτός ο εξευτελισμός γεννά θύτες και θύματα, άνδρες και γυναίκα. Αλίμονο αν πρέπει να παρακαλέσουμε το ΕΣΡ να προστατεύσει (με πρόστιμα, με απαγορεύσεις, με λογοκρισία;) την ισότητα.

Ωστόσο, το ερώτημα αν μπορεί το θύμα να ερωτευθεί τον θύτη παραμένει, μόνο που στη θέση του θύματος βρίσκεται εκείνο το κομμάτι του λαού που εξακολουθεί να εμπιστεύεται τους κατ’ εξακολούθηση βιαστές των ελευθεριών και της αξιοπρέπειάς του… Και τα περισσότερα ΜΜΕ, τηλεοπτικά και μη, κάνουν το παν για να καλλιεργήσουν αυτόν τον παρά φύσιν έρωτα.

 

 

 

Απάντηση